Hoge bomen vangen veel wind. Uittredend President Barack Obama krijgt soms met onbegrip af te rekenen. Een punt van zijn beleid waar relatief veel kritiek op komt, is het inzetten van drones. Dit gebeurde onder anderen om kopstukken van verzetsbewegingen en terreurgroepen zoals de Taliban in Afghanistan, ISIS, bekend onder de Arabische naam DAESCH, of Al Quaeda te doden, uit te schakelen. Die kritiek is volgens mij vaak een direct gevolg van gebrek aan begrip en inzicht in de betekenis van de rol en de positie van een President van de Verenigde Staten van Amerika. Ik doe een poging het onbegrip wat te verjagen. (660 woorden)
Dergelijke kritiek lijkt mij, eerst en vooral, vaak te goeder trouw. Mensen doden is geen klein bier. Maar wie daar bij stil staat, moet toch direct denken aan het onderscheid dat in onze cultuurkring al gemaakt wordt tussen ‘moord’ en ‘doodslag’, al van in de tijd van de Tien Geboden. Ja, die op het eerste gezicht gezonde kritiek lijkt mij onterecht. Zij is misschien toch te wijten aan onbegrip en onwetendheid, in het Engels, “Ignorance”. Ik zal trachten aantonen dat de getoonde afschuw vaak eenzijdig is, in feite niet moreel verantwoord en niet pertinent. Wij moeten bij onze oordelen over anderen en over de politiek trachten komen tot “intelligente emotie”, ook in dit moeilijke geval. Deze veroordeling is niet zo pertinent.
President Obama heeft volgens mij op verstandige en verantwoorde manier gebruik gemaakt van deze nieuwe technologie van de vliegende robots. Wij mogen nooit vergeten vanuit welke rol hij dacht en beslissingen nam. Hij was van het grootste leger ter wereld de opperbevelhebber, de Commander in Chief. (Het trof mij als interessant, veelzeggend en als een uiting van diepmenselijk denken en voelen, dat de president tijdens zijn Farewell Speech in Chicago begin Januari zegde, toen hij zich tot de troepen richtte:
“To be your Commander in Chief… that has been The Honor of my Life…”.
Hier spreekt een man die doordrongen is van begrip van wat het is,
soldaat te zijn,
dit is je leven echt op het spel te zetten voor de Gemeenschap,
ook in onze tijden.
Door die vliegende bommen te gebruiken op zeer doelgerichte manier, in nauwe samenwerking met de Informatie Eenheden, heeft Barack Obama het lijden en de dood van tienduizenden eigen mensen voorkomen.
Wie dit niet onmiddellijk begrijpt, zou eens kunnen de Empathie verhogen. In de woorden van Barack Obama zelf is dit:
“The ability to stand in the shoes of that person, and to see things through his eyes”.
(Citaat uit zijn tweede werk, “The Audacity of Hope. Thoughts on Reclaiming the American Dream”).
Ga in je geest eens even in de schoenen staan van zo een generaal. Het kan doorzicht opleveren, een Roman als deze van Karl MARLANTES te lezen, iets wat ik zelf op dit moment aan het doen ben. “Matterhorn”. Een boeiende, indrukwekkend realistische oorlogsroman van meer dan vijfhonderd pagina’s waar de auteur dertig jaar aan schrijft, nadat hij zelf jaren lang diende in de groene hel van de Vietnam oorlog die duurde van 1955 – 1975. Dat is inderdaad een hel, zulke grondoorlog. Voor alle betrokkenen. Miserie in de derde graad.
Dat de voormalige president van de Verenigde Staten van Amerika dat lot aan vele duizenden Amerikaanse jongens (en jonge vrouwen!)
heeft willen, kunnen en durven sparen, dat was briljant.
Dat was zonder meer zijn plicht. Mij lijkt dat hij ook verstandig genoeg was, om dat te doen. Zijn hoge EQ liet hem geen andere mogelijkheid. Barack Obama was, zo blijkt ook uit dit voorbeeld, een president die vanuit grote verantwoordelijkheidszin handelde. Met bijzondere aandacht voor de kwetsbare mensen.
Als een goede huisvader, zoals de wetteksten dat begrip terecht hanteren in ons Burgerlijk recht. Wie dat niet ziet, laat misschien de beperkte bandbreedte van eigen kennis en doorzicht opvallen.
Stef Hublou Solfrian V.
Creative Commons apply.
Mention site and author when quoting.
