Nu de moeder aller verkiezingen eraan komt, en De Wever en de zijnen net een gedroomd argument in handen hebben gekregen voor 25 mei, met de switch van Hollande van een sociaal-democratisch naar een centrum-rechts beleid, is het misschien toch eens de moeite om de volgende vraag te stellen: waarom zit De Wever niet op Twitter?
Anders dan Herman Van Rompuy, Elio Di Rupo, Wouter Beke, de “MP”, Obama, en vele andere (top)politici stuurt De Wever (of zijn communicatieteam) geen tweets rond onder eigen naam. Sommige van zijn luitenanten doen dat wel – met Johan Van Overtveldt als een van de meest ijverige N-VA twitterandi – maar De Wever zelf blijft het vertikken. Het blijft een opmerkelijke keuze, zeker voor een politicus die beschouwd wordt als de koning van de politieke communicatie in Vlaanderen, in een tijdperk waarin Twitter beschouwd wordt als een essentiële tool voor politieke boodschappen in de “24 hour” nieuwscyclus. De Wever, die het métier van de politieke oneliner als geen ander in de vingers heeft, moet zijn boodschap toch in korte tweets kwijt kunnen, zou je denken. En anders moet hij maar bij Bracke te rade gaan.
Dat hij als zelfverklaard conservatief niet echt veel op heeft met een vluchtig medium als Twitter, heeft er zeker wat mee te maken – zie zijn Tijl Uilenspiegel rebelse imago van weleer – maar er spelen ongetwijfeld ook andere strategische motieven mee. Kan bijna niet anders voor een politicus die tot in minutieus detail zijn media-optredens en speeches voorbereidt.
Het is duidelijk dat De Wever zich op die manier een beetje buiten het Twittergewoel en ‘de waan van de dag’ houdt, en zo de mythe in stand houdt van een politicus die de lange termijn voor ogen heeft, en dit land eindelijk op een andere leest gaat schoeien en voor “de verandering” gaat zorgen. Hij zal ongetwijfeld ook opgemerkt hebben dat de erg succesvolle Merkelcampagne niet echt veel gebruik maakte van Twitter. En hij zal zich, samen met velen onder ons, de Twitter-blunders van Leterme nog wel herinneren, dodelijk voor de geloofwaardigheid van een politicus. En overigens heeft hij het ‘veel te druk’ nu hij burgemeester is van Antwerpen, om ook nog te gaan twitteren.
Je kunt je ook afvragen in hoever De Wever het nodig heeft om ook nog te gaan twitteren, nu zijn politieke boodschap overal gretig verspreid wordt – via zijn vele fans op de sociale media, maar zeker ook in de gewone media, die zowat aan zijn lippen hangen. Katleen Cools is er niet langer bij om in katzwijm te vallen voor De Wever in Terzake, maar hij blijft er een wel erg graag geziene gast, om het zacht uit te drukken. Als je de media in je zak hebt, is Twitter misschien niet echt meer nodig, ook al omdat een figuur als De Wever op Twitter allicht direct als een soort rode lap op politieke tegenstrevers zou werken, die naast wat gescheld en averse reacties allicht regelmatig ook met pertinente kritiek op zijn stellingen zouden uitpakken. Niet echt goed voor de mythe De Wever.
Maar toch. Kun je je voorstellen wat De Wever op Twitter zou veroorzaken? Journalisten à l a Brinckman zouden zich gretig storten op een nieuwe discipline, genaamd “BDW tweet-exegese”, en zijn tweets analyseren op mogelijke dubbele bodems, intellectuele superioriteit, etc. Een man als De Wever zou daar ongetwijfeld een sardonisch genoegen in scheppen. En aan de kant van de journalisten zou makkelijke copij verzekerd zijn in dit (zoveelste) verkiezingsjaar. De Wever zou tweets in het Latijn kunnen versturen (of in het Duits als hij in een echt provocerende bui verkeert). Hij zou zijn tweets kunnen timen – veel tweeten is uiteraard uit den boze (hij is Quickie niet), maar een sporadische tweet zou de politieke agenda grondig overhoop kunnen gooien. Hij zou ook af en toe een ‘fundamenteel vrolijke’ foto van zichzelf de wereld kunnen insturen. Enfin, mogelijkheden zat.
Maar voorlopig verdomt hij het, en moeten we het met mindere N-VA goden doen. Op een dag als vandaag, nu de (toch al niet van enige kuddementaliteit gespeende) “Vlaamse grondstroom” er nog een argument bij heeft gekregen, is dat toch een beetje spijtig.
