Zeker met deze zomerse hitte ontkom je er niet aan: het constante gezoem van vuvuzela’s schalt uit wagenwijd openstaande ramen en deuren. Voetbalfans troepen samen in vzw-lokaaltjes, voetbalcafés, woonkamers en de hangar van het Park Spoor Noord. 

Hoe dichterbij de finale van het WK voetbal komt, hoe meer de voetbalkoorts op ‘t Noord stijgt. Elke dag lijken er meer vlaggen uit de ramen te hangen, voor elke match dichter bij de finale hangen er meer supporters voor het scherm. Het vierjaarlijkse WK wordt nergens in ‘t stad zo sfeervol beleefd als in onze buurt.

Portugezen en Duitsers

Asamoah, Robben, Ronaldo en Torres, ze hebben allemaal hun fans in ‘t Noord met haar tientallen nationaliteiten. De wapperende vlaggen tonen voor een keer zeer duidelijk welke nationaliteit de bewoners van het huis in kwestie hebben. Of, tenminste, waar de fans zitten (want ondanks de gigantische Spaanse vlag aan mijn raam ben ik 100 % Belgisch). Vermoedens worden bevestigd en ontkracht: in de straten rond het Sint-Jansplein wonen gigantisch veel Portugezen (vermoeden bevestigd!), en op ‘t Noord wonen niet alleen Turken, Marokkanen en Afrikanen maar ook gewoon Duitsers (gerucht ontkracht). 

Ik hoef mijn tv niet eens aan te zetten om het voetbal te kunnen volgen. Wanneer ik tijdens de match Ghana-Uruguay op mijn binnenkoertje zit en in de verte supporters hoor juichen, weet ik dat Ghana gescoord heeft. Ik denk namelijk niet dat de Uruguayanen in de buurt zó talrijk zijn dat ze zó luid kunnen juichen. 

Café Feyenoord

De Hollanders, die zitten overal natuurlijk, ook op ‘t Noord. Café Feyenoord, net achter het Atheneum, is de verzamelplaats voor Oranjesupporters. Met elke stap die ze verder zetten in het toernooi, groeit de oranje inkleding van het café. Eerst hing er enkel een bescheiden spandoek met ‘Holland House’ aan de gevel, intussen hangen de oranje vlaggetjes diagonaal over het kruispunt aan het café. Benieuwd wat ze nog gaan uitvinden, nu Nederland naar de halve finales mag. De oranje vuvuzela’s zijn al gespot en worden talrijk. 

Het gebeurt maar één keer in de vier jaar. Sommige vrienden, familie en collega’s kijken verbaasd op wanneer ik tijdens het WK een hevige voetbalfan blijk te zijn. Maar landencompetities zijn zó sfeervol dat ik niet anders kan dan ze ongelooflijk leuk te vinden. De spanning, de emoties, de bontgeklede supporters: in een buurt waar voor elk land wel minstens een handvol supporters rondloopt is het WK een heerlijk intense beleving. 

Treurnis

De talrijke Portugezen in de buurt treuren al, ze gingen onderuit in de achtste finale tegen Spanje (zou mijn vlag er iets mee te maken hebben?). Jammer, want ze maken er altijd een groot voetbalfeest van in de buurt. Ook de Braziliaanse vlaggen mogen vanaf vandaag halfstok. Zou het? Zullen de Nederlanders binnenkort de buurt op stelten mogen zetten, of mogen de Spanjaarden het feestje vieren? Want een feestje wordt het hier, hoe dan ook. Mét vuvuzela’s!

Post Scriptum: Voor het eerst schrijf ik, zonder erbij na te denken, “onze buurt” in plaats van “mijn buurt”. Een mooie, spontane illustratie van hoe voetbal hier mensen dichter bij elkaar brengt.