De wereld van Saffier  –   Jonge koningin

De wereld van Saffier – Jonge koningin

maandag 30 december 2013 10:55
Spread the love

‘Onderzoeksjournalisten die stinkende putjes van bedrog en corruptie openleggen, moet ik dat wel weten?’ lanceerde vader Fons met opengevouwen krant en opgetrokken wenkbrauw de twijfel naar moeder Elvira, die in de nevenkamer aan het rommelen was. 

‘Toch wel, al was het maar omdat de bedriegers weten dat wij het weten.’ 

‘Hier een komische verrassing. Onze minister van Defensie zegt dat je risico’s in een oorlogssituatie nooit volledig kunt uitsluiten.’

‘Misschien flirt hij wel met een oorlog waarin niemand meer sneuvelt,’ klonk het vanuit de nevenkamer.  

‘Een normaaldenkend iemand zou veronderstellen dat er buiten mensen en dieren geen andere wezens met gevoelens rondlopen op deze planeet. Mis! Ook de financiën reageren op basis van sentiment, perceptie, vertrouwen en onzekerheid.’

‘Als je zo verder gaat, hoef ikzelf de krant niet meer te lezen, meegenomen, tijd gespaard,’ antwoordde moeder Elvira.

‘We gaan erop vooruit. Britse kippen krijgen fluohesjes omgegespt om veilig het asfalt over te steken en eens elders te scharrelen. En aan de kust fantaseert een burgervader over een hondendrollendatabank om langs DNA-onderzoek de baasjes te identificeren en te bekeuren. En als je dacht dat we het einde gezien hadden. Neen dus. Niemand ontsnapt er aan waar grof geld te verdienen valt, naast voetballers, renners en tennissers zijn nu ook prijsduiven betrapt op drugsgebruik.’

Saffier en de Afghaanse  ontmoetten elkaar onderweg. Langs de rand van het fietspad labeurde een man met de bijl. 

‘De harde weer in de houtstronk bezorgt hem een weer in de handpalmen,’ daagde Saffier haar klasgenote uit.

‘Weer eens wordt er goed weer op de radio weergegeven, maal drie,’ antwoordde de galante bruine snoet.

‘Hoed je voor je hoed, bij de minste windstoot vliegt hij er af, hebbes!’ triomfeerde Saffier.’

Een auto vertraagde op het slechte wegdek.

‘De putten in de wegen wegen op het humeur van de autobestuurder, wie laatst lacht lest lacht,’ giechelde de Afghaanse.

‘Muren,’ zei de leerkracht Internationale Spanningen.

‘Ze  zijn er altijd geweest, denken we maar aan de Chinese Muur, duizenden kilometers lang, ze loopt als de rugkam van een leguaan over bergtoppen, de duizenden lijken die ze gekost heeft zijn tussen de plooien van de geschiedenis verdwenen. Het architecturaal wonder is overeind gebleven. Dichter bij ons de Berlijnse Muur, de verontwaardiging kon niet op. Vandaag maalt niemand nog over muren, negenentwintig duizend kilometers over de hele wereld. De meest beruchte loopt langs de grens tussen de V.S. en Mexico met torenhoge betonnen wanden, honden en helikopters en de Israëlische in Palestina is ook niet min.’ 

‘De Berlijnse Muur was een uitzondering. De meeste muren houden mensen buiten, de Berlijnse hield ze binnen,’ merkte Saffier op.

‘Wij hebben wel geen prikkeldraad, wachttorens en metalen hekken, maar hier geraakt men toch ook niet gemakkelijk binnen,’ merkte een klasgenoot.

‘Een stukje van de zuidergrens van Spanje kan wel tippen aan de Amerikaanse afsluitingen,’ repliceerde Saffier.

‘Mijn pa installeerde jaren geleden ook een afsluiting tussen onze tuin en die van de buur. Die man vond dat niet nodig, om niet te hoeven meebetalen, maar voor de rest vond hij het fijn. Waarom zou ons land zich niet afschermen van al die migranten die over de muur kijken en hier zomaar doodleuk binnenwandelen? Ik wil mijn privacy behoeden tegen al die vreemde pottenkijkers,’ merkte een leerling op.

‘Je kunt toch moeilijk stellen dat migranten die zich pakweg in Limburg vestigen jouw privacy schenden,’ riep de leerkracht.

‘Vroeg of laat loop ik ze tegen het lijf.’

‘Goed, maar dat schendt tenslotte jouw privacy niet.’

‘Onze collectieve privacy, ook mijn land heeft er recht op. Als iedereen op het zijne blijft, wordt er niets geschonden.’

‘Gegarandeerd dat nu de bel rinkelt einde lesuur, raadde Saffier.

De bel rinkelde.

Tijdens de terugrit naar huis verkeerde de Afghaanse in een sombere stemming. Ze voelde zich geviseerd door de opmerkingen van het voorbije lesuur. Met woorden jongleren oefende op haar een therapeutisch werking uit.  

‘In de loop van het jaar loopt hij met de loop van het geweer voor zich uit,’ orakelde ze.

‘Ik hoor je wel, ik hoor bij jou,’ stak Saffier haar een hart onder de riem.

‘Als het moet krijg ik weer moed, vooral omdat ik jou ontmoet,’ besloot ze en draaide de zijweg in.

Meestal s’ avonds spoelden extrabedenkingen doorheen haar brein. In haar notitieboekje ‘Kafka in België’ balpende Saffier: ‘België behoort tot de kleine landen van de wereld, maar we hebben wel drie koninginnen en twee koningen, een hele resem parlementen en regeringen. Is ook een manier om het streefdoel van de Vlaamse teeveeprogramma’s ‘Iedereen beroemd’ cijfermatig wat meer te benaderen.’

 In bed bleef de gedachte haar boeien. Ze zag de jonge koningin voor de nachtspiegel de ontschminkingsdoekjes met Aloë Vera over haar gevoelige huid halen. Die dag hadden ze een stad bezocht, de vloedgolf van nationale wimpels flitste nog aanhoudend voor haar ogen. Haar uitgegooide stiletto’s ploften geluidloos op het voltapijt. Ze stroopte de panty’s van de benen, liet zich doodmoe in het royaal ledikant vallen en door de matras opzuigen, de kreten en het gejuich van de menigte echoden nog in de oorgangen. Ze voelde krampen in de rechterarm van het onophoudelijk handjesschudden en in de rug van het naar bloemenruikers voorover neigen. De koning lag al een poos onder de lakens te verlangen.

‘Wacht, wacht, ik heb een probleem,’ lispelde de koningin.

‘Hoezo, je bent toch niet opnieuw…?’

‘Neen, ik vraag me al de hele tijd af wie ik ben. Waarom stromen al die mensen samen om voor mij te juichen? Waaraan heb ik dat verdiend?’

‘Omdat je mijn vrouwtje bent, de gemalin van de koning van dit land, nogal wiedes.’

‘Dat is het juist. Waarom moeten die mensen toch allemaal juichen voor een koning, waaraan heb jij dat verdiend?’

‘Ik ben zo geboren, wij zijn van koninklijken bloede, een speciale soort die boven de andere mensen uitsteekt, dat heb je van bij de geboorte, ik moet daar niets voor doen, gewoon geboren worden.’

De verbouwereerdheid van de koningin ontging Saffier, die in slaap gevallen was.

take down
the paywall
steun ons nu!