Ik wil graag mijn visie, observaties en toekomstperspectief delen omtrent de COVID-19 crisis zonder te willen provoceren. Zelf ben ik geen epidemioloog, viroloog, socioloog of wat dan ook. Gewoon een simpele mens denk ik zelf die graag nieuwe dingen leert, vrij leeft en probeert kritisch te kijken naar de dingen.
Media
Tot begin maart werd het corona virus beschouwd als een gewone griep. Wat op zich niet fout is omdat er jaarlijks corona virussen rond gaan die gelijkaardig zijn aan een griep. Midden maart wordt door de W.H.O. een pandemie verklaart en start de media crisis volop.
Hoe normaal het ook is dat hier veel media aandacht aan gegeven wordt vind ik het toch sterk overdreven. De focus op cijfers en aantal doden kan veel angst veroorzaken (en angst is naar mijn mening iets dat je immuun systeem naar beneden haalt). Wist u trouwens dat er in de periode 2008 – 2018 dagelijks gemiddeld 293 mensen sterven? Dit heb ik de media amper in context zien plaatsen.
Getuigenissen en verhalen over het omgaan met COVID-19 werden dagelijkse kost, elk aspect werd uitvergroot. Zelfs het sport nieuws was geen echt sport nieuws meer. Het nieuws mag toch wel “nieuwe dingen” blijven? Er gebeuren ook nog andere relevante dingen in de wereld, misschien niet altijd even prettig nieuws maar dat mag niet vergeten worden. En oh ja blijf in je kot, het aantal keer dat we dat horen valt niet meer te tellen. Het is een mooie zonnige dag vandaag, maar toch wel binnen blijven hoor. Zelfs reclame speelt hier ondertussen tot vervelens toe op in. Iedereen die deze boodschap wil naleven heeft het ondertussen wel begrepen. Hem herhalen voor wie deze boodschap niet volgt is volgens mij zinloos.
Eerste pandemie sinds Spaanse griep?
Neen. De laatste pandemie gebeurde in 2009, dit was de Mexicaanse griep, de symptomen daarvan lijken sterk op die van een griep. Ik was toen niet zo actief wat media betreft maar ben zeker dat er toen niet zo’n aandacht aan gegeven werd. Deze crisis lijkt minstens zo memorabel te worden als 9/11 wat ik me wel levendig herinner.
Het sterftecijfer van de Mexicaanse griep was 12 469 op een geschat aantal gevallen van 60,8 miljoen. Daarvoor kende we de Mao griep (of Hongkonggriep) met tussen de 1 en 4 miljoen overlijdens in 1968. Die daarvoor was de Spaanse griep in 1918. Dit met een geschatte 25 tot 50 miljoen doden waarvan er veel stierven tijdens WOI. Dit is dus niet de eerste pandemie sinds de Spaanse griep, dit virus daar nu al mee vergelijken begrijp ik omwille van de media aandacht maar verder lijkt me dit onterecht.
Telling en cijfers
Ondertussen wordt in België, voor zover ik het begrijp, zo goed als elk sterftegeval gerapporteerd als een COVID-19 dood. Ik ben geen expert maar er moet toch een verschil zijn tussen sterven met COVID-19 en sterven door COVID-19? Is er dan geen manier om hier een sluitend antwoord op te krijgen? Bijvoorbeeld: Sterft iemand met een chronische hartaandoening, die geveld wordt door pneumoniae in zijn laatste dagen door of met pneumoniae? Wij zijn niet het enige land dat op deze manier de telling opmaakt. En die bijna 300 mensen die al gemiddeld dagelijks sterven, is het wel terecht om die op deze manier bij in de statistieken op te nemen?
Deze aantallen zijn naar mijn voelen heel belangrijk omdat ze de voeding zullen zijn voor analyses die later gemaakt worden en ik vrees voor fouten. Om dit ook even door te trekken naar de Mexicaanse griep: toen werd niet elk sterfte geval aan de Mexicaanse griep toegekend. Misschien had die pandemie dan in een heel ander daglicht gestaan?
Daarnaast baseren we nu ons sterfte percentage op het aantal mensen dat we getest hebben in verhouding met aantal doden aan COVID-19. Geteste zijn bijna altijd mensen met symptomen die opgenomen zijn in het ziekenhuis. Over de mensen die naar een triagepunt zijn geweest en andere heb ik geen benul of er tests werden afgenomen. Dit percentage ligt dus waarschijnlijk (veel) lager dan we nu denken. Ik besef dat we niet 11 miljoen tests en resultaten kunnen toveren maar dit is ook iets dat de voeding zal zijn voor latere analyses. In Duitsland werd er veel steekproefsgewijs getest en dit haalde het sterfte percentage sterk naar beneden.
Op 4 februari was er de eerste besmetting in België, op dat moment mensen die uit China kwamen en meteen in quarantaine gezet werden. Maar toen waren er ook al besmettingen van mensen in Duitsland die niet naar China hadden gereisd. Gezien we het zo vaak over asymptotische besmetters en een hoge besmetbaarheid hebben, is het dan fout om aan te nemen dat de verspreiding toen en de paar weken daarna in Europa al vrij breed zat?
Maatregelen
Er werden modellen gemaakt over hoeveel doden er zouden vallen als we niets doen of net wel. De curve afvlakken bleek nodig. Hoe correct blijken die nu trouwens? Want er zijn ook modellen gemaakt met inbegrip van de huidige maatregelen.
Vanaf 14 maart gingen de scholen, cafés, restaurants en andere grote samenscholingsplaatsen dicht. Op 18 maart was dan de “lockdown” ingeroepen. Ik gebruik “lockdown” omdat politiekers het officieel geen lockdown willen noemen.
Zelf vind ik een “lockdown” ver gaan. Er valt toch ook iets te zeggen over de meest kwetsbare groepen beschermen? Bedrijven vragen om gepaste maatregelen te nemen, diensten heel minimaal aanbieden en eventueel een week of 2 sluiten om alles in orde te brengen. Scholen open houden zoals de wetenschappers adviseerden (of eventueel ook een week of 2 laten voorbereiden). Daarnaast vragen aan de gewone mens om persoonlijke contacten te beperken, bubbels vormen als het ware en zoveel mogelijk met dezelfde mensen om gaan.
Mijn versie gaat natuurlijk gepaard met een groot vertrouwen in de bevolking, maar we lijken het toch ook goed te doen in onze huidige “lockdown”? Iedereen die zich daar niet prettig bij voel heeft het recht om in zijn kot blijven. Vast initiatieven genoeg om die mensen van voorraden en dergelijk te voorzien.
Dus eigenlijk pleit ik voor in grote lijnen de eerste maatregelen wat langer volhouden, maar die maatregelen alleen hebben amper 4 dagen geduurd ondanks er gezegd werd dat we pas na een tweetal weken een resultaat konden zien. Nu hebben we geen zicht op wat precies de curve aan het afvlakken is en of we te veel doen. In Zweden lijken minder strenge maatregelen, in lijn met de maatregelen van 14 maart in België wel vruchten af te werpen.
JA elke dode is er 1 te veel, en daarom kan ik begrip tonen voor de “lockdown” maar toch knaagt het en niet omdat ik persoonlijk worstel met deze “lockdown”. In tegendeel, ik ben een vrij introvert persoon dat om het zo te zeggen al weinig buiten komt en graag thuis zit hoewel ik contacten begin te missen. Nee het probleem ligt bij mij ergens anders…
Stigma’s?
Meer en meer begin ik te merken dat mensen onderling in conflict komen over het virus en de maatregelen. Mensen melden misgedrag van andere of maken zich er druk in. Moet ik ingrijpen als: buren laat met de auto thuis komen, een aantal mensen bij iemand voor de deur staan, mensen op een bankje zitten die niet zwanger of 65+ zijn, ik luide muziek hoor in verte wat lijkt op een feestje. Om maar een aantal voorbeelden te geven. Naar het gezond verstand luisteren kan iets betekenen maar dat is voor iedereen verschillend.
Er lijkt een soort “verdeel en heers” effect op te treden als je mij even toelaat dit heel ver door te trekken en kritische vragen te stellen. Wat vind jij van je buur die om 20u00 niet mee applaudisseert? Een venster waar nu geen teddybeer voor de raam staat? Plekken waar geen wit laken hangt? Mensen die het maar niet lijken te leren die 1,5 meter afstand te houden maar waarschijnlijk 1 meter wel aanhouden? (1 meter is wat WHO momenteel voorstel) Mensen die hoesten, hun neus snuiten of niezen; Wil je daar nu van gaan lopen? Ik stel deze vragen met alle respect voor iedereen op deze aardbol.
Wat hierbij aansluit is dat er onderling beschuldigingen komen van het geloven in samenzweringen die wel of niet bestaan. Mensen mogen toch nog een mening hebben over waarom ze denken dat iets aan het gebeuren is? Waarmee ik niet wil zeggen dat GSM masten in brand steken een gepaste reactie is. En ja kritisch blijven is belangrijk maar durf ook alstublieft jezelf in vraag stellen. Iemand die zweert bij natuurlijk remediëren heeft toch ook recht op zijn mening en mogelijkheid om dat te delen?
Mensen die onzin delen op social media zoals 100 selfies per dag, reclame om een prijs te kunnen winnen, lijstjes met favoriete dingen, oppervlakkige artikels of commentaren etc. mogen dat zonder veel tegenstribbel. Als je dat niet wil zien moet je het maar negeren of verbergen, toch? Ja want dat is hun recht. Maar als het iets is wat controversieel is en lucht heeft van samenzwering of iets dat tegen de mainstream media gaat treed er snel een meningsconflict op met veel commotie .
Vergeet niet dat tot eind februari / begin maart COVID-19 door de mainstream media ook maar als een gewone verkoudheid beschouwd werd. U merkte misschien al dat ik het woord samenzweringstheorie niet graag in de mond neem. Is iets dat een grote kern van waarheid heeft of zelfs waar blijkt te zijn een theorie? In de medische wereld is er trouwens ook een meningsverschil rond het virus en de aanpak ervan. Of is dat ook een samenzweringstheorie?
Het is niet fijn om te horen maar er zijn voorbeelden die een samenzweringstheorie lijken maar wel degelijk echt waar zijn. Bijvoorbeeld de start van de Vietnam oorlog in 1964, het “Gulf Of Tonkon Inccident” berust op een leugen, natuurlijk zal je verschillende verhalen vinden maar fouten werden in de jaren 2000 toegegeven door de Amerikaanse overheid. En de reden waarom Amerika mee in Wereldoorlog 1 stapte, het zinken van de RMS Lusitania zorgde hiervoor. Het schip vaarde echter Duitse waters binnen terwijl er wapens aan boord waren. Van gezond verstand bleek weinig spraken. Andere voorbeelden in deze video terug te vinden: https://www.youtube.com/watch?v=wO5oJM8GjWA (bijkomende bronvermeldingen op de reporter zijn website).
#ikredlevens
Met alle respect hiervoor, maar ik vind dit een heel gevaarlijk iets. #blijfinuwkot en de richtlijnen rond hygiëne en afstand bewaren zijn voor mij voldoende. Hoe red ik trouwens levens? Als ik niet besmet bent kan ik niemand besmetten en red ik geen levens. Bij die logica heb ik in het verleden al veel levens gered door niets te doen. En is dan in je auto stappen niet onverantwoord? Want je zou zomaar een ongeluk kunnen veroorzaken en dus geen levens redden.
Neen. Dokters, verplegers en andere mensen in die sector redden levens. En ja als je wel besmet bent, ook al weet je dat niet, kan je het virus doorgeven. Daar dienen toch die richtlijnen voor? Trouwens: mensen die vroeger met een griep kwamen werken werden geprezen om door te zetten. Je gaat me niet vertellen dat er toen niemand stierf aan griep, waar was die campagne?
Exit plan
Laat ons er geen doekjes om winden, onze rechten en in zekere maten privacy zijn momenteel nihil. Ik kan alleen maar hopen dat deze gevrijwaard worden na een volledige exit van de huidige maatregelen. Maar ik baar me toch ernstige zorgen, in zekere zin heb ik hier meer schrik van dan het virus zelf. Bijvoorbeeld massaevents werden nu al afgelast, wanneer en hoe mogen deze wel terug? Gaan we ooit nog terug naar onze oude manier van doen kunnen gaan?
Het lijkt me eerst en vooral nodig om op te merken dat politici deze keuzes gaan maken, heeft u vertrouwen in onze politici? De adviezen van een taskforce blijven adviezen en daar kunnen ze mee doen wat ze willen. Wanneer is een politici laats zijn verkiezingsbelofte na gekomen? Hoe vaak neem een politici zijn verantwoordelijkheid op in verband met miscommunicatie of fouten? Hoe vaak kan een politici een vraag nog ontwijken en rond de pot draaien? Kan dit op een of andere manier inspelen op de graaicultuur en postjes van politici?
De notie rond een app om infecties traceerbaar te maken moeten we heel voorzichtig mee zijn. Je kan dit anonimiseren maar dit is nooit 100% anoniem. Ten eerste omdat de overheid er achter de schermen nog altijd mensen aan kan koppelen omdat het “gemakkelijk” is. Als je dit vergelijkt met een dokter die een onderzoekend gesprek uitvoert over met wie je contact houd heb je het mis. Een dokter heeft immers beroepsgeheim. Maar als dat je geen zorgen baart kan ook na een beetje analyse van gebruikelijk verkeer en geolocatie met grote waarschijnlijkheid bepaalt worden over wie het gaat. Laat staan dat cybercriminelen aan deze gegevens geraken. Ik vind dit persoonlijk veel te ver gaan. Geeft een natuurlijk virus politici het recht al onze bewegingen te volgen?
Vakantiecampers die leeg moesten zijn werden gescand door drones met infrarood camera’s. Drones in Brussel die mensen aansporen om naar huis te gaan. Wil u meer drones op de straat zien? Gaan die met gezichtsherkenning binnenkort ook boetes uitschrijven?
Vind u het correct om te gaan reizen met een immuniteitspaspoort? En als je terug komt misschien wel 14 dagen in quarantaine? Terwijl het virus nog nieuw is en er nog veel studie over moet volgen werd in Denemarken al een wet goedgekeurd die de vaccinatie ertegen verplicht. Het vaccin bestaat nog niet, tenzij in proefprojecten. Zal heel Europa dit volgen? Hebben we niet het recht om zelf te beslissen wat we in ons lichaam willen?
We moeten oppassen dat we niet door het aanslepen van de maatregelen en slechts stapsgewijs terugkrijgen van al ons mogen al deze zaken zomaar gaan slikken. Ook als er een 2e, 3e of 4e golf komt moeten we steeds kritisch blijven. Je hoort nu al stemmen opgaan van de 1,5 meter maatschappij (Mark Rutte in Nederland), kleinkinderen die niet meer bij de grootouders mogen en handen schudden dat dit jaar niet meer zou mogen.
Ik haalde al eerder aan dat ik een verdeel en heers sfeer (wereldwijd) aanvoel. Een bevolking die tegen zichzelf vecht ziet bepaalde dingen niet meer zo helder en laat zich gemakkelijker bespelen. Als dus deze bezorgdheden terecht zijn stijven we misschien wel af naar een 1984 scenario (boek van George Orwell). Dat plaatst de bezorgdheid rond mogelijk fascisme bij de verkiezing van Donald Trump en Boris Johnson wel in een ander perspectief. Het gevaar is ook dat dit ruikt naar een politiestaat of het Chinese Sociale systeem dat daar nu in opmars is. En vergeet niet dat we de lockdown van China, Wuhan begin februari in eerste instantie met argusogen bekeken en bekritiseerde.
