Dat de VS bestuurd wordt door een economische elite weten we inmiddels allemaal. Maar dat het voor bondgenoten van de Verenigde Staten onmogelijk is om een eigen koers te varen is nog niet tot iedereen doorgedrongen.
Na de bevrijding van de Duitse bezetter door de geallieerden en de Russen in 1945, bepaalt de Amerikaanse regering de agenda van Europa. Wat destijds niet tot onze grootouders kon doordringen komt langzaam maar zeker aan de oppervlakte: Het plan van een kleine economische elite om de totale wereldorde naar zijn hand te zetten. Een goed voorbeeld is de hereniging van de twee Duitslanden in 1990 en de uitbreiding van het NAVO-gebied richting Russische grens. Toenmalig West-Duits minister van buitenlandse zaken, Hans Dietrich Genscher zei op 10 februari 1990 het volgende tegen zijn Russische collega Eduard Shevardnadze: “We zijn ons ervan bewust dat het NAVO-lidmaatschap voor een verenigd Duitsland ingewikkelde vragen oproept. Voor ons is echter één ding zeker: De NAVO zal niet uit te breiden naar het oosten.” En daarmee was de hereniging een feit.
Opvallend is dat de belofte niet werd vastegelegd in een verdrag maar destijds is bekrachtigd door een ferme handdruk tussen president Bush en president Gorbachev. Onder leiding van de VS loog het Westen over de belofte. In West-Duitse transcripties uit 1990 van een ontmoeting tussen president Bush en Bondskanselier Kohl in Camp David maakte Bush duidelijk hoe hij over de afspraak dacht: “Naar de hel met dit akkoord, wij hebben de overhand, zij niet.” In april herhaalde Bush deze boodschap in een vertrouwelijk telegram aan de Franse president François Mitterrand. Hij zette uiteen dat de NAVO de dominante veiligheidsorganisatie moest blijven in het post-Koude Oorlog-Europa.
Dat er achter de uitbreiding van de NAVO allerlei financiële belangen schuilgaan verbaast niemand meer. Van de wereldwijde wapenhandel wordt 56% gedomineerd door de VS. Daarnaast werkt men in het diepste geheim aan een reeks internationale handelsverdragen, TTIP, TPP, CETA en TISA, waarvan vooral Amerikaanse multinationals en banken profiteren. Diezelfde multinationals en banken hebben inmiddels de politieke besluitvorming volledig in hun handen. Oud president Jimmy Carter zei hier onlangs dit over:
“We zijn een oligarchie geworden waarin omkoping de essentie is om verkozen te worden tot president. Hetzelfde geldt voor gouverneurs en Amerikaanse senatoren en congresleden. We zien een ondermijning van ons politieke systeem dat nu dient als een uitbetaling aan degene die een belangrijke bijdrage leverden aan een verkiezingscampagne. Op dit moment vinden de Democraten en Republikeinen deze onbeperkte geldstroom een groot voordeel voor zichzelf. ”
Oud Rabobank topman Herman Wijffels zei vorige week in een gesprek met Willem Middelkoop dat hij zich ernstige zorgen maakt. “De kern is dat Amerika niet bestuurd wordt door Washington maar door Wallstreet en een militair-industrieel complex dat daar een grote rol in speelt… Ik ben tegen TTIP want door grote bedrijven, en met name de Wallstreet belangen, worden die onderhandelingen zodanig beïnvloed dat ik dit niet vertrouw. Ik vind dat onze democratieën corpocratieën zijn geworden die feitelijk de belangen van het grote bedrijfsleven bevorderen.”
Elk land dat zijn eigen koers vaart en niet de belangen van de economische elite behartigt komt uiteindelijk in conflict met de Wallstreet-regering in Washington. Voorbeelden genoeg. Honduras, Irak, China, Iran en nu Rusland. Aan de andere kant is de Amerikaanse schuldenberg zo enorm groot geworden dat steeds meer landen de Dollar als wereldhandelsmunt niet langer zien zitten. Ook de krimpende wereldeconomie draagt bij aan de sneltreinvaart waarmee de economische macht van de VS afneemt. Dat China zich weinig aantrekt van de provocaties door Amerikaanse oorlogsschepen in de Zuid-Chinese zee is hoopvol, maar de oorlog in Syrië daarentegen is zeer explosief en een groot conflict met de Russen ligt op de loer.
De laatste stuiptrekkingen van een wereldmacht in verval zijn levensgevaarlijk. De regeringen in Europa zitten nog in de post-Koude Oorlog-modus en hebben het druk met het achterna hollen van de door de VS en Saoedi-Arabië gesponsorde IS-terroristen. Tot het moment dat de bevolking bij zinnen komt en onze corrupte leiders tot de orde roept zijn we overgeleverd aan de waan van de dag.
Strategic Culture Foundation, America’s Great Lie. Europe’s Great Shame. Russia’s Great Case
Huffington Post, Jimmy Carter Is Correct That the U.S. Is No Longer a Democracy
