“Hoop dat het de
komende dagen over inhoud gaat”, twitterde Daphné Dumery (N-VA)
op 15 oktober 2014 om 12:25 AM.

Aangewakkerd
door de turbulente openingsminuten van het debat over Asiel en
Migratie, de bevoegdheden van Theo Francken (N-VA), stond de
Westvlaamse Daphné Dumery in vuur en vlam .
Ek zol ekek et es zeh-hen, zag
je haar denken. Wat ze vervolgens zei, was een mooie voorbeeld van het gevolg van het personeelsprobleem, het gebrek aan
talent zeg maar, bij de Nieuw-Vlaams Geallieerden. Ze zou trouwens nooit in de kamer gezeten hebben mocht de N-VA niet wanhopig op zoek zijn geweest naar vrouwelijke kandidaten en/of mocht Losse Pollekes Van Den Driessche (haar directe concurrent voor de kamer) niet op langdurige retraite zijn gestuurd wegens te hard verbrand. Vervelend toch, dat feminisme, dat politiek correct gedoe… Ze hebben zijn naam nog wel gebruikt om de kamerlijst te duwen, en om hem symbolisch nog meer in de politieke schaduw te zetten, parkeerden ze Polle de Poeper als gecoöpteerde in de tegenwoordig volledig ondemocratische (onverkozen) senaat.

Blijkbaar had
mevrouw Dumery de eerste regels van het federaal regeerakkoord
betreffende de materie niet gelezen:

Het
beleid inzake asiel en migratie heeft de laatste jaren grondige
wijzigingen ondergaan.
De federale regering gaat verder op de ingeslagen weg met het oog op
een coherent, performant en kwaliteitsvol asiel en migratiebeleid,
met inachtneming van onze internationale engagement. (p 103)

Angst, zo beweerde
Daphné, komt voort uit het onveiligheidsgevoel. (De vorige V-tekens
al vergeten?) En dat gevoel van onveiligheid, onzekerheid, is precies
wat deze nieuwe regering gaat aanpakken, in tegenstelling tot vorige
regeringen dus. Hoe? Door asielzoekers van in het begin duidelijk
te maken dat ze ongewenst zijn, dat ze niet te veel hoop moeten
koesteren; de statistieken spreken in hun nadeel (het merendeel van asielaanvragen wordt afgewezen). Door ze zo snel
mogelijk ‘zekerheid’ te geven omtrent hun statuut, hoopt de N-VA,
aldus Dumery, het onveiligheidsgevoel bij de Vlamingen, en
dus hun angst, te milderen. Simplistisch extreem-rechts gelul om racisme-aantijgingen te weerleggen. De schraalheid van de Nieuwe Vlaamse Ziekte.

Omdat ze bleef
hameren op de slechte aanpak van ‘de vorige regering’ (waar
natuurlijk behalve OpenVLD ook CD&V in zetelde), voelden de
meerderheidspartners zich ook in hun poep genomen. Carina Van
Cauter (OpenVLD) nam de handschoen op voor de vorige regering. Voor
háár vorige regering. Carina zette Daphnéke op haar plaats, en
helaas is die plaats een zitje in onze kamer van
volksvertegenwoordigers.

Of
hoe je met één tussenkomst jezelf belachelijk kan maken én je
regeringspartner te kakken
kan zetten.

Dan
deed Sarah Smeyers het iets beter. Die probeerde een gelaten indruk
te geven, zakelijk en lichtjes positief. Maar op een tussenkomst en
directe vraag van Temmerman
(SPa),
moest ze
‘gered’
worden door
Nahima Lanjri (CD&V). Het
kon niet baten. Zelfs na
Lanjri’s tussenkomst verslikte Smeyers, zich van geen kwaad bewust,
zich in het vluchtelingenvraagstuk, ook al heeft ze daar, samen met Theo Francken letterlijk een boek over geschreven. Zo kwam ze ook over. Ze voerde een verplicht nummertje op: een zielloze, goedkope, dommige, ongemotiveerde boekvoorstelling, de derde van de dag, op een mosselsouper van de N-VA van Boutersem. 

We zullen
die asielzoekers na 5 jaar gewaarborgde rechten niet zomaar
terugsturen naar het land van herkomst als daar ‘de kust veilig is’, zei Francken in een poging om een paar gaten in Smeyers’ pitch talk te dichten. Er zal een grondige screening komen door de dienst
Vreemdelingenzaken. Als blijkt dat deze vreemdelingen na 5 jaar verregaand geïntegreerd zijn,
mogen ze natuurlijk
blijven, aldus Francken. Voor de rest onthield ik van Franckens
antwoorden vooral de nadruk op repressie. Opnieuw en opnieuw. Je zal
hem niet horen pleiten om opnieuw
naar 610 plaatsen te gaan
in de gesloten instellingen voor vluchtelingen, je hoort hem niet per
se klagen
dat er tegenwoordig maar 440 asielzoekers effectief achter slot en grendel zitten,
maar, à propos, er zullen heelder vleugels van gevangenissen worden
opgeleverd
binnenkort. Gratis cachot, want binnen het budget. Hoera.

Het bleek
ook erg moeilijk om de uitgewezen gezinnen op vrijwillige basis in
huizen onder te brengen. Vraag maar aan de mensen op de vloer, zei de
staatssecretaris. Dat het niet gaat over kinderen opsluiten, maar
over vluchtelingen opsluiten die toevallig kinderen hebben. Ze hebben hun Europese
lessen getrokken, aldus Theo. Wij gaan zo dom niet zijn. Natuurlijk
gaan wij kinderen opsluiten, maar overeenkomstig met de Europese
wetgeving.

Een klein streepje menselijkheid onthield Sarah Smeyers ons niet. Wanneer er een technisch probleempje bleek met de vertaalfunctie wanneer ze mevrouw Julie Fernandez Fernandez (PS) interpelleerde, zei ze lacherig dat ze de vraag niet in het Frans zou stellen, want dat ‘dat op niks zou trekken’. Het zal de partijstrategen weinig moeite kosten om hardliner Smeyers ervan te overtuigen dat Nederlands spreken in de federale kamer voor een N-VA’er geen zaak is van esthetiek, maar van principe…

Ook
Zuhal
Demir (N-VA) gaf haar grootste vertrouwen aan Theo Francken. Ze
was wel zo sportief om te zeggen dat het voorwerp niet haar
specialiteit was. Ze
vervolgde met een dreigende stemverheffing dat ze het niet langer pikt dat haar partijgenoot wordt bestempeld als racist.
In haar logica betekende dat namelijk dat
de partij racistisch zou zijn, wat onmogelijk is, anders zou ze daar niet zitten… Dom én naiëf, een gewillige partijslaaf dus. Dat
de Facebookopmerking racistisch is, moge duidelijk zijn. Dat
Francken daarom een racist is? Aannemelijk. Maar daarom is de partij niet per se racistisch natuurlijk. Dat
de aanwezigheid van Demir in de federale kamer als N-VA fractielid
een kwijtbrief voor racistische opmerkingen zou zijn van een ander
N-VA lid, is uiteraard je reinste onzin.

Maar
hij heeft zich verontschuldigd, meneer Francken. Tot groot
ongenoegen van de achterban van échte Vlamingen natuurlijk. Voor de MR waren die woorden (meer dan) genoeg en ook sp.a
nam daar officieel genoegen mee. ‘t Is te zeggen, coryfee Johan Vande
Lanotte vond het moedig van Francken dat die zijn excuses had
aangeboden. En wij moeten even (groot)moedig zijn om ze te
aanvaarden.

Andere sp.a kamerleden vonden de excuses van Vlaamse Theo wel erg karig, maar de meest afwijzende stem kwam van Fatma Pehlivan (sp.a): zij bleek het – volledig terecht – erg lastig te hebben met de
inhoud van de opmerking van Francken (dat hij zich niet veel kon
voorstellen bij de – economische – meerwaarde van o.a. de Marrokaanse immigratie).

Voor die reden alleen zal Mevrouw Fernandez Fernandez (PS) een
persoonlijk cordon sanitaire inrichten tegenover de persoon Theo
Francken, zo lichtte ze premier Michel in. Voortaan zal ze zich richten tot de eerste minister als het over de
bevoegdheden van VNV’er Theo Francken zal gaan. Een krachtig signaal heette zoiets vroeger.

De N-VA zal het moeten uitzweten, deze ‘communautaire flauwekul‘. En wij kunnen terug de wufte geur opsnuiven, niet die van het zwarte angstzweet van tijdens de zogenaamde ‘repressie’. Neen. Wel de scherpe odeur van het machtsgeile, revanchistische zwartgele zweet van de (na)ijver van nazicollaborateurs en hun nageslacht.