Zaterdag werd beslist om alle 65-plussers een derde prik met het corona-vaccin te geven. België behoort met de vaccinatiecampagne bij de absolute wereldtop. 73% van de bevolking is al volledig gevaccineerd. Dat cijfer staat in schril contrast met de vaccinatiecijfers uit zuiderse landen.
Oxfam berekende dat aan het huidige priktempo arme landen zoals Jemen, Burkina Faso en Soedan nog 57 jaar moeten wachten voor al hun inwoners volledig gevaccineerd zijn. 7 oktober 2078 als einddatum van de pandemie, dat lijkt wel science fiction.
Terwijl we in België een zucht van verlichting slaken en van onze herwonnen vrijheid genieten, is er in de armste landen nog een ellenlange weg te gaan. Mondiale ongelijkheid vertaalt zich in een diepe vaccin-kloof tussen Noord en Zuid.
Maar niemand is veilig tot iedereen veilig is. Corona-varianten steken de kop op in een omgeving waar de weerstand, en dus de vaccinatiegraad, zwak is. Krachtige varianten krijgen er vrij spel. We hebben allemaal belang bij een wereldwijde vaccinatie, het delen van de beschikbare vaccins en het opheffen van de patenten die de productie in handen houden van enkele machtige concerns. Desondanks is er onvoldoende politieke wil.
Ook in eigen land. De Kamer van Volksvertegenwoordigers, mezelf incluis, keurde vorige donderdag een resolutie goed om van het COVID-19-vaccin een mondiaal publiek goed te maken. Maar de tekst is, eerlijk gezegd, ronduit slap. Veel verder dan het oproepen tot solidariteit met het Zuiden en meer samenwerking tussen patent-houdende bedrijven en niet-patenthouders komen we niet.
Dat gebrek aan politieke assertiviteit blijft een schandvlek. Het maakt niet uit hoe groot de veerkracht van onze samenleving is, of hoe bewonderenswaardig de wetenschappers zijn die het vaccin hebben ontdekt. Mondiale solidariteit stopt waar het winstbejag van de farmaceutische industrie begint. BioNTech, Moderna en Pfizer kunnen in 2022 uitkijken naar een duizelingwekkende 110 miljard euro winst. De markt van vraag en aanbod is onaantastbaar. Terwijl de productiekost van een Pfizer-vaccin minder dan 1 euro bedraagt, wordt aan de Afrikaanse Unie 5,73 euro per vaccin gevraagd. Voor een land als Oeganda staat dit bedrag bijna gelijk aan het jaarlijks beschikbaar budget voor gezondheidszorg per inwoner.
Wereldwijd zijn al ruim 6 miljard corona-prikken gezet. Elke volwassene had in theorie al een eerste prik kunnen krijgen. Tegen eind 2021 zullen Westerse landen 1,2 miljard doses vaccins over hebben. Gaan we onze eigen bevolking werkelijk eerst een derde keer vaccineren? Of maken we een slimmere keuze?
Een pandemie is een lakmoesproef voor de kracht van overheden. Zij moeten op dat moment, in het algemeen belang, de farmaceutische sector ontgrendelen en dirigeren. Dat onze wereld daar zelfs in een levensbedreigende pandemie niet toe in staat blijkt, illustreert een kortzichtigheid die ons ooit duur komt te staan. Tenzij we lessen trekken. Dat is onze vurige hoop.
Wouter De Vriendt, fractieleider Groen Kamer
