Jan-Piet Bauwens

Werknemers van de gezondheidszorg zitten op hun tandvlees: ‘Na mijn werkdag plof ik huilend in m’n autostoel neer’

Open brief ondertekend door Jan-Piet Bauwens, federaal secretaris social-profit voor de BBTK en gericht aan alle politici, informateurs en partijvoorzitters. In de open brief wordt aan de alarmbel getrokken over onze federale gezondheidszorgen. "Besparingen en personeelstekorten hebben  de sector zwaar geraakt, klinkt het.

woensdag 30 oktober 2019 12:49
Spread the love

Onlangs verschenen in de pers de besluiten van de MAHA-studie die Belfius liet uitvoeren omtrent de financiële toestand van de Belgische ziekenhuizen. Het resultaat is ontluisterend: onze ziekenhuizen verkeren in een fragiele gezondheid. Dat is niet nieuw. Als vakorganisatie die de werknemers vertegenwoordigt stellen wij dat dagelijks vast.

En er is geen beterschap in zicht. De groeinorm voor het gezondheidsbudget, die beperkt werd tot 1,5 procent, is ruim onvoldoende om de evoluerende behoeften op te vangen: de bevolking vergrijst, de gezondheid gaat erop achteruit, … De laatste jaren werd de sector zwaar geraakt door de besparingen in de instellingen.

Personeel gezocht want het water staat hen aan de lippen

Op de werkvloer staan alle werknemers van alle diensten van de gezondheidszorg (verpleging, logistiek, administratief, financieel, technisch) voortdurend onder druk omdat ze zich constant moeten aanpassen om de financiële doelstellingen te halen die de directies hen opleggen.

De gevolgen zijn dramatisch. Werknemers vallen massaal – en vaak langdurig – ziek, verlaten de sector, krijgen te kampen met een burn-out, … en intussen raken honderden jobaanbiedingen niet ingevuld bij gebrek aan geïnteresseerde kandidaten.

Het aantal werknemers dat laat weten aan het einde van hun krachten te zitten en zo goed als ‘op’ te zijn, valt niet meer bij te houden. Het zijn aangrijpende getuigenissen uit alle mogelijke subsectoren en beroepen: Ik heb het zo lang mogelijk volgehouden tot ik op een ochtend m’n bed niet meer uit kon (…), Na mijn werkdag plof ik huilend in m’n autostoel neer (…), Het werkritme op de poetsdienst ligt zo hoog dat ik niet meer kan volgen, ik begin te doemdenken. (…), Wanneer ik bij een patiënt binnenkom, tracht ik vooral geen vragen te krijgen want ik heb de tijd niet om te antwoorden (…), Iedere dag opnieuw voel ik me bedreigd, ik haal geen enkele tevredenheid uit m’n job (…), Ik raad m’n kinderen zeker niet aan om hetzelfde werk te doen (…)

Het is een feit dat de economische gezondheidstoestand van de ziekenhuizen zorgwekkend is, maar die van de werknemers is alarmerend! Jongeren ontvluchten de sector want hun droom voor meer menselijkheid willen ze liever realiseren door op privévlak voor meer ‘quality time’ te kiezen.

Moordende stilte als antwoord op die keiharde vaststellingen

Al bij al is dit oud nieuws. We klagen de situatie van de werknemers al jaren aan. Nu en dan werden oplossingen aangereikt maar uiteindelijk verandert er weinig of niets: de flexibiliteit is enorm, de onzekerheid is groot, er is een gebrek aan waardering-waardering-waardering, het werkveld is niet aangepast en blijft onderbezet, …

Het kan zelfs nog erger dan de stilte. De “grote woordvoerders” van de sector van de gezondheidszorg zetten de cijfers nu naar hun hand om de realiteit op het terrein te verdoezelen. Zo doen ze bijvoorbeeld in het geval van de onderbezetting heel hard hun best om het aantal verpleegkundigen in België te vergelijken met het Europese gemiddelde. Da’s pas durven! We zitten inderdaad boven het gemiddelde. Maar dan moeten we ook de kwaliteit van de verstrekte zorg gaan vergelijken. Zijn Griekenland, Engeland en Frankrijk schoolvoorbeelden die we willen volgen?

We willen niet meer horen dat we binnen de normen zitten terwijl iedereen weet dat we met de norm zoals die nu vastgelegd is geen kwaliteitsvolle zorg kunnen verzekeren. En we weten ook dat opvolging verre van verzekerd is want sommige verpleegopleidingen zien het aantal ingeschreven studenten tot de helft terugvallen.

Tijd om te beslissen over de gezondheidszorg

Vandaag wordt eerder naar het financiële plaatje dan naar de rechtmatige behoeften van de bevolking gekeken. De BBTK-SETCa doet hierbij een oproep aan alle politici, aan de informateurs en de partijvoorzitters. Het is jullie volle verantwoordelijkheid om de burgers een antwoord te bieden op het vlak van volksgezondheid. Het is jullie verantwoordelijkheid om de instellingen en de patiënten de nodige financiële middelen te geven om jullie gezondheidsbeleid uit te voeren. Het is jullie verantwoordelijkheid, beste bestuurders van de ziekenhuizen, om de lichamelijke en geestelijke gezondheid van de werknemers van al jullie instellingen te waarborgen. Uitbuiting van werknemers bij gebrek aan middelen is geen optie want hun gezondheid is niet te koop. De tijd dringt want ze zitten op hun tandvlees. Het is tijd om van gezondheidszorg (en van de werknemers in die sector) opnieuw een prioriteit te maken.

Jan-Piet Bauwens is federaal secretaris van Social-profit BBTK 

 

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!