06.30 uur en onze wekker loopt af. Bij de meeste volwassen mensen is dit om te gaan werken maar niet voor ons. Want wij, wij gaan vandaag naar school.

Na een fiks ontbijt hebben we onze schooltas klaargemaakt. We zijn er helemaal klaar voor en toch ook wel een beetje zenuwachtig. Zo’n 120 kinderen staan te popelen omdat vandaag de ruezenbouwers uit België komen. Om 07.30 uur begint hier de school al. Wij sluiten ons rustig achter aan de rij. Deze schooldag, van wat zij noemen “a special week”, start met een gemeenschappelijk moment.

Reuzenlied.

Tot onze grote verwondering hebben de kinderen de afgelopen weken het reuzenlied van “ al wie daar zegt de reus die kom, de reus die kom, zij liegen er om. Kere weerom, reuske, reuske, keere weerom, reuzegom”, aangeleerd in het Engels. Zij zingen uit volle borst en de sfeer zit er al dadelijk in. Als opening van de giantsweek, vertelt Juf Helen, met heel veel passie, het verhaal van de zelfzuchtige reus van Oscar Wilde. Het is een prachtig verhaal dat jullie ook op onze blog kunnen lezen. Ja, misschien moet je dat echt maar eens doen!

Na het prachtige verhaal worden wij voorgesteld als “de reuzenbouwers uit een ver land”. Wij krijgen onmiddellijk alle aandacht. Voor het eerst in mijn leven geef ik een toespraak in het Engels. Het is wel met heel veel haar op maar het lukt wel. Blijkbaar zit ik met mijn niveau op het zelfde als de jongste kinderen. Ik leg uit wat en hoe we onze reuzen zullen bouwen. Sylvie en ik hebben reeds twee bassismodellen klaar gemaakt en tonen deze aan de kinderen. Het enthousiasme stijgt zienderogen.

Reuzenbouwen.

Nadat wa al het recyclage materiaal hebben klaargezet begint het reuzenbouwen. Er zijn vier groepen ingedeeld volgens graad die elk een eigen plekje krijgen. Elke groepje wordt verder opgesplitst in kleinere groepjes zodanig dat 4 kinderen aan één reus samenwerken. Een groepje wordt telkens begeleid door een juf, vrijwilliger, ouders die meewerken of leerlingen van de 8 ste graad. We richten ook een central point in voor het afhalen van bepaalde gereedschappen of materialen. Daar wij inzetbaar zijn in het geheel wordt onze naam van overal geroepen. Miss Sylver  (Sylvie) –  Dominic, hoor je van alle kanten. Ja, dat heb je natuurlijk als je  Giantbuilder bij uitstek bent! Het is een beetje chaos maar dat maakt het allemaal zo leuk.

Het liefst van al zouden de overenthousiaste kinderen alles gelijktijdig aanpakken. Het is moeilijk om er een beetje structuur in te krijgen. Dus dat idee geven we maar direct op. Toch zien we al vrij snel waar de echte creatievelingen zitten. Anderen hebben meer hulp en advies nodig maar dat is allemaal niet erg. Er wordt samengewerkt, dingen overlegd over aanpak enz.. het is mooi om naar te kijken. En wat vooral belangrijk is dat ze zicht amuseren en creatief bezig zijn.

Met de groep van de oudste leerlingen (11 tot 13 jaar) trachten we grotere exemplaren te maken op en rijdend onderstel. Geen eenvoudige opdracht. Misschien niet zo verwonderlijk maar zij hebben nog het meeste begeleiding nodig. Blijkbaar hebben de puberende jongens meer aandacht voor de meisjes van klas 8. Dat moeten we morgen op een andere manier aanpakken.

Om 12.00 uur brengen de leerlingen hun werkstukken naar hun respectievelijke klassen en wordt alles weer netjes opgeruimd. De meeste leerkrachten vertrouwen ons toe dat ze het super vinden. Iedereen kijkt al uit naar wat morgen gaat komen.

Morgen.

En wij…

Wij weten weer wat er morgen gaat komen!