Morgen verschijnt in De Standaard een lijst met “nieuwe”
standaardwoorden. In de toelichting schrijft Karel Verhoeven, Hoofdredacteur,
dat de Taalunie ervoor pleit om ook woorden die we algemeen in Vlaanderen en in
Brussel gebruiken, bijkomend als standaardtaal te beschouwen. Zou het de
hoofdredacteur even zijn ontgaan dat Brussel integraal deel uitmaakt van de
Vlaamse Gemeenschap en dat het inzake taalgebruik overbodig is om afzonderlijk naar het
hoofdstedelijk gewest te verwijzen? Persoonlijk vrees ik van niet: in de
pagina’s met regionale berichtgeving worden schaarse Brusselse nieuwtjes binnen
Vlaams-Brabant (zonder Brussel dus) gesitueerd.

Als Brusselaar word je dan dubbel benadeeld.

Het aantal verkochte exemplaren van een krant per regio is
niet altijd representatief. Omwille van het aantal Nederlandstalige Brusselaars
is de Nederlandstalige nieuwsgaring hier in Brussel echter karig. Ook een
kwaliteitskrant moet leefbaar blijven, zou je dan denken.

Maar deze vaststelling bevordert natuurlijk ook het eerder
negatieve beeld in de Vlaamse Gemeenschap over haar hoofdstad. Enkel bij grote accidenten
kan lokale berichtgeving hier rechtstreeks nationaal scoren. En meestal, tenzij
bijvoorbeeld één koninklijk huwelijk per generatie, is dat geen berichtgeving
over vrolijke feiten.

Misschien moet De Standaard inhoudelijk en commercieel even
gaan nadenken over de economische, sociale en culturele taken die de hoofdstad
niet alleen internationaal, maar ook voor Vlaams-Brabant invult. Of
bijvoorbeeld ook voor zuidelijk Oost-Vlaanderen.

Intussen is er, los van deze strategische
overwegingen bij De Standaard, nog een derde evolutie die de Nederlandstalige
Brusselaars waarnemen.
Brussel Deze Week, TV Brussel en Brusselnieuws.be die dankzij overheidssteun
kunnen genieten van een goed onderbouwde redactionele werking, nemen steeds
meer inhoudelijke nieuwtjes op uit de Brusselse Rand. Wellicht om hun
doelpubliek te verruimen. Zeker ook om nieuwe externe financiering aan te
trekken. Maar in sommige gevallen toch ook omdat je berichtgeving over zeg maar
 radicalisering bij jongeren, of over de capaciteit van de ring en de
uitbouw van een Gewestelijk ExpresNet, beter vanuit zijn gehele context kan
benaderen. Zouden decennialang verziekte problemen als het vliegtuiglawaai
rond Brussel-Nationaal waarbij politici én de pers al eens de neiging hebben
vanuit hun eigen achtertuin te ageren, niet gebaat zijn bij een meer
genuanceerd beeld waarbij alle standpunten systematisch opgenomen worden. Zelf
vergelijk ik op dat punt altijd de BBC die volgende maand bij het
rugby-zeslandentornooi instaat voor de verslaggeving in England, Wales en
Scotland, met het engagement bij France 2 die de perikelen van de Franse
XV met verve verdedigt.

Sowieso
is de pers statistisch al meer geïnteresseerd in berichtgeving die een algemene
tendens bevestigt dan in de tegenstroom, lazen we onlangs op basis van een
wetenschappelijke studie in De Standaard. Als een Vlaamse school er opnieuw voor
terugdeinst om een daguitstap naar Brussel te maken, wordt dit uitgebreid
becommentarieerd door alle kranten, ook in Brussel.