(still uit de film Olympia van Leni Riefenstahl)
Opinie -

De shock and awe van de regeringen-De Wever

Wie de nieuwsfeiten van de dag overloopt, dreigt geparalyseerd achter te blijven. Wat de Vlaamse en federale regeringen ons serveren lijkt op een shock therapie. Een neoliberale, neoconservatieve overdosis – zoals Naomi Klein die beschreef in haar boek The Shock Doctrine - die progressieven naar adem doet happen.

donderdag 23 oktober 2014 19:23
Spread the love

Leest u even mee het
lijstje van de voorbije 24 uur. De drie grote federale
cultuurinstellingen De Munt, Bozar en het Nationaal Orkest krijgen
een ongeziene besparing te slikken. Vier procent op personeel en 20
procent op werking, en dit met ingang van 1 januari 2015 en met een
verhoging van nog eens 2 procent in elk jaar erna tot en met 2019.

Bozar en De Munt worden geleid door Paul Dujardin en Peter de
Caluwe die een maand geleden nog een kritisch stuk schreven over de
besparingen op cultuur. “Cultuur verdient prioritaire aandacht van
al wie een gezonde democratie vorm wil geven”, stelden ze in De
Standaard. 

Revanchisme van de nieuwe federale regering?
Investeren in cultuur wil de nieuwe Vlaamse regering wel in de
Vlaamse zuidwestrand van Brussel. In Ruisbroek – op 9 kilometer van
de Grote Markt in Brussel – zou een nieuwe Vlaamse cultuurtempel
moeten verrijzen met een zaalcapaciteit van 900 plaatsen en een
kleiner theater waar 350 mensen binnen kunnen.

Brussel droogleggen
en de Vlaamse rand versterken. “In hoeverre is dit een besparing en
geen ideologische uitputtingsslag?”, vraagt Peter de Caluwe. Een
retorische vraag als je alle elementen samen legt.

Historische context

Tweede
feit: N-VA- kamerlid Koenraad Degroote verzorgt zaterdag het
welkomstwoord op het Colloquium Joris Van Severen, rond de ideeën en
het werk van de oprichter van het fascistische Verdinaso.
“Veroordelen, dat is overdreven. Ik ga hem niet veroordelen”,
zegt hij aan Le Soir. Was hij dan geen fascist? “Je moet dat zien
in de historische context van toen, dat is niet vergelijkbaar met
vandaag.”

Joris van Severen beschouwde Hitler als te zacht tegenover de joden. Hij
hoopte dat het ‘Dietsche volk’ sneller werk zou maken van de
verdrijving van de joden uit ‘Dietsland’, dan de nazi’s. De omarming van dergelijke figuur komt bovenop de incidenten rond regeringsleden Theo
Francken, Ben Weyts en Jan Jambon. 

Het toont dat N-VA deel uitmaakt van een ideologische stroming waar ook Vlaams Belang in thuishoort. In plaats van twee duidelijk afgescheiden groepen is er eerder sprake van overlapping en verwantschap.

Drie: minister van Werk
Philippe Muyters wil jonge werkzoekenden laten sporten. “Winnen,
verliezen, op tijd zijn, scoren en anderen laten scoren… Dat zijn
competenties die ook op de werkvloer van pas komen”, zegt hij in
de Gazet van Antwerpen. Dat is de Britse psychiater en schrijver Dalrymple ten voeten uit. Als mensen
geen job vinden dan ligt dat aan hun attitude. Overheden moeten hen
niet pamperen door hen een uitkering te geven maar hen helpen met een
schop onder de kont.

Het bruggetje naar
Van Severen is ook makkelijk gemaakt. De nuttelozen van deze
maatschappij dwingen te werken aan hun lichaam ruikt naar de
nationaal-socialistische Körperkultur die door de naziregisseur Leni Riefenstahl
zo mooi in beeld werd gebracht in de film Olympia. Haar camera glijdt
langs de gespierde, Arische lichamen van de atleten en atletes, de
gezonde helden van het Derde Rijk.

Discrimineren is een plicht

Vierde nieuwsfeit: de meerderheid moest de vier leden
aanduiden van de Nederlandstalige kamer van het Interfederaal Centrum
voor Gelijke Kansen en Bestrijding van Discriminatie en Racisme. N-VA
vaardigt Matthias Storme af. Het Centrum moet waken over de naleving
van de antidiscriminatiewet en net Storme startte enkele jaren
geleden een procedure bij het Belgisch Grondwettelijk Hof tegen de
antidiscriminatiewet. Want “discrimineren is een mensenrecht”,
vond hij. De antidiscriminatiewetten noemde hij nonsens.

Het
Vlaamse regeerakkoord belooft het Centrum te evalueren. Met de
benoeming van Matthias Storme hoeft niemand nog te twijfelen welke
richting die evaluatie zal uitgaan. Directeur Jozef De Witte van het
Centrum heeft helaas zolang zijn best gedaan om de N-VA-stroming niet
voor de borst te stoten dat weinig slachtoffers van discriminatie
wakker zullen liggen van de ontmanteling van het Centrum. 

Eén
dag, vier feiten die elk op zich voldoende zijn om opstandig de vuist
te ballen. Maar als ze samen komen krijg je een shock therapie en
bestaat het gevaar dat je lamgeslagen in je stoel wegzakt.

Misschien is er één lichtpunt. Niemand kan nu nog volhouden
dat het allemaal wel meevalt. Dat de heftige en verontwaardigde
reacties een vorm van hysterie zijn.

Sociale organisaties en
de culturele wereld kozen voor Hart boven Hard maar het ziet er naar
uit dat het Hart tegen Hard wordt. We rechten onze rug, trekken ons
op aan de volle zalen (dinsdag op de Hart boven Hard-avonden,
woensdag op de mobilisatie-avond van het ABVV in Antwerpen) en
blijven het herhalen als een mantra: Bourgeois, De Wever en Michel
beseffen echt niet waar ze aan begonnen zijn.

take down
the paywall
steun ons nu!