Het is 11 uur, dit is de Zevende Dag.

Zondag 7 mei 2017. In de zevende dag debatteren respectievelijk Vincent Van Quickenborne (Open VLD), Sonja Becq (CD&V) en Karin Temmerman (SP.A) over de pensioenen, met name over Caroline en Virginie. De ene ging door het leven als kleine zelfstandige, de andere vnl. als werkloze, dit na een periode van 2 jaar werknemer en 4 jaar zelfstandige. Het probleem zit hem in het feit dat de ene die een leven lang zelfstandig is geweest minder pensioen krijgt dan de andere die 39 jaar werkloos is geweest.

Schande roept het gros van de samenleving onder impuls en geënsceneerde verontwaardiging van de liberaal Vincent Van Quickenborne. Zelfs tijdens de crisis van 2008 en later heb ik Vincent nooit zo aangeslagen gezien als deze week in het parlement:

“Collega’s, we hebben hier week na week de mond vol van rechtvaardigheid en het gebrek aan rechtvaardigheid. Dit zijn onrechtvaardige situaties, ondernemers die elke dag bijdragen aan de samenleving en die minder pensioen krijgen dan werklozen. Ik vind dit onaanvaardbaar en ik reken erop dat de regering daar iets aan doet!”

Eerst even dit beste Vincent,

werklozen hebben doorgaans wel degelijk bijgedragen aan de samenleving,

m.a.w. aan de vergoeding die zij dus nu als werkloze ontvangen hebben zij wel degelijk ‘zelf’ bijgedragen, er is dus geen reden om deze groep te schofferen.

Het debat zelf moet ik hier niet overdoen. We kunnen het er met z’n allen over eens zijn dat in een neoliberale economie het werk vóór de mens komt. Een vrouw, of man, die ervoor kiest om z’n kinderen op te voeden heeft tot vandaag geen enkel statuut, wordt niet als volwaardig lid van de samenleving aanzien, moet dit vooral gratis doen en moet later vooral niet hopen op een volwaardig bedrag om het op latere leeftijd wat kalmer aan te doen. Maar daar gaat het mij hier dus even niet om.

Waar het over gaat is het hypocriete gedrag van onze politici en het warm en koud blazen tegelijk van mensen zoals in dit geval Vincent Van Quickenborne. Ik verklaar mij nader.

Ik keer even terug naar De regering-Di Rupo die aan de macht was tussen 6 december 2011 en 11 oktober 2014. Op 10 december 2011 kreeg deze regering het vertrouwen in het parlement. Vincent Van Quickenborne laat er geen gras over groeien en wil reeds 12 dagen later op 22 december 2011 zijn pensioenplannen voor de openbare sector laten stemmen in het parlement.

Zonder gesprek, zonder sociaal overleg. Het misprijzen kan niet groter zijn.

De getroffen mensen worden beroofd van een aantal rechten zonder dat er van een redelijke overgangsmaatregel sprake is. Erger nog, in het parlement worden zelfs retroactief maatregelen genomen waardoor contractuelen en ambtenaren die na 28 november een overeenkomst deeltijdse arbeid voor 50+ met een full-time gelijkstelling naar pensioenrechten toe ondertekenden, door deze maatregel koud gepakt werden. Op 28 november bestond deze regering immers nog niet en had bijgevolg nog geen bevoegdheden.

Je kan nu eenmaal niet de regels nog naar je hand zetten als het kaartspel al begonnen is.

Je kan stellen dat dit een regelrechte contractbreuk was en ik besluit hem aan te schrijven. Ik laat hem weten dat hij in pakweg cafe De Kroon allang op straat had gelegen omdat je nu eenmaal niet de regels nog naar je hand kan zetten eens het kaartspel is begonnen. Vincent Van Quickenborne is er de man niet naar om hierop te antwoorden en vertikt het na herhaald aandringen om een teken van leven te geven.

We kunnen de regels toch niet veranderen in het midden van het spel!

En kijk eens aan, in een krantenartikel in de krant ‘De Morgen’ van 2012 verklaard van Quickenborne in een reactie op de aftrek van woonleningen dat we de regels toch niet zomaar kunnen veranderen in het midden van het spel!

En ook zijn collega Alexander De Croo die het van Van Quickenborne inmiddels heeft overgenomen nadat deze laatste, en dit alhoewel zijn partij niet de grootste was, zichzelf in Kortrijk de burgemeesterssjerp heeft toegeëigend en op een nogal listige manier uittredend burgemeester Stefaan De Clerck buitenspel heeft gezet, is deze mening toegedaan.

“Het is belangrijk dat verworven rechten behouden blijven” zegt minister De Croo in een krantenartikel in De Tijd van 11 februari 2014 en dit i.v.m. de kloof tussen de pensioenplannen van arbeiders en bedienden

Je kan niet retroactief de pensioenen van mensen gaan verminderen, dat kun je niet doen!

En ja hoor, daar gaan we weer. In het reeds vermelde debat van zondag 7 mei jl. gaat Vincent Van Quickenborne nog maar eens voluit. ‘In de pensioenen, als je hervormingen doorvoert kan je niet retroactief pensioenen van mensen gaan verminderen, niemand wil dat, dat kun je niet doen dus je moet altijd kijken naar de toekomst’, gaat het deze keer.

De samenleving koopt die leugens niet meer.

In Frankrijk wordt inmiddels het kaartspel gespeeld, de kiezer heeft geschud. De leugens van François Fillon die tot het schandaal uitbrak kandidaat President voor Frankrijk was, hebben hem de das omgedaan. De satirische krant ‘Le Canard enchaîné’ bracht immers aan het licht dat deze laatste met macht en staatsmiddelen zijn echtgenote en kinderen rijkelijk bevoordeelde voor het uitvoeren van fictieve taken. Een schandaal dat de “hebzucht, gierigheid en machtshonger” van deze elite aan het licht brengt, zo werd het door de Fransen omschreven.

Vincent Van Quickenborne zal zich vandaag allerminst zorgen maken over mijn opmerkingen, de kaarten moeten immers nog gedeeld worden. Maar ik garandeer hem vandaag al dat ik bij de eerstvolgende verkiezingen, nog voor het schudden van de kaarten deze arrogante leugens opnieuw zal aankaarten en met al wat in mijn macht ligt aan de samenleving zal duidelijk maken dat ze deze leugens, net zoals bij Fillon in Frankrijk, niet meer hoeven te pikken.

https://www.dewereldmorgen.be/blogs/dib/2013/02/05/opgepast-gevaar-voor-retroactiviteit

http://www.tijd.be/nieuws/archief/Kloof-tussen-arbeiders-en-bedienden-opnieuw-kleiner/9465195