Nu Michel I samen met zijn regeringspartners MR, Open VLD,
NV-A en de linkse CD&V (sic) de indexsprong in een regeringsbesluit
heeft gegoten, worden in de sociale media weer alle mogelijke en onmogelijke
standpunten over dit mechanisme ter sprake gebracht.
1. Centen maar geen procenten
Dit lijkt sociaal zeer aannemelijk. Zo krijgen de kleinverdieners relatief meer
dan de goed betaalde werknemers.
Men staat niet stil bij het feit dat de aanpassing van het
loon van een veelverdiener een grote inkomst betekent voor de overheid inzake
belastingen en voor de sociale zekerheid inzake de bijdragen voor ziekte,
werkloosheid en invaliditeit.
De progressieve belastingschalen zorgen bij deze aanpassing
voor een extra herverdeling van de inkomens. Spijtig genoeg wordt en werd dit mechanisme ondergraven door allerhande belasting
aftrekken en het verwijderen van de hoogste schalen onder Verhofstadt.
Dit systeem zal de werknemers die in volgens ons liberaal economisch systeem laaggekwalificeerde jobs
doen (minderwaardige jobs bestaan niet) uit de markt prijzen want de werknemer
zal hoger gekwalificeerden kiezen vermits de lonen voor de beide kwalificaties
bijna gelijk zullen worden.
2. De index schaadt de concurrentiekracht
Het is bewezen dat België de crisis beter doorkomt dan
andere landen waar de index niet bestaat. De gewone inkomens die gezien de
levensduurte niet aan sparen toekomen omdat ze op het einde van de maand geen geld
maar nog een stukje week over hebben, pompen de 2% extra onmiddellijk in de
economie. Dit zorgt voor meer consumptie en dus voor meer jobs.
3. De werknemers zullen over heel hun loopbaan veel geld
verliezen
Dat is de logica zelve. Men verliest alle maanden van zijn
toekomstig leven 2% , bij volgende indexaanpassingen ( laat ons hopen) wordt
die 2% gecumuleerd. Oudere werknemers zullen zich de indexsprongen van de jaren
80 nog goed herinneren want dat waren er 3 op rij. Er was wel een wezenlijk
verschil. De werknemer zijn bruto loon werd niet geïndexeerd maar de sociale
bijdragen werden wel naar de sociale zekerheid gestort.
Vandaag doet men het
tegenovergestelde. Men doet een indexsprong en vermindert de sociale bijdragen, nl. het deel dat men steeds ten onrechte als werkgeversbijdrage bestempeld en in
feite een deel van het loon is (van 32% naar 25%).
