De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

De Russische beer, de Franse pauw en de Duitse hyena

De Russische beer, de Franse pauw en de Duitse hyena

woensdag 2 maart 2022 23:13
Spread the love

De Franse president probeert, met het oog op de verkiezingen, in de media te komen als een staatsman met internationale allure en gezag. Een fiasco: hij bereikte niets, dan alleen maar een schitterend beeld van een lange tafel met Poetin aan het ene eind en hijzelf aan het andere, op onbereikbare afstand. Een satiricus had niets beters kunnen bedenken. In Duitsland zagen we een “linkse” bondskanselier in een handomdraai de hele internationale politiek van Angela Merkel omgooien, en een forse militarisering van Duitsland aankondigen, met anti-Russische stootrichting. Dat is op lange termijn veel zorgwekkender dan Poetins invasie van Oekraïne. Wij hebben in België nog nooit Russische troepen binnengekregen, maar Duitse des te meer. Niet dat ons slavenlandje meteen een invasie moet vrezen, maar we worden meegesleept in een militarisme en in machtsaanspraken waar we geen verweer tegen hebben.

 

De militarisering van Duitsland die bondskanselier Scholz op 27 februari in de Bundestag uit zijn hoed toverde is niet mis: nagenoeg een verdubbeling van de militaire uitgaven en ook nog een kwart van het staatsbudget als extraatje voor bewapening. 100 miljard euro voor de Bundeswehr. Duitsland levert ook, net als andere NAVO-landen, wapens aan Oekraïne, waaronder de gevreesde en efficiënte Stingerraketten. Dat zal de bezetting van Oekraïne niet tegenhouden, maar misschien wat langduriger en zeker veel bloediger maken.

 

De Duitse krijgsmacht was de voorbije jaren ruïneus, met talloze vliegtuigen die niet konden opstijgen wegens gebrek aan onderhoud, helikopters die aan de grond stonden met technische gebreken, een duikbotenvloot die soms integraal in herstelling was, en zo meer. Dat vond ik heel geruststellend. Nu moet het anders, en dat is niet meer geruststellend: de bondskanselier wil een “uiterst modern” en “goed presterend” leger en wil ook de wapenindustrie fors uitbouwen. Tegelijk wordt er in Duitsland gepraat over het opnieuw invoeren van de dienstplicht en over een eigen, Europese nucleaire afschrikkingscapaciteit. Het Herrenvolk is weer in gang geschoten.

 

Keerpunt

 

Volgens de bondskanselier is de Russische invasie in Oekraïne een keerpunt in de geschiedenis, een “Zeitenwende”. De wereld is volgens hem opeens totaal veranderd, en de vraag is nu “of wij de kracht opbrengen aan oorlogszuchtigen als Poetin grenzen te stellen”. Want je moet de Russische invasie in Oekraïne zien als wat het is: “een absoluut niet te rechtvaardigen aanval op een onafhankelijk land, op een vreedzame orde in Europa en de wereld.” Een vreedzame orde, die door Rusland doorbroken is? En wat dan met de Westerse aanvallen op Joegoslavië, Irak en Libië??? Het betoog van de bondskanselier is van een leugenachtigheid en een vunzigheid die het ergste laat vrezen voor de verdere toekomst van Duitsland en Europa. Oppassen voor die man!

 

Het ziet er naar uit dat de Russische aanval op Oekraïne, die voortkomt uit de Duitse strategie om de de akkoorden van Minsk niet uit te voeren en te concretiseren, nu als voorwendsel dient voor een versterkte militarisering van Duitsland zelf, en bij uitbreiding van Europa. Neem nu Frankrijk, dat zichzelf als grootmacht wil zien, militaire middelen zoals gevechtsvliegtuigen en duikboten exporteert, en een eigen nucleair arsenaal heeft. Het staat in voortdurende concurrentie met Duitsland, dat industrieel veel sterker is, maar dus tot nu toe militair achterop was. Frankrijk wordt nu geprikkeld om zijn eigen militarisering en zijn wapenindustrie nog op te drijven, wat de wereldvrede zeker niet dient.

 

Frankrijk tegen de dictatuur van Duitsland

 

In een boekje vanuit de hoek van de Franse “securité” en “défense” las ik net nog hoezeer er in die kringen gedroomd wordt van een sterk Frankrijk dat opnieuw “de toon aangeeft”. En: “Wij hebben geen keus, wij zullen moeten vechten. (…) … de Fransen zullen moeten durven zin geven aan hun leven van elke dag, binnen het bereik van hun slagkracht, terwijl ze duidelijk hun wil uitdrukken niet het economisch Diktat van Duitsland over Europa te willen ondergaan…” (Eric Delbecque, Le harcèlement communautariste, Défense du roman national, Préface de Christian Harbulot, 2017).  De concurrerende machtsaanspraken van Frankrijk en Duitsland worden nu vast flink versterkt, en dat belooft… (Al kan de wederzijdse tegenwerking ook haar voordelen hebben, misschien remmen ze elkaar ook wel wat af, of steken ze elkaar stokken in de wielen.)

 

Pacifistisch Europa mag de Duitse bondskanselier als persona non grata en als een permanente bedreiging inschatten; wat voor een personage de Franse presidentsverkiezingen opleveren is nog even afwachten. Zemmour, die zich als supporter van Poetin profileert en geen Oekraïense migranten wil zien in Frankrijk, lijkt zichzelf alvast buiten spel te plaatsen.

 

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!