Eén keer wordt zelfs letterlijk een strofe (van een lied gepend door twee culturele collaborateurs, dat spreekt) uit de liedbundel van het Vlaams Nationaal Zangfeest overgenomen. “”’t Zijn weiden als wiegende zeeën, die groenen langs stroom en rivier – hier vredige dorpjes, daar steden”, zo bezongen generaties van Vlamingen ooit de schoonheid van onze natie.” Het staat er echt.

De afgelopen twee maanden voerde Bart De Wever intensieve gesprekken met het Vlaams Belang. De nota is het resultaat van die gesprekken. Nieuwkomers krijgen het de komende jaren nog harder te verduren. Zij zullen pas na vijf jaar en als ze zich “ten volle bekennen tot onze Vlaamse gemeenschap” toegang krijgen tot de Vlaamse sociale bescherming. Zelfs de toegang tot kinderbijslag komt er pas na zes maanden verblijf. Het woord kinderarmoede komt in de tekst niet voor, maar maatregelen die de kinderarmoede zullen doen stijgen, zijn er wel.

De Wever vond overigens een handige techniek om de armoedecijfers te doen dalen. De cijfers moeten voortaan rekening houden met alle sociale voordelen. Armoedespecialist Wim Van Lancker schrijft daarover op Twitter: “Wat betekent dat trouwens, ‘rekening houden met alle sociale voordelen’? Wat betekent een goedkoper tarief voor De Lijn als er geen goede busverbinding is? Wat betekent een uitpas voor cultuur als je niet naar het theater gaat?”

Voor de toegang tot sociale woningen geldt voortaan ‘eigen volk eerst’ of “voorrang voor mensen die een voldoende sterke en duurzame band met de gemeente of streek kunnen aantonen”. Het Antwerpse experiment waarbij dure privé-detectives onderzoeken of sociale huurders niet ooit een (deel van een) huisje geërfd hebben in Marokko of Turkije wordt uitgebreid naar heel Vlaanderen.

Nieuwkomers zullen ook diep in de zakken moeten tasten om de verplichte inburgeringscursus te volgen en riskeren hogere boetes als ze dat niet doen. Verder wordt ook nog stoer vermeld dat “Vlaanderen niet bereid is om toegevingen te doen op onze fundamentele normen en waarden”.

Ecorealisme

Op vlak van klimaat predikt de nota het ecorealisme. Geen ambitieuzere doelstellingen, maar gewoon uitvoeren wat al beslist is en daarbij vooral inzetten op technologie. De betonstop wordt definitief afgevoerd.

De nieuwe minister van Cultuur zal zich mogen beperken tot het promoten van de “Vlaamse Meesters” die – daar komt de pathetiek weer – “het uithangbord moeten worden van de grootsheid die Vlaanderen in zich heeft. N-VA wil ook een Vlaamse canon opstellen om “het identiteitsbesef van de jongere generatie te bevorderen”.

Ook de VRT moet zich toeleggen op die vorming van de ‘Vlaamse identiteit’. De openbare omroep moet ook meer representatief zijn “ten aanzien van het ideologische landschap in Vlaanderen”. Vrij vertaald: in de programma’s van de VRT moeten nog meer rechtse en extreemrechtse figuren opduiken. Het worden gouden tijden voor Doornaert, Torfs en de opiniemakers van Doorbraak.

Voor het luik onderwijs werd het programma van N-VA integraal overgenomen. Het is meteen duidelijk dat de partij op die ministerpost mikt. Het M-decreet (dat het onderwijs regelt voor kinderen met een beperking, stoornis of handicap) moet er aan, samen met de maatregelen om scholen sociaal inclusiever te maken. Letterlijk heet het dat ‘excellentie’ boven ‘gelijkheid’ gaat.

Als het van N-VA afhangt gaan de provincies definitief op de schop en moeten gemeentes nog harder fusioneren. In Brussel wordt de Vlaamse Gemeenschapscommissie onder curatele geplaatst. De Wever kondigt ook een nieuwe reeks communautaire spanningen aan. De nieuwe regering zal de “Vlaamse autonomie voluntaristisch invullen”.

Hard

De regering van minister-president Jan Jambon zal ook een besparingsregering zijn, zo wordt letterlijk aangekondigd. In de overheidsdiensten wordt het mes gezet. In de nieuwe ‘slanke overheid’ is er geen plaats meer voor benoemde ambtenaren.

Jan Jambon I wordt dus Hard boven Hart. Van de voormalige oprichter van de Vlaams Belang-afdeling van Brasschaat kan je moeilijk anders verwachten. De bekendmaking van de nota is ook een strategische zet tegenover de toekomstige regeringspartners. Vooral voor CD&V (of bepaalde vleugels van de CD&V) zitten er een paar onverteerbare passages in. Denk aan de afschaffing van de provincies en de fusies van gemeentes of het onderwijs. Hoe meer CD&V zal schaven aan die passages, hoe harder ze zal moeten inbinden op andere vlakken. Door een dergelijke Vlaamse regering te vormen, maakt N-VA meteen ook een federale regering zo goed als onmogelijk.

Ergens begin september weten het middenveld en links definitief wat hen de komende vijf jaar te wachten staat.