Wolven leven in een roedel

In 1897 werd in het Noord-Brabantse Heeze
voor het laatst een wolf in Nederland waargenomen. Het zal duidelijk zijn dat
mensen en wolven niet erg goed met elkaar om kunnen gaan. De mens is bang dat
de wolf zijn veestapel aan zal vallen. De huid van de wolf is ook buitengewoon
geschikt om vloerkleedjes en warme jassen van te maken en het staat ook nog een
stoer, vinden de wolvenjagers tenminste.

In 1982 werd de Conventie van Bern van
kracht. Die is onderteken door alle Europese landen, ook door Nederland, en heeft
tot doel onder andere de wolf te beschermen. De wolf is zich aan het herstellen
in Europa en hij komt weer voor in Zweden, Frankrijk en Zwitserland. In 1998
werd er in regio Lausitz, in het oosten van Duitsland een eerste wolvenpaar
waargenomen en inmiddels groeit de populatie in Europa weer aan.

In het westen van Polen leeft ook een
groeiende populatie wolven net als in de Baltische landen. Inmiddels zitten er
ook roedels wolven op de Lüneburger Heide op zo’n 200 kilometer van de
Nederlandse grens en zijn er zwervers tot bij de Nederlandse grens aangetoond.
De eerste wolf sinds 150 jaar is onze Polderwolf, maar in augustus 2011 is
waarschijnlijk al een wolf waargenomen bij Duiven in Gelderland.

Veel mensen denken dat de wolf mensen opeet, het fabeltje van Roodkapje heeft
ook in Nederland vooral veel jonge luisteraars en hun voorlezende kindermeisjes
aangetrokken. De echte fabel is dat mensen bang moeten zijn voor wolven, een
muis of rat is makkelijker te vangen en min of meer hapklaar voor de wolf. Een
roedel wolven zal grotere prooien zoeken, maar een lone wolf heeft genoeg aan
een paar ratten, konijntjes of vogels per dag, als hij die kan vangen.

De Polderwolf heeft ook geen agressie laten zien tegenover mensen of ander
dieren, als honden of katten. Er is wel sprake van dat er dode schapen gevonden
zouden zijn. Als dat waar is heeft het Ministerie van Landbouw een systeem
van schadeloosstelling om het verlies voor de boeren te beperken.

In het wild gaan wolven op stap

Prooidieren hebben in het wild meer invloed
op het bestand van wolven dan andersom. Wanneer het voor een roedel wolven
makkelijk is om aan prooidieren te komen zal het aantal wolven toenemen, maar
ook het aantal wolven per roedel zal groter worden. Hoewel alleen de wolven die
jongen kunnen krijgen zich effectief bezig houden met de jacht kan een roedel
meer wolven ondersteunen als er genoeg te eten is. Dan kan de groep zes, acht
of zelfs tien leden hebben. De meelopers zijn wel echte meelopers, ze doen in
werkelijkheid niet zoveel bij de jacht.

Wanneer de wolven meer moeite moeten doen om
te jagen zal de roedel kleiner worden, vier individuele, volwassen dieren is
het meest effectieve aantal. De roedel zorgt ook voor het eten van de jongen,
maar wanneer die ouder worden zullen ze de familiegroep van hun ouders
verlaten. De ouders gaan dan verder met een jongere generatie.

Er ontstaat tijdelijk een groep jonge dieren,
broers en zussen van dezelfde leeftijd, maar op de duur zullen de teefjes
op zoek gaan naar een nieuw territorium. De reuen gaan weer op zoek naar het woongebied
van een teef. Eenzame wolven op zoek naar een partner, zoals onze Polderwolf,
of naar een nieuw territorium kunnen grote afstanden afleggen – van tientallen
kilometers tot meer dan duizend kilometer. Wolven zijn monogaam en paartjes
blijven bij elkaar tot een van de twee sterft.

Als er al een vrouwelijke wolf in Nederland
woont, kan onze Polderwolf net zo lang blijven zoeken tot hij haar territorium
gevonden heeft. Maar wolven staan er om bekend zich niets van politieke grenzen
aan te trekken, dus het is heel goed mogelijk dat onze Polderwolf uiteindelijk
in Duitsland, Denemarken of elders in Scandinavië zijn thuis zal vinden. Hij
kan ook besluiten een omtrekkende beweging te maken en weer terug te keren naar
het gebied waar hij vandaan is gekomen.

Afstammelingen

Mocht onze Polderwolf al nakomelingen krijgen dan zal het
nest voor menselijke ogen goed verborgen zijn, vrouwtjes wolven zijn goed in
het verstoppen van hun jongen. Hij zal het nest overigens net zo fel verdedigen
als zij en een familiegroep met jongen is mogelijk wel gevaarlijk voor de mens,
wanneer de ouders denken dat die mens hun jongen bedreigd.

Mocht het nest in Nederland grootgebracht
worden zullen de jongen op den duur ook gaan zwerven en op zoek gaan naar
nieuwe partners en een nieuw leefgebied.

Maar als wij Nederlanders dat willen meemaken zullen we deze, onze, Polderwolf
met rust moeten laten. Laat hem rustig zijn partner zoeken en ze zullen het ons
samen met de eerste worp jongen, in dank afnemen. Doen we dat niet dan heeft
Nederland over een paar weken een opgezette wolf meer, in een of ander museum!