De vorige
Pausen kwamen dikwijls in het nieuws met
erg wereldvreemde standpunten . Homoseksualiteit, vrouwen die geen priester
kunnen worden, geboortebeperking , euthanasie en abortus waren onderwerpen die
veel tegenspraak opriepen. Zelden werden er sociale standpunten ingenomen,
tenzij deze van Johannes-Paulus II inzake het communisme dikwijls met een negatieve conotatie waar ik mij vragen over stel (wie is er nu tegen gelijkheid?).

Met paus
Franciscus gaat het de andere richting op.

In mijn
gelovige opvoeding werd me altijd voorgehouden dat het persoonlijke geweten de
hoogste norm is voor een christen en dus niet noodzakelijk de strikt kerkelijke
leer.

Zelf heb ik
de bijbel, de kerkelijke traditie, voorbeelden als: Damiaan ,priester Daens,
Helder Camara, Cardijn, Luther King, sociaal bewogenen die niet noodzakelijk tot
christelijke levenssfeer behoren en sociale
activisten in mijn ruime veelkleurige kennissenkring als maatstaf genomen voor
mijn persoonlijk handelen. Of eerder een “zeer bescheiden” poging daartoe.

Ik stel
gelukkig vast dat ik veel medestanders heb elk vanuit zijn eigen maatschappelijke
visie, christenen, moslims , vrijzinnigen , agnosten, hindoes, protestanten……

Mijn
drijvende overtuiging is dat we samen moeten bouwen aan een solidair maatschappijmodel. Hiervoor verwijs ik graag naar de Bergrede.

Als de armen Zalig genoemd worden, is dit voor mij het engagement om er binnen
mijn zeer beperkte mogelijkheden er ook iets structureels aan te doen.

De kerk is
een log instituut met 1 miljard leden, fundamentele veranderingen zijn niet
voor morgen. Misschien voor overmorgen. Als deze paus nog enkele sociaal gezinde kardinalen benoemt binnen zijn entourage is er veel mogelijk.