Hendrik Bogaert, staatssecretaris van de federale overheidsdiensten, pakt graag uit in de pers met “weeral” één van zijn realisaties.

Zopas werd een KB door de ministerraad gejaagd (tijdens de traditionele eindejaarsspurt) over ploegenarbeid en onregelmatige prestaties.  Hoewel de vakbonden beide voorstellen hebben verworpen, zou ik het hier louter willen hebben over de ploegenarbeid.

Het is inderdaad al jaren dat het bedrijfsleven in de havens vraagt om meer beschikking te hebben over douaniers gedurende de nacht.  Er is dienstverlening voorzien maar die zou onvoldoende soepel zijn.  Als vakbond zijn we er zeker niet tegen dat er hier eventueel verbetering komt maar is het de vraag of dat per se met een shiftsysteem moet worden opgelost.

Meer volk aanwerven

Anderzijds worden zowel in havens als in luchthavens veel overuren gemaakt.  Het is logisch dat men bijgevolg meer volk aanwerft.  Die overuren zijn louter het gevolg van een zeer nijpend personeelsgebrek.  Dat laatste doet zich overigens voor bij heel Financiën.  Toch vindt staatssecretaris Bogaert dat er massaal verder volk moet afvloeien. (Ik vrees dat voor 2012 men niet veel minder dan 1000 personeelsleden zal laten afvloeien bij Financiën).

Nu gaat men de hele boel, zowel bij havens als luchthavens, hervormen.  Al een hele tijd pakt men met allerlei berichten uit in de pers maar ondanks het aandringen van de vakbonden, met het personeel of zijn afgevaardigden werd er met geen woord over gerept.

Met een omweg via het overkoepelend orgaan inzake overleg tussen federale overheid en vakbonden wordt er ineens een financiële regeling besproken inzake ploegenarbeid.  Het gaat in theorie over een algemene regeling voor het ganse federale openbare ambt maar alle diensten die een regeling hebben behouden deze.  Aangezien niemand wil overstappen naar die federale regeling moet ik besluiten dat die “algemene regeling” minder gunstig is.  Verder is er ook nergens een andere dienst dan de douane die met ploegenarbeid begint.  De conclusie is simpel, het is een regeling louter  voor de douane maar men wenst de betrokkenen niet in de ogen te kijken.

Het grote verwijt aan de voorgestelde bedragen is dat personen die veel moeten werken tijdens weekends of nachten evenveel krijgen als wie dat weinig moet doen.  Daarenboven is het alles behalve duidelijk wat er gevraagd wordt want we kennen het werksysteem niet en men wil het ons niet geven.

Met het betrokken personeel aan tafe zitten

Wat wij eisen is dat eerst per haven en luchthaven met het betrokken personeel rond tafel wordt gezeten om uit te maken wat er nodig is en hoe het wordt opgelost.  Daarna kan men het hebben over een financiële regeling bij werk op ongunstige momenten.

Trouwens op vlak van organisatie komt er iets ons heel eigenaardig voor.  De overheid weet precies te vertellen hoeveel extra krachten men nodig heeft maar beweert niet te weten hoe men de diensten gaat organiseren.  Het lijkt  mij logisch dat men eerst vaststelt hoe men werkt en dat men daarna besluit hoeveel mensen men nodig heeft.  Draait men ons ook hier een rad voor de ogen?

Ook kan geld geen enkel probleem zijn, toegegeven een rare opmerking in deze financieel barre tijden.  De Europese Unie stort jaarlijks een bedrag aan België voor de werking van zijn douane.  Een zeer belangrijk deel van dat geld wordt niet aan de douane gespendeerd.  Indien het zo geplaagde bedrijfsleven een verzuchting heeft en men veel meer dan het nodige geld krijgt, moet het toch maar een kleine inspanning zijn om het geld te voorzien voor de betrokken overheidsdienst!

Verder worden ook veiligheidstaken extra toegekend aan de douane.  Wat dit precies inhoudt is mij niet duidelijk maar ik vrees dat hier verwachtingen worden gecreëerd bij het bedrijfsleven die niet realistisch zijn.

Afwezige in dit verhaal is minister Vanackere. 

Hij is als minister van Financiën niet alleen de baas over de douane, Staatssecretaris Bogaert werd aan hem toegevoegd.  Hij is om zo te zeggen baas van alle partijen.

In een partijbijeenkomst van de CD&V op 1 december 2012 te Jette hield hij een warm pleidooi voor een beleid van samenwerking met de “mensen”, voor vertrouwen in diezelfde mensen enz.  Daadwerkelijk hartverwarmend.  Ik ga ervan uit dat dit niet alleen geldt voor een beleid op plaatselijk niveau maar dat dit ook geldt voor een beleid op federaal niveau.

Verder zou ik mij nog willen excuseren voor mogelijke ongemakken ingevolge syndicale acties.  Slachtoffers kunnen zich wenden tot de politiek verantwoordelijken of tot de heer Colpin, administrateur-generaal van de Douane.

Marc Nijs, secretaris ACV Openbare Diensten