Door Joyce Wagner op 02/01/2012
Iraq Veterans Against the War is een organisatie van oorlogsveteranen in de VS, opgericht in 2004, die ageert tegen de illegale en onrechtvaardige oorlog in Irak. Meer info op http://www.ivaw.org/
Onlangs was de media gevuld met aankondigingen dat de oorlog in Irak eindelijk is afgelopen. Maar in een oorlog, die niet alleen werd bevochten door reguliere soldaten, maar ook grotendeels door bedrijven, huurlingen, en drones, wat betekent dat, ten einde?
Als service-leden en veteranen, zijn we eindeloos bezig geweest om druk uit te oefenen op het militair apparaat en de overheid om de bezetting van Irak te beëindigen, sinds de oprichting van onze organisatie in 2004. Het verzet van het Iraakse volk, gecombineerd met de stemmen van Amerikaanse veteranen en het Amerikaanse publiek hebben eindelijk de Amerikaanse regering gedwongen om de overeenkomst te respecteren die in de VS – Irak Status of Forces Agreement (SOFA) werd voorzien, namelijk de terugtrekking van alle troepen tegen eind 2011. Dit werd niet bereikt omwille van de verkiezing van die andere politicus, Obama. Het gebeurde omdat de politici onze stemmen onmogelijk nog konden negeren. Maar ons werk is nog lang niet voorbij.
Hoewel het een belangrijke en significante mijlpaal is, betekent de terugtrekking van de troepen uit Irak niet noodzakelijkerwijs een einde van de bezetting. De VS voetafdruk is nog steeds stevig aanwezig in de vorm van private veiligheidsfirma’s die contractors in dienst hebben (onder het eufemisme “onderdanen van Derde Landen”) en huurlingen, zonder toezicht, verantwoording, of transparantie.
De Iraakse verzetsbeweging bereidt zich voor op wat zij noemt, “het tweede gezicht van de bezetting.” Volgens een verklaring vrijgegeven door al-Zaidi Uday (de broer van Munthader Al Zaidi, de journalist die zijn schoenen naar Bush wierp, nvda), omvat dit gezicht de politieke structuren die werden opgelegd door de VS, zoals de sektarische regering en haar verdeeldheid zaaiende grondwet. Honderdduizenden Irakezen zijn gedood, gezinnen zijn vernietigd, ontheemd, en gedwongen tot de status van vluchteling in de hele wereld. Wij ondersteunen de zelfbeschikking voor de bevolking van Irak, en blijven werken in de richting van ons doel, namelijk schadevergoeding eisen voor de mensen die al zo diep getroffen zijn door deze oorlog en de nasleep ervan.
President Obama sprak onlangs tot soldaten in Fort Bragg, bedankte hun families voor het dragen van de last van de oorlog, en vertelde de soldaten dat de erfenis van hun gevallen kameraden zal voortleven in de vorm van parades en gedenktekens.
Inmiddels zijn meer dan 4.000 Amerikaanse militairen gedood, en nog veel meer leven met een lichamelijke handicap en onzichtbare wonden, zoals Post Traumatische Stress Stoornis, Militair Seksueel Trauma, en ernstige depressieve stoornis. Troepen leven met niet-gediagnosticeerde traumatische hersenletsels, waarvan er veel onopgemerkt blijven gedurende maanden of zelfs jaren. In plaats dat die zouden behandeld worden wanneer ze terugkeren, ontvangen veel soldaten marsorders om naar Afghanistan te gaan, ook al blijft een deel van hen op de oorlog in Irak. Als dit land zijn veteranen wil eren, moet hen het recht worden verleend om te genezen van de wonden die deze oorlog heeft gemaakt.
————-
Joyce Wagner diende als Marinier vanaf 2002-2008 en was een van de eerste vrouwelijke mariniers in Camp Korean Village in West-Irak in 2004. Zij was getuige van de grove ongelijkheid tussen soldaten op basis van geslacht, seksualiteit en ras. Zij voltooide haar contract en werd eervol ontslagen uit het leger in september 2009. Ze heeft een BA in Cultural Studies en beeldende kunst (met een focus op het Midden-Oosten en Women’s Studies) van Chatham College, en studeert nu voor Master of Fine Arts in Film and Digital Technology aan de Chatham University. Joyce is een trotse, hardwerkende alleenstaande moeder.
