Eind vorig jaar publiceerde Climaxi ‘Klimaat en Migratie – mensen uit de wereld aan het woord’. We gingen 22 mensen uit de wereld, die intussen in België wonen, interviewen. We vroegen hen hoe zij het klimaat in hun geboorteland hebben ervaren, welke impact dat had op hun leven en hoe ze vanuit hun nieuwe thuisland kijken naar de klimaatverandering.De gevolgen van de klimaatopwarming worden ook in ons land steeds meer merkbaar. Maar de klimaatverandering houdt al decennia lelijk huis in de rest van de wereld. In de komende weken publiceren we op donderdag de afzonderlijke interviews uit het boek. 

Bron: Climaxi vzw

Houssine El Baïri is zestig. Hij is geboren in het Marokkaanse Kebdana, een dorp van drieduizend inwoners. Op zijn vijfentwintigste kwam hij in België wonen. Als kind heeft hij zijn geboorteland Marokko goed gekend. Ondanks zijn migratie ziet hij het land sindsdien afbrokkelen. De droogte neemt steeds meer toe. Jaar na jaar wordt het erger. Omdat hij bezorgd is om de mensen in zijn geboortestreek, is hij al tien jaar actief bij een lokale voedselcoöperatie.

‘Met de coöperatie maken we olijfolie en honing. Voor de olijven en de bijen is het al jaren veel te droog. De productie vermindert jaarlijks. De situatie is nu heel ernstig geworden. Als het dit jaar niet verandert, gaan de bomen sterven. En dan is het gedaan met de olijven en de bijen. Extreme droogte en warmte maken alles kapot. Er is te weinig regen. Als kind heb ik dat niet meegemaakt. Toen was er nog voldoende regen, die het land voorzag van het nodige water. Dat was niet elk seizoen zo en het gebeurde dat er te veel regen ineens kwam, maar toch was er genoeg water voor iedereen. Het landschap was nog groen.’

Bron: Climaxi vzw

‘Nu is dat niet meer zo: overal waar je kijkt is het te droog. Er staan geen groene bomen meer. De landbouw is sterk verminderd. In mijn familie waren er veel mensen die aan landbouw deden. Maar dat is nu niet meer het geval. Er zijn te weinig boeren. Daardoor is er een tekort aan degelijk voedsel voor de lokale gemeenschappen. Verse producten met goede vitamines, zoals wij dat vroeger gekend hebben, zijn er veel te weinig. Mensen gaan daaraan ten onder. Als ze geen degelijk voedsel hebben, dan sterven de mensen.’

‘Door de droogte wil iedereen weg uit het dorp, naar de grote stad. Vandaar willen velen verder verhuizen, naar Europa. Dat is logisch: als het land je niet meer kan voorzien om te overleven, moet je wel naar een betere plaats zoeken. Meer dan zestig procent van de dorpsbewoners krijgt intussen financiële hulp van ons, van de mensen in Europa. Zonder onze steun zouden nog meer mensen de regio verlaten.’

‘In het westen van het land, is het beter. Maar de laatste jaren krijgt men er ook te maken met de klimaatverandering. Weet je, in België zijn we nu bezorgd over het klimaat. Maar in het zuiden hebben we al veel langer te maken met de klimaatverandering. En toen de experten van de VN kwamen kijken, hebben zij er niets over gezegd. Net of ze onze situatie niet ernstig namen. Ofwel wilden ze het niet zien.’

‘Het bewijs van het veranderd klimaat zie je in mijn tuin: daar staat een grote vijgenboom. Vroeger was het niet mogelijk om die in België te kweken. Nu is dat wel zo: jaarlijks hebben wij veel vruchten van de boom. Maar intussen zijn deze bomen in Marokko in gevaar: het is er te droog geworden om er een goede oogst van te hebben.’

Bron: Climaxi vzw