“De PVDA is populairder dan ooit”, schreef Het Laatste Nieuws op 2 januari. Kort daarvoor scoorde Raoul Hedebouw in De Slimste Mens en verscheen Graailand, het nieuwe boek van Peter Mertens. Na nauwelijks een week stond het al op nummer 1 in de top-10 van de non-fictie boeken. “De partij die links in België verder naar links trekt”, zo schreef de Europese website Politico in een artikel over de opmerkelijke groei van de PVDA.1
Normaal zou zoiets moeten leiden tot een gezond democratisch debat en tot een discussie over enkele zekerheden. Niet voor de bewakers van het neoliberale status-quo, de nieuwe priesters van de 21e eeuw. Hoog op hun kansel proberen zij de gewone man uit de straat bang te maken met vertelsels die lijken weggeplukt uit de Koude Oorlog. In zijn nieuwjaarsinterview presteerde Bart De Wever het zelfs om de PVDA weg te zetten als “restafval van 20ste eeuw”2.
Onder meer politicoloog Carl Devos betreurt dit soort terminologie. “Een politieke tegenstander ‘restafval’ noemen is niet goed voor het democratisch debat”, tweette de professor. In de slipstream van De Wever mocht filosoof Boudry een uitgebreid eindejaarsessay tegen de PVDA neerpennen in De Morgen van 31 december: “Wij zijn veel te lief voor extreemlinks.” 3
Daarop kwam een uitgebreid antwoord van PVDA-voorzitter Peter Mertens op Knack.be: “Zijn regeringspartijen zo bang van de PVDA dat feiten niet langer van tel zijn?”4. Maar filosoof Boudry lijkt ondertussen geobsedeerd door zijn kruistocht tegen de PVDA. Ook omdat die hem meer airplay dan ooit oplevert? De inkt van Mertens’ antwoord was nog niet droog of daar verscheen alweer een nieuwe tekst van Boudry. Met een fijnzinnige titel op het niveau van de restafvalretoriek van Bart De Wever: “De beerput van PVDA is nog lang niet uitgewalmd”.5
Het “goede punt” van de separatist en de filosoof
Voor velen viel de gelijkenis op tussen de argumenten en de timing van politicus De Wever en filosoof Boudry. Maar Boudry antwoordt: “Als twee mensen van verschillende politieke gezindten onafhankelijk tot dezelfde conclusies komen, dan is het misschien gewoon omdat ze een goed punt hebben.”
Een politieke tegenstander “restafval van 20ste eeuw” noemen, zoals De Wever doet, is voor de filosoof blijkbaar geen probleem. Gewag maken van “restafval” zoals anderen eerder de term “kakkerlakken” gebruikten, heeft weinig te maken met een debat over ideeën. Het is de willekeurige uitsluiting van een tegenstander door diabolisering.
De Wever gaf eerst de Walen, de vakbonden, de werklozen, magistraten en advocaten de schuld van alle kwaad in het land. Nu valt hij de media aan die de PVDA aan het woord laten. “Ze zullen geen zaak maken van de PVDA, omdat heel veel journalisten sympathie hebben voor de PVDA, om niet te zeggen dat velen van hen behoren tot de club”, aldus De Wever. Komen we zo niet terecht in een sfeer van heksenjacht die veel weg heeft van de periode van het McCarthyisme?
“Ik heb de lijst in handen van tweehonderdenvijf mensen van wie de minister weet dat ze lid zijn van de Communistische Partij en die nochtans beslissen over het beleid van het State Department”, zo zei een onbekende Amerikaanse Republikeinse senator in 1950, in volle Koude Oorlog. Joseph McCarthy deed zijn intrede in de geschiedenis van de Verenigde Staten via de deur van de laster en laagheid. Zijn lijst bestond niet, maar de golf van anticommunistische hysterie en zuiveringen die daarop volgde, ja, die was wel degelijk reëel.
Meer dan een halve eeuw later willen sommigen dit soort heksenjacht nog eens overdoen. Maar elke opgewarmde kost is flauwe kost, en dat is ook zo met het McCarthyisme. Het doel is duidelijk: kranten en televisieprogramma’s mogen niet langer de PVDA aan het woord laten. En als ze het doen, moeten de journalisten de hele mikmak van de twintigste eeuw in hun nek draaien, kwestie van toch maar vooral niet over het actuele programma van de PVDA te spreken, laat staan over het nieuwe boek van Peter Mertens.
Die tactiek had Open Vld-voorzitster Gwendolyn Rutten ook al toegepast toen ze twee weken terug De Afspraak zwaar kritiseerde omdat het televisieprogramma “kritiekloos” Raoul Hedebouw aan het woord had gelaten. Dat elke maand grootgraaiers zoals Karel De Gucht mogen opdraven, rechtstreeks van de Europese Commissie naar multinational ArcelorMittal, daar had Rutten geen probleem mee. Maar een partij die de De Guchts van deze wereld op de korrel neemt, ho maar, dat mag niet.
Het bijzonder broze stukje in het dossier van procureur Boudry
Boudry stelt als een ware procureur van het machtsdenken dat de PVDA in werkelijkheid achter de dictatuur van de Noord-Koreaanse dynastie staat. We zeggen het nu al jaren in tientallen interviews, zowel in het Frans als in het Nederlands, in duidelijke termen: wij zijn tegen dit dictatoriaal systeem, dat gebaseerd is op “de militarisering van het binnenlandse leven, het isolationisme, de personencultus en een dynastiek politiek stelsel”, zoals ikzelf bijvoorbeeld schreef in 2012 in een antwoord op het tijdschrift Politique.6
Dat is ook de reden waarom de PVDA op geen enkele manier aan tafel gaat zitten met vertegenwoordigers van Noord-Korea en geen enkele relatie van wat voor soort ook met deze partij onderhoudt. Niet in 20167, niet in 20148 en ook niet in 2011.
Maar Boudry veegt dat allemaal van tafel. Hij blijft maar doorgaan en baseert heel zijn argumentatie op een resolutie die de PVDA op een internationaal seminarie in 2011 zou hebben geschreven, ondersteund en getekend. Boudry baseert zich op de site solidnet.org, die opgestart is en beheerd wordt door een Griekse partij. Die site publiceert bijdragen van alle marxistische, communistische maar ook extreemlinkse partijen van over heel de wereld. Van de grootste regeringspartijen tot de kleinste groepjes, van alle mogelijke strekkingen. Solidnet laat geen andere accounts op haar site toe. Zij uploadt haar bijdragen zelf en heeft zich de (slechte) gewoonte aangemeten multilaterale resoluties toe te wijzen aan de partij van het land waar de ontmoeting plaatsvindt, ook de resoluties die geschreven noch ondertekend zijn door de partij in kwestie.
De website Solidnet draait op Joomla CMS 1.5, en dat systeem genereert automatisch de woorden “written by” voor alle documenten die worden geüpload, zo wordt ons ondertussen door verschillende webdevelopers bevestigd. Daarmee is ook dat mysterie opgelost. De PVDA heeft die teksten niet geschreven, niet geüpload en niet ondertekend. Er is dus geen sprake van een steuntekst aan het dictatoriaal regime van Pyongyang die door de PVDA zou zijn geschreven of ondertekend. De enige tekst die wij in 2011 ondertekend hebben is een tekst voor de demilitarisering van het Koreaanse schiereiland. Wat is daar mis mee?
Boudry had ook gewoon voorzitter Mertens kunnen bellen of mailen en hem bevragen in plaats van zijn laster te herhalen en te herhalen. De filosoof lijkt wel helemaal verblind door zijn obsessie. Waarom was de PVDA aanwezig op de conferentie met andere marxistische en communistische partijen, die in 2016 in Hanoi werd gehouden? Eenvoudig: om contact te hebben met andere interessante marxistische partijen.
Zoals de Franse communistische partij PCF, een partij die deelneemt aan het Front de Gauche en Jean-Claude Mélenchon steunt bij de presidentsverkiezing. Wat is daar het probleem mee? Of met de Portugese communistische partij (PCP) die een hoofdrol speelt in de acties tegen de besparingen van de huidige Portugese regering van Antonio Costa. Of met de Braziliaanse communistische partij, die in de regering van Lula zat, en kroongetuige is van de recente putch in Brazilië. Daarom praten wij met die andere partijen. Daar is geen probleem mee.
De PVDA heeft al gezegd dat ze die contacten voortaan vooral bilateraal wil voortzetten. Maar misschien doet dat Boudry opnieuw op zijn kansel stijgen en mogen we binnenkort een hele tirade verwachten tegen Franse, Portugese, Chileense of Braziliaanse marxisten die verzet bieden tegen de neoliberale consensus.
Dat de PVDA een afstand neemt van het marxisme? Vergeet het!
Boudry weet dat de PVDA zich heel duidelijk heeft gedistantieerd van de dictatuur in Noord-Korea. Maar zijn doel ligt elders. Hij gebruikt de verwerping van Noord-Korea om te eisen dat de PVDA zich ook distantieert van alles wat van ver of dichtbij met het marxisme te maken heeft. Dat is een beproefd recept dat alle gate-watchers van het systeem toepassen, overal ter wereld.
Zo verwijt hij Peter Mertens dat hij geen afstand neemt van de “massamoordenaar” Fidel Castro. Twee dagen eerder gebruikte Boudry die term ook al voor Che Guevara. En morgen zal de PVDA afstand moeten nemen van de filosoof Karl Marx, die zowel de communistische als de socialistische beweging inspireerde. En overmorgen zal de PVDA dan de dekoloniseringsbewegingen in Afrika en Azië moeten veroordelen omdat die voor een groot deel beïnvloed werden door de Russische Revolutie. En volgende week zal de PVDA wellicht afstand moeten nemen van Nelson Mandela, een grote vriend van Fidel Castro en van de Zuid-Afrikaanse communistische partij waarmee de PVDA goede contacten onderhoudt.
En nadien zal de PVDA wellicht afstand moeten nemen van het antifascistisch verzet tegen het VNV en de collaboratie met de nazibezetting die door mensen zoals VMO-stichter Bob Maes nog steeds worden verdedigd. Wellicht zal hij pas ophouden als er niets meer over is waar de PVDA zich van zou moeten distantiëren: als de PVDA een partij zal zijn als alle andere, als zij zich aansluit bij het grote neoliberale eenheidsdenken. Dan pas zal procureur Boudry zijn obsessionele klacht intrekken. Die logica past Nieuw Rechts overal in Europa en in de Verenigde Staten toe: alles wat niet past in het bestaande neoliberale plaatje moet verworpen worden, elke kritiek op de bestaande orde moet gedemoniseerd worden.
Niet alleen in het kleine België, ook in Spanje en in Groot-Brittannië horen we hetzelfde gestook over ‘het gevaar van rood’. In Spanje zijn de plannen van de coalitie Unidos Podemos een bedreiging voor de financiële machten, die daarom ook al haar tanden liet zien. In een artikel in de krant El Mundo wordt de leider van Podemos, Pablo Iglesias, vergeleken met de vroegere Roemeense leider Nicolae Ceau?escu. Het artikel suggereert dat de linkse leider maar één idee in zijn hoofd heeft: “het bloed van de armsten doen vloeien tot de laatste druppel”. Enkele weken eerder was een volksvertegenwoordiger van de regeringspartij Partido Popular (PP) nog veel directer: “Dat men hem maar vlug een kogel door zijn nek schiet!”
In Groot-Brittannië zorgde de opkomst van Jeremy Corbyn in de Labour partij ook al voor vlijmscherpe reacties omdat hij enkele neoliberale stellingen in twijfel durfde trekken. Zo verklaarde ex-premier David Cameron: “Labour vormt nu een bedreiging voor onze nationale veiligheid, onze economische veiligheid en de veiligheid van onze gezinnen.”
Een debat over ideeën geraakt geen millimeter vooruit door dit soort ongegronde beschuldigingen, het zal er alleen maar op achteruit gaan. We zien duidelijk een dubbele standaard. Voor degenen die de gevestigde orde ter discussie stellen is elk debat over hun programma taboe. Geen debat over de verdeling van de rijkdom en de groeiende ongelijkheid, de vrije markt … het enige wat telt is het verleden, de buitenlandse relaties, het potentiële gevaar.
Wat zou het politieke debat in België nog voorstellen als mevrouw Rutten of meneer De Wever bij elk debat zouden moeten uitleggen of hun bewondering voor Milton Friedman ook betekent dat ze de dictatuur van Pinochet steunen? Of wat als Wouter Beke in elk debat zou moeten verzekeren dat hij zich distantieert van de katholieke Inquisitie? Hoe zou die reageren als wij zouden beweren dat de CD&V de mening deelt van meneer Orban omdat ze deel uitmaken van dezelfde Europese partij? Hoe zou De Wever reageren als we de N-VA zouden vragen naar een verantwoording voor de standpunten van extreemrechtse partijen zoals de Ware Finnen, de Bulgaarse Nationale Beweging of de ultraconservatieve Poolse regeringspartij PiS, die allemaal in dezelfde fractie zetelen als de N-VA? Er is geen enkele geobsedeerde Boudry die dat allemaal beweert, en maar goed ook. Het zou elk debat dooddoen. En dat is precies de bedoeling met alle laster tegen nieuw links in Europa: het inhoudelijke debat uit de weg gaan en demoniseren.
Waarom boezemen de voorstellen en ideeën van Unidos Podemos, van Jean-Luc Mélenchon, van Bernie Sanders en van de PVDA zoveel schrik in? Laten we het debat voeren. We hebben een partijprogramma van 100 bladzijden, makkelijk te raadplegen op onze website. We hebben verschillende boeken, zoals Op Mensenmaat, Hoe durven ze? en Graailand. Hoeveel partijvoorzitters doen dat eigenlijk? Zelf hun boeken schrijven en hun maatschappijvisie in een toegankelijke taal brengen naar een heel breed publiek? Misschien kunnen we daar eens over hebben?
De site Politico staat ver van het huidige tumult in België. Ze heeft een heel andere kijk op de PVDA dan de inquisiteur Boudry: “De PVDA onderging een transformatie in 2008 toen ze afweek van de harde linkse lijn om een breder spectrum van kiezers te bereiken. De core business van de partij zijn nog steeds de klassieke linkse thema’s zoals de kloof dichten tussen arm en rijk, een harde aanpak van belastingontduikers, gratis onderwijs en gezondheidszorg. Mertens beschrijft het als ‘hedendaags marxisme’. De vernieuwde PVDA lijkt nu meer op andere linkse bewegingen in Europa.”
Maar de gevestigde partijen en de zelfverklaarde procureurs van het status-quo laten het debat liever gaan over het verre buitenland en het verleden. Zo moeten ze het debat niet aangaan over de gevolgen van dertig jaar neoliberalisme.
Sinds Thatcher en Reagan leven we in een wereld beheerst door het neoliberalisme, de multinationals, het IMF, de Europese Commissie, en de grootgraaiers. Die zorgen samen voor armoede en massa’s werklozen. Dat gaat over het hier en nu van miljoenen mensen. Dat is het paradigma dat wij ter discussie willen stellen. En, jawel, dat zullen we blijven doen.
Noten
2 http://newsmonkey.be/article/74603
3 http://maartenboudry.blogspot.be/2016/12/we-zijn-veel-te-lief-voor-extreemlinks.html
6 http://blogs.politique.eu.org/sites/blogs.politique.eu.org/IMG/pdf/Reponse_de_David_Pestiau.pdf
7 http://pvda.be/artikels/pvda-tegen-militaristisch-en-dynastiek-noord-korea
8 http://pvda.be/artikels/wat-betreft-de-pvda-theo-francken-staf-de-clercq-en-noord-korea
