De recente heisa rond de uitlatingen van Johnny Thijs dat hij voor € 290.000 geen baas van Bpost wil zijn, heeft zo zijn voorgeschiedenis. In 2002 werd hij aangesteld als afgevaardigde bestuurder van De Post. Dat gebeurde in een periode, waarin nogal wat overheidsbedrijven geprivatiseerd werden. Zoals de Algemene Spaar-en Lijfrente Kas (ALSK), waar zowat elke Belg een spaarrekening had, die werd verkocht aan Fortis met het inmiddels bekende resultaat.
De opdracht van Thijs was de postdienst te moderniseren. Zowel de titel van Thijs als de naam van het bedrijf werden later, conform de gangbare managementcultuur, veranderd in CEO en Bpost. De rode kleur van de dienstvoertuigen werd vervangen door wit.
In de eigendomsstructuur kreeg de overheid in 2006 het gezelschap van de Deense Post en CVC Capital Partners, een zogeheten durfkapitalist die investeert om zich zo vlug mogelijk terug te trekken met een forse winst. Deze twee ‘strategische partners’ van Bpost waren al sinds 2005 financieel met elkaar verweven.
Over deze episode in de geschiedenis van onze posterijen verklaarde Thijs: “Op een bepaald ogenblik werd mij dan tijdens een adviesvergadering met CVC Capital – ik was lid van de adviesraad – meegedeeld dat ze naar de Deense Post keken. Ik zei: ,Leuk. En daarna gaan jullie misschien naar België kijken?” En toen heb ik ontslag genomen uit de adviesraad. Dan heeft CVC de deal met de Denen afgerond en waarschijnlijk hebben ze dan gezegd: ,,We kennen Johnny, laat ons er eens naar kijken.’” (De Standaard, 15/10/2005).
Later trokken de Denen zich terug uit het Belgisch project. Hun aandelen werden doorgeschoven naar CVC dat eigenaar werd van quasi de helft van de Bpost-aandelen, net iets minder dan het aantal in bezit van de Belgische overheid. Het is een gedeelte van deze aandelen die in juni jongsleden door CVC verkocht werden op de beurs in Brussel, goed voor € 866 miljoen. Aan zijn Bpost-investering heeft CVC al zo’n slordige twee miljard euro verdiend en het behoudt in de toekomst het recht op een dividend van Bpost.
CVC investeerde vroeger ook € 250 miljoen in Massive, het bedrijf uit het Antwerpse dat gespecialiseerd is in kroonluchters en dergelijke. Dat werd nadien van de hand gedaan voor meer dan het dubbele van de aankoopprijs. Massive is betrapt op fiscale fraude. Het is niet bekend welke rol CVC daarin speelde. Massive trof – net zoals recentelijk het Antwerpse Omega Diamonds – een minnelijke schikking van € 82 miljoen met de Belgische overheid.
Via een in ons land gevestigde firma deed CVC ook zaken met bedrijven in Australië en Nieuw-Zeeland. Daarvoor werd een ingewikkelde constructie op poten gezet, waaraan de Belgische fiscus evenwel geen rooie duit verdiende. De Bijzondere Belastinginspectie (BBI) had nochtans de hele operatie als frauduleus aangemerkt, maar dat werd door een Brussels rechter afgewimpeld.
En binnenkort kunnen we met onze frietjes ook mayonaise van CVC eten, want het heeft zopas de producent van het merk De Vos-Lemmens overgenomen.
Johnny Thijs heeft nu de leiding van het beursgenoteerde Bpost. De CEO van zo’n bedrijf laat je toch niet werken voor een hongerloon van € 290.000.
