Wie van de exit van de N-VA uit de regering een overwinning wil maken die leeft in een fantasiewereld. Er is iets gebeurd wat ze in eerste instantie niet hadden zien aankomen en waarop ze niet waren voorbereid: de coalitiepartners die de hielen in het zand steken tijdens een zoveelste krachtmeting met N-VA. En hen zo eerst in de hoek zet, dan een zeldzame rammeling in het Parlement laat ondergaan, om hen tenslotte zonder veel omhaal de laan uit te sturen.

De zwakte van de strategie werd duidelijk tijdens de persconferentie van De Wever: hij kwam niet verder dan een slappe poging om de regering nu als “de Marrakechcoalitie” te proberen te benoemen. Meer zat er niet in die speech – niets over verwezenlijkingen, “gemiste kansen”, de sociaaleconomische agenda, noem maar op. Neen, hij probeerde alleen (wellicht na uren doodvermoeid brainstormen) een etiketje te slijten.

Dat etiketje kan je makkelijk omkeren, en de huidige regering de “mensenrechtencoalitie” of zoiets noemen. Trouwens, binnen zes maanden is Marrakech oud nieuws en zullen er wel wat andere dingen op de tafel liggen: koopkracht, de erfenis van de taxshift (waarop vooral N-VA kan worden afgerekend), het milieu en klimaat (waarop men de regering Bourgeois kan afrekenen). En De Block zal wel slim genoeg zijn om de zelfgeschapen Francken-crisis in asiel en migratie een andere draai te geven, precies door het Marrakech-akkoord de lucht in te steken. Trouwens, als je van De Block je electorale schietschijf wil maken dan heb je nogal wat werk voor de boeg.

Dit is dus ronduit een verpletterende nederlaag voor N-VA. En het is goed dat die nederlaag er komt op haar zogeheten kernthema: migratie. Hun standpunt is door het Parlement, ook aan Vlaamse zijde, volledig naar de marge gestemd. Ook door de coalitiepartijen, die nu de handen vrij hebben om op een manier te beginnen praten over die thema’s, die niet door Francken of Dewinter van een script is voorzien.

Uit het verloop van het drama van de afgelopen dagen bleek hoe groot de weerzin van de coalitiepartners tegenover N-VA was en is. Wie wil nog met die gasten regeren? De coalitiepartijen hebben alvast goede argumenten om dat in de volgende campagnes dik in de verf te zetten.

Wat de regering Michel betreft die de rit nog verder wil uitrijden, die heeft nu voor alles gedoogsteun in de Kamer nodig. Het Parlement zal dus de doorslag geven, en dat wil zeggen dat er daar heel hard gewerkt zal moeten worden. Het echte gewicht van mensen als De Roover (gewoon weggeblazen in het Kamerdebat over Marrkech) zal spoedig duidelijk worden.

En Michel heeft twee grote opties – niet meer dan dat: hij zal steun moeten zoeken bij de socialisten (PS en sp.a) of bij de groenen (Ecolo en Groen) om meerderheden te halen. Dat zal niet lukken wanneer hij met N-VA voorstellen binnenkomt. Want dan botst hij tegen die blokken op, en krijgt hij ook nog wat rancuneuze tracasserie van N-VA over zich met de bedoeling de regering te laten vallen en de verkiezingsdatum te bepalen. Hij zal zich dus moeten aanpassen aan de echte nieuwe meerderheden die in het parlement te vinden zijn. Het zou goed zijn indien deze regering het inderdaad tot mei zou kunnen uitzingen. Hoe langer ze regeert zonder N-VA, hoe slechter dat is voor N-VA.

Tenslotte: ik ga Jambon, Francken, Van Overtveldt, Demir, Loones, en onze grote vriend Siegfried Bracke geen moment missen. De jas van de macht stond hen niet, Ze maakte hen tot clowns die serieuze dingen moeten behandelen. Goodbye and good riddance.

Dit is de overname van de Facebook-post van Jan Blommaert.