De mythe van de nodige en onvermijdelijke besparingen

De mythe van de nodige en onvermijdelijke besparingen

Onze regeringen, de werkgevers en de mainstream media vertellen ons alle dagen dat besparingen nodig zijn om onze economie er bovenop te helpen, en dat zij onvermijdelijk zijn omdat Europa ze oplegt. Maar is dit wel zo?

dinsdag 16 december 2014 18:30
Spread the love

Besparen om later te groeien?

Vooraanstaande
economen zoals Paul De Grauwe, Stiglitz en Krugman (de laatste twee Nobelprijswinnaars) stellen al lang dat besparen leidt tot vermindering
van koopkracht van het grootste deel van de bevolking, nadelig is voor
de tewerkstelling en voor de inkomsten van de staat. Dat dit tot een
neerwaartse spiraal leidt, wordt duidelijk aangetoond door de toestanden
in Griekenland en in andere Zuid-Europese landen.

Volgens
bovenstaande economen moet in periode van crisis de staat juist meer
investeren en moet de koopkracht van de werknemers verhogen. Zij
beroepen zich hierbij o.a. op de ervaring van de door VS President
Roosevelt toegepaste New Deal in de jaren dertig van de vorige eeuw.

Moeten besparingen van Europa?  

Na
de goedkeuring van het Europees Begrotingsverdrag in onze 7 parlementen
in 2013, moet ons land (alle overheden samen) zich inzake budgettair
beleid, op straffe van boetes, houden aan twee regels:

  1. het
    begrotingstekort moet geleidelijk naar nul of maximum 0,5 % van het
    Bruto Binnenlands Product (BBP) teruggebracht worden. (de zogenaamd
    gulden regel). Hiervoor wordt een traject met Europa afgesproken. De
    huidige federale regering ging er bij haar aantreden van uit dat
    hiervoor een inspanning van 11 miljard euro op 5 jaar moest geleverd
    worden.
  2. de
    schuldgraad moet op termijn teruggebracht worden tot 60% van het BBP.
    Van alles wat 60% overtreft zou er ieder jaar 1/20 ste af moeten. De
    Belgische schuldgraad bedroeg in100%. Dit betekende toen een af te
    lossen bedrag van 7 miljard euro in het eerste jaar. Dit jaar zal de
    schuldgraad uitkomen op 105,7%. (De Tijd 29 november 2014). Het volgend
    jaar af te lossen bedrag wordt dus nog groter dan 7 miljard.

De Europese regel inzake de schuldgraad is tot nu toe door de politiek en de media hardnekkig doodgezwegen.

In
het onlangs vrijgegeven slechte rapport van de Europese Commissie over
ons budgettair beleid, wordt vooral aangedrongen om de schuldgraad aan
te pakken (De Tijd 29 november 2014). Dat dit lijk binnenkort uit de
kast valt, lijkt ons onvermijdelijk. Didier Reynders begint er ons op
voor te bereiden. “Ik vrees dat extra besparingen nodig zijn”. (De Tijd
6 december 2014). 

In
het Europees begrotingsverdrag komt het woord besparingen niet voor.
Hoe de lidstaten de budgettaire doelstellingen halen, kunnen zij zelf
invullen. Of dit nu gebeurt door besparingen en welke besparingen dit
dan zouden moeten zijn, of door meer inkomsten in de staatskas is dus de
bevoegdheid en de verantwoordelijkheid van de onze regeringen en onze
parlementen.

Alternatieven voor de huidige besparingen

Zinvolle besparingen

De
staat zou heel wat kunnen besparen door de cadeau’s aan de werkgevers
af te schaffen. De afschaffing van de notionele interesten en van
diverse andere loonlastenverlagingen zou een sociaal zinvolle besparing
zijn. Dergelijke loonlastenverlagingen bevorderen de tewerkstelling niet
en betekenen enkel hogere dividenten voor de aandeelhouders en hogere
bonussen voor de managers.

Nog
een zinvolle besparing: de afschaffing van de fiscale voordelen voor
bedrijfswagens. Goed voor de staatskas en voor het milieu.

Meer inkomsten voor de staat

Door
het invoeren van een vermogensbelasting, het terug invoeren van de
hogere belastingschalen, bestrijding van belastingsontwijking en
-fraude,  en andere maatregelen voorgesteld door het Financieel
Actienetwerk zou er per jaar 24 miljard euro meer in de staatskas
terecht komen.

Dit
zou niet alleen toelaten om het budget in orde te krijgen, maar meteen
tegemoet te komen aan een hele reeks ernstige maatschappelijke
behoeften, zoals optrekken van de laagste inkomen tot de Europese
armoededrempel, ouderen- en gezondheidszorg, versterking van de openbare
diensten enz.

Laat
ons daarom samen met de vakbonden en andere sociale bewegingen, zoals
Hart boven Hard en D19-20, maximaal inzetten in de strijd voor een ander
beleid.

Een
belangrijk aspect van deze strijd betreft het winnen van de harten en
geesten van een groot deel van de bevolking dat dagelijks gebrainwasht
word door onze mainstream media, en daardoor mythes slikt, als
“besparingen zijn nu eenmaal nodig” en “er is geen alternatief”.

Vermits
progressieven moeilijk toegang hebben tot de media, zijn individuele
gesprekken op de werkvloer, aan de toog en aan de keukentafel en bij
familiefeesten van het grootste belang. Bij deze gesprekken zijn wij
best gewapend met goeie argumenten en een flinke dosis geduld.

Michel Vanhoorne – december 2014

take down
the paywall
steun ons nu!