matthias somers

//DE MOTIVATIE// Matthias Somers (sp.a)

In de laatste rechte lijn naar de verkiezingen laat DeWereldMorgen.be van iedere partij een nieuweling aan het woord omtrent haar of zijn motivatie om voor het eerst op een lijst te staan. Vanwaar de stap naar de politiek? En vanuit welk engagement? Lees hier de beweegredenen van het derde 'politieke jonkie' in deze reeks: Matthias Somers (sp.a).

dinsdag 13 mei 2014 16:27
Spread the love

De telefoon kwam onverwacht. Ik had mezelf niet officieel kandidaat gesteld voor een plaats op de lijst, maar via een opiniestuk hier en een interview daar was men er blijkbaar toch achter gekomen dat ik de socialistische zaak niet ongenegen was. Een lunchgesprek met Kathleen Van Brempt volgde, en toen een kort telefoontje: Of ik het zag zitten om me te presenteren op de Europese lijst?

Al stond het niet gepland in mijn agenda (“25 mei 2014: hoera! je wint de verkiezingen!”), toch moest ik er niet lang over nadenken. Voor de eer hoefde ik het natuurlijk niet te doen: niemand voorspelde een glorieuze overwinning voor de partij, en niemand zou ooit durven beweren dat mijn aanwezigheid op de lijst de grote ommekeer zou inzetten. Niemand zou het me ook kwalijk genomen hebben moest ik aan de kant zijn blijven staan. En toch. Neen zeggen kon ik tegenover mezelf niet maken.

Het is al uitentreure herhaald. Deze verkiezingen zijn uiterst belangrijk: hoe zien we de toekomst van ons onderwijs? hoe vullen we de grootste bevoegdheidsoverdracht in decennia in? hoe zorgen we ervoor dat iedereen verzekerd is van alle zorgen die hij nodig heeft, hoe verzekeren we een decent pensioen voor iedereen? waar willen we naartoe met Europa? hoe leiden we eindelijk de grote energietransitie in goede banen? – Onze keuze op 25 mei bepaalt niet louter de volgende vijf jaar, hoe belangrijk dat alleen al ook zou zijn: de komende regeerperiode worden de lijnen gekalkt die het speelveld ook voor tientallen jaren nadien zullen vastleggen. 

En ik ben ongerust. Want neen, de zaken staan er niet goed voor. De wind die over het land waait is kil en koud en geeft rechtse krachten vleugels. Een broodnodige onderwijshervorming die alle kinderen kansen geeft, wordt geblokkeerd. De weldenkende, bezorgde burger met de flinke aandelenportefeuille stelt dat elk op zich maar moet instaan voor dat appeltje voor de dorst op latere leeftijd – en wie daar het geld niet voor heeft, tja, die moest maar wat meer sparen. De gemeenschappelijke pensioenpijler die ervoor moet zorgen dat iedereen tot de laatste snik een degelijk leven kan leiden is voor ons niet nodig en dus niet langer onze zaak.

De sociale zekerheid kost ons te veel en moet het liefst uitgekleed. Landen die het moeras in werden getrokken door het onbezonnen winstbejag van grootbanken wijzen we met de vinger en laten we snijden in hun gezondheidszorg, hun onderwijs, hun sociale voorzieningen: liever dat dan solidariteit opbrengen, liever dat dan investeren in wie het meest getroffen werd.

Leefloners zullen taakjes moeten verrichten, hoe zinloos ook en al helpt het hen geen stap vooruit, vooraleer we hun een vervangingsinkomen gunnen dat niet eens tot de armoedegrens reikt. De grote investeringen in hernieuwbare energie blijven achterwege, en ondertussen klagen we over de hoge energieprijzen die onze industrie de das zouden omdoen. En in plaats van samen sterk te staan, verschuilt links zich achter deze struik en gene stronk, hopend dat de wind snel zal gaan liggen.

Maar de wind zal niet gaan liggen door ons te blijven verschuilen. Alleen als iedereen voor wie solidariteit nog betekenis heeft, alleen als iedereen die vindt dat het individu niet enkel verantwoordelijkheden heeft tegenover de maatschappij maar de maatschappij ook verantwoordelijkheden heeft tegenover het individu, alleen als wij allen samen staan en recht tegen de kille wind in lopen, hoe hard die ook waait, alleen dan kunnen we een samenleving veilig stellen die er voor iedereen is.

Het klopt dat ik soms behoorlijk kritisch was tegenover de sp.a – en kritisch blijf. Maar zie mijn publieke bekentenis tot de sp.a als een signaal van mijn kant, hoe onbetekenend ook: de sp.a kan het verschil maken, *moet* het verschil maken. Een sterke sp.a is, ook nu, zeker nu, meer dan ooit nodig.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!