Ik kreeg zaterdag een sms’je van de directeur van de school Lucerna te Brussel: “Dag Johan, heeft u De Morgen gelezen? We staan erin. En ’t is weer van hetzelfde. Blijkbaar nog veel werk aan de winkel om ‘bepaalde’ mensen te overtuigen van de goodwill van zoveel mensen..”

Ik had De Morgen wel al liggen, zoals trouwens mijn andere kranten, maar had ze die zaterdagmorgen 19 februari nog niet bekeken. Laten we dit artikel over Lucerna in De Morgen dus eens vlug samen overlopen…

Wat u vooraf moet weten, is het volgende. Toen de directeur van Lucerna een uitnodiging gekregen had van De Morgen voor een interview in zijn school in Melle, had hij me gebeld of ik er niet kon bij zijn. Hij had immers al een slechte ervaring gehad met De Standaard (Pieter Lesaffer) en deze keer wou hij er een getuige bij.

Ik kon me niet onmiddellijk vrij maken en stelde hem een datum voor enige tijd later, eraan toevoegend dat ik geen tijd had om naar Melle te gaan, maar dat Anderlecht wel kon maandagnamiddag tussen 14u en 15u30. Ik zat toen immers op de Foyer in Molenbeek. Even weg en weer moest kunnen, vond ik.)

Hoe klinkt zoiets in De Morgen? “Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar na een paar weken rondbellen worden we dan toch uitgenodigd voor een rondleiding in het college in Anderlecht”… Haha, journalisten zijn de enigen die werken blijkbaar, en als iemand niet onmiddellijk paraat staat, moet zoiets verdacht zijn, nietwaar!

Ik ben dus gegaan en ben er bij geweest, als iemand die toevallig langskwam en even mocht aanschuiven, zonder meer, zonder veel te zeggen, van iets na 14u tot rond 15u30. De jonge journaliste kende me duidelijk niet. Van migratie had ze naar mijn aanvoelen weinig kaas gegeten, een ideale journaliste dus blijkbaar in de ogen van De Morgen om over een complex onderwerp als witte en/of zwarte scholen te schrijven.

Ik geef u nu een eerlijk relaas over het anderhalf uur dat ik erbij was, bij het gesprek tussen de journaliste en de directeur (zelf nota bene iemand met een universitair diploma aan een van onze universiteiten). Ik denk niet dat de journaliste na mijn vertrek nog veel langer gebleven is.

Het artikel. Gans bovenaan, in grote letters, lees je (op de titel kom ik nog terug!): “Maar als de leer van Darwin ter sprake komt, wordt er toch even gegniffeld.” Pardon? Ik heb anderhalf uur geen enkele vraag over Darwin noch over evolutieleer gehoord.

O ja, hiervoor verwijst de journaliste in haar artikel in De Morgen naar info die ze van elders zou halen, namelijk van sommige niet bij naam genoemde oud-leerlingen en van een vroegere, ontslagen leerkracht. Waar hebben die mensen dit gehoord? Van horen zeggen? In de godsdienstles? (De godsdienstles, als het daar zou gebeurd zijn, is de bevoegdheid van de leerkracht islamitische godsdienst, die niet onder Lucerna ressorteert.) In de les wetenschappen? Chemie?

Als dit daar gebeurd is, komt het dus uit de mond van Vlaamse leerkrachten! Althans als het in Brussel gebeurd is… Hoe dan ook, en ten gronde, als je als journaliste zo’n een belangrijke vraag hebt, dan stel je die normaal tijdens het interview aan de directie, vooral als die minstens ogenschijnlijk hetzelfde intellectueel niveau aankan als jij. Dit is hier echter niet gebeurd. De man moet het dus nadien maar incasseren. Zonder kans op wederwoord.

En o ja, ik lees in het artikel ook de bittere commentaar van een leerkracht die ooit ontslagen werd. Dit krijgt ruim aandacht. Deze zegt ontslagen te zijn, omdat hij op de bus een jongen naast een meisje geplaatst had. Eerlijk gezegd, een vreemde ontslagreden… Bekijk echter eens de foto bij het artikel: genomen in een klas op Lucerna en je ziet een meisje “zonder” hoofddoek tussen jongens tijdens de chemieles… Tja…

Maar hier weerom mijn vraag: is het eerlijk om, zonder kans op wederwoord, een ontslagen leerkracht op zo’n fundamenteel punt zijn ene versie te laten geven, zonder er ook maar iets van te zeggen tijdens je interview met de directeur?

Of nog… moet ik, mutatis mutandis, aannemen dat de enige ware versie over het beleid van een krant als De Morgen enkel kan komen van een journalist die na enkele maanden werken op De Morgen ontslagen wordt? In alle geval, ik heb het citaat uit de mond van de ontslagen leerkracht niet horen voorleggen aan de directie terwijl ik erbij zat.

Beide voorvallen, het vermeende negeren van de evolutieleer en het ontslag van een leerkracht omwille van het plaatsen van een jongen naast een meisje op een schoolbus, twee voorvallen die absoluut nooit aan de orde geweest zijn tijdens het anderhalve uur dat ik bij het interview aanwezig was, zijn het “frame” waarin alles nadien geplaatst wordt.

Ik heb daar, mevrouw de journalist, mijn bedenkingen bij… Proper is anders. Bij mij zal u niet vlug een interview moeten komen afnemen, mocht dit ooit al bij u opkomen, want… deontologie is in mijn ogen iets anders, en u neemt daar blijkbaar nogal een loopje mee.

En dan het toppunt van vooringenomenheid: hoe slaag je er als journaliste in  om als titel van het anderhalf uur durende gesprek te kiezen voor “Noem de moslimschool vooral niet moslimschool”? Ik kan dit enkel interpreteren vanuit een vooraf bepaald  “frame” (of beter: vooringenomenheid). Of moet ik aannemen dat dit de verantwoordelijkheid is van de eindredacteur?`

Tot besluit. Ik sta niet achter alle pedagogische en didactische aspecten in de benadering van de Lucerna school. Ik ben namelijk een notoir verdediger van het belang van de huistaal binnen het onderwijs en Lucerna is daartegen. Echter… ik waardeer Lucerna omdat ze meer dan de meeste andere scholen begrepen hebben dat werken met de ouders en investeren in de huissituatie van de kinderen fundamenteel is. Ik waardeer ook ten zeerste dat een beweging die gegroeid is uit de migratie zelf het initiatief in handen durft te nemen om op zo’n efficiënte en georganiseerde wijze in het onderwijs te investeren. Mocht iedereen dat maar doen.

Ik vind het van een bedenkelijke laat-koloniale ingesteldheid getuigen als een zogenaamde intelligentsia van bij ons alles dat positief uit de migratie komt of uit islamitische hoek komt onmiddellijk en eenzijdig in een verdachte hoek denkt te moeten schuiven.

Die journaliste moet echt eens voor de spiegel gaan staan en zich de vraag stellen of ze zich ook zo bevooroordeeld zou willen behandeld zien.