Europa, Afrika, Economie, Milieu, Samenleving, Politiek, België -

De mensen zijn het probleem

De wereld worstelt met onoverzichtelijke problemen. Experten hebben slechts oplossingen voor één deelprobleem, bijvoorbeeld de hoge loonkosten. Andere specialisten weten wat te doen tegen de files. Ik ontwaar een gemeenschappelijke oorzaak van al deze vraagstukken: het zijn de mensen.

vrijdag 30 mei 2014 15:35
Spread the love

Wanneer mensen verdrinken
voor de kust van Lampedusa vormt dat natuurlijk een probleem. Het blijft zich
herhalen, ondanks de miljoenen investeringen van Frontex om onze grenzen te beschermen.
Maar indien ze het vasteland bereiken, beginnen de problemen nog maar: wie
vangt ze op, waar zullen die armoezaaiers naartoe gaan? Toch niet naar ons
land; wij kunnen niet de ganse wereld redden.

Mensen zonder papieren,
of mèt papieren maar met een valse naam of geboortedatum, we kennen de
verhalen. Na jaren procederen, terwijl ze leven op onze kosten, worden ze
uitgewezen, maar dan protesteren anderen weer. Het is nooit goed voor sommigen.

In eigen land

Zullen we dan eens kijken
naar ons eigen volk?

Een zwaard van Damocles
hangt boven dit land: de vergrijzing. Vroeger stierven de mensen vroeger; nu,
dankzij de welvaart en wetenschap, lijken ze niet te kunnen doodgaan. Wie kan
dat probleem oplossen? Ofschoon niemand het ontkent, blijven structurele maatregelen
uit. Specialisten zeggen dat meer mensen langer aan het werk moeten blijven.
Maar daar botsen we op de torenhoge werkloosheid.  

De werklozen zijn toch
wel een probleem zeker, daar moeten we niet over uitweiden. De politieke
partijen hebben in hun dikke programma’s daar geen oplossing voor, want al
jaren blijft het aantal onveranderd, of stijgt zelfs, ondanks de begeleiding
naar werk door VDAB e.d. Liefst zouden de verantwoordelijken willen dat erover
gezwegen wordt.  Wist u dat “chômage”
tegenwoordig vertaald wordt als “bijstand”?[1]

Wat denkt u van de
leefloners? Dat zijn langdurig werklozen die geschorst zijn, omdat ze zich
werkonwillig getoond hebben, of niet een gepast cv hebben. Zijn dat ideale
situaties? Ons doel zou toch moeten zijn deze toestanden af te schaffen, maar
hoe? Alleenstaande moeders, lezen we in de krant. Het is zeer duidelijk dat
hier traditionele waarden zoals het huwelijk, niet gerespecteerd werden – door
deze mensen zelf.

Oudere werknemers die
willen stoppen, of weggestructureerd worden, zijn ook een probleem. Ze zouden
wel allemaal een pensioen willen, maar wie gaat dat betalen? Even lastig zijn die
oudere werknemers die juist niet willen stoppen, om financiële redenen (!), of
omdat ze gaarne werken. Ze klampen zich vast aan de zeldzame goede jobs waar de volgende
generatie carriere zou kunnen maken.  

Wat met de zieken en
ouderlingen in de verzorgingstehuizen? Daar worden we ook niet vrolijk van,
toch? Alzheimer, kanker…te afschrikwekkend op allemaal op te noemen. Bovendien
worden al die zieken onbetaalbaar voor de weinige gezonden die de sociale
bijdragen betalen.  De ziekenzorg moet
goedkoper, maar wie durft die waarheid aan de zieken vertellen? Onze minister
van Financiën wordt bekritiseerd in de lezersrubriek van mijn krant, omdat hij
de taksen op tabak niet verdubbeld heeft. Maar het zijn toch wel de rokers die
longkanker veroorzaken, niet de minister. Iedereen heeft nu de mond vol van de
tsunami van obesitas en diabetes die op ons afkomt. Zowaar schrijven sommigen
dat toe aan McDonald’s en de voedingsindustrie; maar het zijn wel de mensen die
te veel eten. Het euphemisme “levensstijl” is newspeak om niet kar en paard te moeten
noemen.

Dan zijn er de
wachtlijsten, in zowat alle sectoren van het maatschappelijk leven: allemaal mensen
die een probleem vormen. Het zijn kinderen die geen inschrijving vinden in de
school van hun keuze, de wachtenden op een sociale woning, op een kinderkribbe,
op een tehuis voor een mens-met-beperking, de psychiatrisch geïnterneerden die
nu in gevangenissen zitten, de echte misdadigers waarvoor geen plaats is, de
cipiers die voortdurend staken.

Ja, over stakers valt
veel te zeggen. We kunnen ze missen als kiespijn. Onaangekondigd geen trein of
bus: deze mensen zijn een echt probleem. 

De mensen die wel werken

Zelfs de weinige mensen
die wèl aan ‘t werk zijn, vormen een probleem. Want ze willen meer verdienen,
en dat geld wordt dan weer opgeëist door hun werkgevers en aandeelhouders: een
onmogelijke patstelling. De return on investment kan verbeterd worden door minder
mensen in te huren. De ideale toestand voor een bedrijf met winstoogmerk, is:
geen werknemers meer, alleen nog bedrijfsleiders. Wist u dat elke arbeider van
Audi Vorst jaarlijks gemiddeld bijna acht en veertig (47,487) kant- en klare auto’s produceert? Dat is al heel wat;
maar het kan nog beter. Dankzij de duizelingwekkende IT-mogelijkheden en
artificiële intelligentie is de onderneming zonder personeel niet meer vèr af.
Er zouden dan ook geen vakbonden meer nodig zijn. Dat laatste zou dan al één
probleem oplossen.  

Blijven nog de consumenten.
Voortdurend hebben ze kritiek op de produkten en de prijzen. Ondernemers worden
geterroriseerd door campagnes en undercoveragenten van Testaankoop e.d.  Wie een bedrijf wil oprichten of grote werken
uitvoeren, is overgeleverd aan de grillen van de omwonenden en actiegroepen.
Geen viaduct, geen windmolen op zee, geen winkelcentrum, of ze stappen naar de
Raad van State of eisen een referendum. Dit soort mensen lééft van het
scheppen van problemen. 

De kiezers/burgers zijn het probleem

Zovèr als Bertolt Brecht
gaat men vandaag niet meer; hij liet de regering zeggen: “we hebben de
verkiezingen verloren; we moeten een andere bevolking hebben”. Herman Goebbels en zijn
PropagandaAbteilung, nadien Ministerium, hebben dit met groot succes toegepast.
Ze hebben Het Volk kunnen overtuigen van nieuwe nationale waarden waaronder eeuwige
trouw aan de Leider.

De hedendaagse Europese
leiders weten ook, dat een kritisch kiezerspubliek een probleem vormt: ze
zouden kunnen protesteren tegen onpopulaire maatregelen

Herman Van Rompuy: “‘In
de laatste jaren kwam ik danig onder de indruk van de moed die regeringen
opbrachten, van hun bereidheid om zwaar onpopulaire maatregelen te nemen in
tijden van toenemend populisme… Ze kozen niet de weg van de demagogen of
lafaards, maar ze verkondigden moedig de waarheid en ze verdedigden moeilijke
maatregelen in het belang van hun land en de eurozone’
(uit zijn laatste
boek: “Europa in de storm”).

Jean-Claude
Juncker, de spitzenkandidaat van de conservatieven in het Europees Parlement
voor het nieuwe voorzitterschap van de Commissie, staat bekend om menige andere
“witzen”, zoals: “We weten allen wat we
moeten doen, maar we weten niet hoe we kunnen herkozen worden eens we het
gedaan hebben
[2]. Hiervan maakte Bruno
Tobback (als minister in 2007) een parafrase: “Ik ken de oplossingen voor het
klimaatprobleem. Alleen weet ik niet hoe ik daarna nog herverkozen raak”.[3]

Het is dus geen uitvinding van mij, dat
de kiezers het probleem vormen.

Dat wordt nog maar eens bevestigd door
de recente uitslagen in België. In plaats van slechts één partij overtuigend de
meerderheid te bezorgen, deden de kiezers een hele reeks partijen stemmen
winnen, zelfs zetels. En de partijen die verloren hebben (de socialisten)
kunnen nog steeds meeregeren!! Het is duidelijk dat de kiezer zijn huiswerk
niet gemaakt had. Een herstemming zou niet onlogisch zijn, er zijn immers
precedenten toen de referenda over de zogenaamde Europese grondwet niet de
juiste uitslag opleverden. 

In de wereld

Tot nog toe had ik het alleen over ons
eigen land, Vlaanderen dus. Maar zodra we de grens oversteken, wordt het steeds
duidelijker dat de mensen het probleem vormen. Neem Brussel: een groter
wespennest kan men zich toch niet voorstellen? Meer dan honderd nationaliteiten,
die elkaar niet verstaan. Massale jeugdwerkloosheid van gasten die gewoon zijn
weggebleven uit school. Kalachnikoffs te koop op elke hoek. En ‘s nachts en ‘s
morgensvroeg het onvermijdelijk lawaai van de opstijgende Boeings en Airbussen. We slaan Wallonië over waarvan iedere lezer van de kwaliteitspers
weet dat er een totaal andere soort cultuur heerst (socialisten al generaties
aan de macht en nog steeds aan het infuus!).

Denkt u ook niet, dat in Griekenland, Spanje,
Portugal, Italië de mensen het echte probleem vormen? Ze werken noch consumeren,
en toch verzetten ze zich tegen de maatregelen die Herman Van Rompuy zo nodig
vindt. Waar is de tijd dat deze naties heersten over zee en land, en de
grootste culturen en rijkdommen verspreidden (Athene, Sparta, Troje, Rome, Julius Caesar, Cicero, Vasco da Gama, Christophe Colombus, Hernan Cortez e.a.) !

Begeven we ons buiten Europa, dan wordt
het beeld nog somberder. Mensen zonder drinkwater in de woestijn, stervende
babies, krijgsheren die vrouwen terroriseren, ethnische zuiveringen, corrupte
regeringen, militaire staatsgrepen, scherpschutters die op de betogers
schieten…Over Syrië, Afghanistan, Irak, Oekraine durf ik zelf niets zeggen: wie
begrijpt waarom deze mensen elkaar blijven uitmoorden en verkrachten? De
occasionele doden in Palestina zijn daarbij verwaarloosbaar.

Dat de 1,4 miljard Chinezen een groot
probleem vormen, weet u zelf ook wel. Stel u voor dat ze allemaal een Mercedes
of BMW zouden willen! Goed voor die bedrijven, maar hier gaan de Lage Landen
wel overstromen tengevolge van de CO2-uitstoot en opwarming van de aarde. De
verstikkende fog in Bejing die vandaag reeds de bewoners vergiftigt, bewijst
dat ze met véél te véél zijn. En in zwart Afrika hebben de mensen nog meer
kinderen, elk van deze schept een nieuw probleem.

De mensen zijn de alomtegenwoordige
oorzaak van de problemen. Hoe dit oplossen? Ik voel mij hier niet bevoegd. Ook
ik wil neutraal blijven, zoals topeconoom Geert Noels op televisie zei; ik stel
enkel de vraag en licht de beleidsmakers voor. Zoveel is zeker: de crisis die
al meerdere jaren aansleept, is onvoldoende gebleken om de problemen aan te
pakken die door de mensen veroorzaakt worden. Er moeten dus structurele
maatregelen komen, hoe pijnlijk en onpopulair ze ook zijn.  


[1] Vertaalde onderschriften
van de mooie nieuwe film van de gebroeders Dardenne, Deux jours, une nuit.

[2]http://www.goodreads.com/author/quotes/1056024.Jean_Claude_Juncker  http://www.zerohedge.com/article/jean-claude-juncker-europe-doing-gods-work-lying-about-greek-insolvency-and-keeping-eurusd-l  http://en.wikipedia.org/wiki/Jean-Claude_Juncker

[3]http://www.tijd.be/telex/algemeen_binnenland/Groen_verhardt_klimaatcampagne.2691585-281.art?highlight=klimaat*%20bruno%20tobback
.

take down
the paywall
steun ons nu!