De mensen-manager van Zeebrugge
Nieuws, Cultuur, België, Confidenties aan een ezelsoor - Frank Adam, Klaas Verplancke

De mensen-manager van Zeebrugge

Als jullie hebben horen zeggen dat de Belgen bars, achterdochtig, depressief, suïcidaal, ongastvrij en paranoïde zijn, dan is dat in het dagelijkse leven en ook in het algemeen niet helemaal overdreven’… Een Belgische Fabel van auteur Frank Adam en illustrator Klaas Verplancke, in de reeks ‘Confidenties aan een ezelsoor’.

vrijdag 21 september 2012 16:51
Spread the love


doc

Frank Adam

Belgische Fabel

De mensen-manager van Zeebrugge

Prent: Klaas Verplancke


 

Een Belgische Fabel van auteur Frank Adam en illustrator Klaas Verplancke, in de reeks ‘Confidenties aan een ezelsoor’.

‘Oké, luister goed, allemaal!  Ik ben jullie mensen-manager!’ riep een stem in de pikdonkere container.  Waarna een zaklamp haar felle schijnsel over de versufte asielzoekers liet glijden en na een willekeurige zigzagbeweging halt hield bij het oor van de ezel.

‘Ik ben incognito met jullie meegereisd om jullie net voor aankomst te briefen over jullie land van bestemming.  Er zijn geen al te grote hoeveelheden lucht meer beschikbaar in deze passagiersruimte.  Dus zal ik proberen het kort te houden en aldus een overeenkomstige hoeveelheid zuurstof uit te sparen. 

Mag ik informeren naar jullie belangrijkste motieven waarom jullie naar België zijn afgereisd?’

Na anderhalve week ronddobberen in een duistere, bedompte container had de ezel de indruk dat zijn met stof, zweet, en lichaamsvet verstopte  poriën onder het brandende licht van de zaklamp allemaal tegelijk als defecte kranen begonnen te lekken.

Enkele asielzoekers verderop lokten tot zijn opluchting met hun antwoord de felle lichtbron bruusk bij zijn oor weg.

‘Mijn vader werd om politieke redenen vermoord.’

‘Ze hebben mijn moeder mishandeld en verkracht.’

‘Ik ben getrouwd.’

‘Ik werd psychologisch bedreigd.  In naam van de internationaal georganiseerde misdaad deed een ambtenaar mij een frauduleus aanbod doch omdat ik, gezien mijn aangeboren onkreukbaarheid en mijn duur gezworen ambtenaren-eed, weigerde daarop in te gaan, werd een aanklacht ingediend tegen mijn persoon, waardoor ik…’

‘Oké, ik hoor dat jullie allemaal een mooi en vrij geloofwaardig levensverhaal hebben voorbereid.  Doch blijkbaar doen een paar misverstanden over België en haar bewoners hier de ronde, vooral omtrent de manier waarop jullie zich ginds dienen te presenteren.

Als jullie hebben horen zeggen dat de Belgen bars, achterdochtig, depressief, suïcidaal, ongastvrij en paranoïde zijn, dan is dat in het dagelijkse leven en ook in het algemeen niet helemaal overdreven. 

Toch wil ik jullie verzoeken hen niet vooringenomen tegemoet te treden en de situatie van hun kant te willen bekijken. 

Door hun geschiedenis trekt, sinds de Romeinen en vele overheersers daarvoor, een nauwelijks onderbroken spoor van bezetting, sociale uitbuiting en genocide. 

In het huidige tijdperk leven de Belgen onder een kapitalistische dictatuur.

De staat, hoewel officieel uitgebouwd in een indrukwekkende constructie van regio’s en geledingen, is in de praktijk vrijwel onbestaande.

Politici op het nationale toneel spelen de stukken, declameren de monologen van lokale leiders, “Burgemeesters” genaamd, die in hun desbetreffende stadsstaten of “metropolen” het kapitaal en de macht via een clanstructuur steeds meer naar zich toe trekken. 

Kunst en journalistiek worden gedegradeerd tot het ambacht van decorateur en kopiist.

Economie dient om het productieproces te blokkeren; banken saboteren de economie. Pedagogen voeden niet langer op; openbare omroepen roepen onzin om.

Werknemers worden in de fleur van hun ouderdom gedumpt in de kerkers van het pensioen, waar zij vroegtijdig wegroesten door verveling.

België, moet je goed beseffen, is een staat in verval.  

Doch wetende dat de achtereenvolgende crises waardoor het wordt geteisterd zich als olievlekken over de hele planeet uitbreiden – dat met andere woorden alle mensen binnenkort Belgen worden en de hele wereld één groot radeloos Belgistan zal zijn  – geef ik jullie de volgende raad.

Als je in het land van de Belgen wil wonen, vraag de Belgen dan niet om asiel, spreek liever van de hulp en de ontwikkeling die je hen brengt.

Als je in het land van de Belgen wil werken, spreek de Belgen daarom niet van crisis, gewaag van de oplossingen die je biedt; 

van de talen en de onderdrukking die je van je onderdrukkers hebt geleerd;

van de ontbering die je heeft gesterkt;

van de ondervoeding die je van kanker en obesitas heeft gespaard;

van de primitieve tradities die je gezin van de teloorgang hebben gevrijwaard;

van de echtelijke moraal die je vrouw van vleselijke blootstelling heeft verschoond;

van je rijke kroost die de Belgische bejaarden zal voeden;

van je jeugdige kracht die hen zal verzekeren van hun oude dag.

Klaag tegen de Belgen niet “Mijn vader werd vermoord”, “Mijn moeder verkracht”, “Mijn leven bedreigd”. 

Zeg hen dat je met je opgedane know-how inzake onrecht mee wil helpen aan de wederopbouw van hun ontregelde, corrupte justitiestaat.

En als ze jullie tenslotte vragen wie ik ben, beveel mij bij de Belgen dan als “mensen-manager” aan.  Want levens regelen en mensen managen, dat is wat ik als vanouds doe met hart en ziel.

Dus luister goed, zo dadelijk bereiken we de kade van een kleine Belgische vissershaven. 

De burgemeester is op de hoogte van jullie komst en heeft na een kleine financiële blijk van respect beloofd jullie te ontvangen met gezonde nieuwsgierigheid en gepast protocol.

Gezien de beperkte zuurstof in de passagiersruimte stel ik voor dat jullie verder geen nutteloze gesprekken voeren en ook geen verse ontlasting meer op de grond laten vallen. 

Het komt erop neer dat vanaf het allereerste contact een gezonde, evenwichtige en nette indruk wordt gemaakt. 

Mag ik erop rekenen dat dit afgesproken is?’

Het licht dat de asielzoekers bij het openzwaaien van de deuren verblindde, kon zowel van de zon als van een zoeklicht afkomstig zijn.  Elk van de fors gebouwde, zelfvoldane mannen in fraai uniform, kon voor burgemeester worden aangezien.  En tegelijk geen enkele van hen.

De ezel maakte zich als een van de laatsten klaar de container te verlaten. 

Toen een stem informeerde ‘Hoort die daar soms bij u?’ en hij in de hoek van de ontruimde container een jongen van elf ineengedoken zag zitten, ervoer hij een stekende jeuk in zijn ontbrekende oor.

Of de vader van de jongen was vermoord, zijn moeder tijdens het tafereel werd onteerd, dan wel of zijn oom langs moeders zijde door een lokale misdaadbende werd geëxecuteerd, was niet af te lezen van zijn uitdrukkingsloze gezicht. 

Maar het stompje arm waarachter hij zijn donkergekleurde trekken probeerde te verbergen –  dat wist de ezel uit eigen ervaring – was niet geboetseerd door de kunstzinnige hand van moeder natuur, doch gehouwen, gesculpteerd en vlijmscherp afgewerkt met een uitheems hakmes, een machete of bijl. 

De stem herhaalde ‘Hoort die daar bij u?’, minder geduldig en vriendelijk-informatief dan eerst, doch de ezel antwoordde ‘Nee,’, nadrukkelijk en op assertieve toon, ‘daarin vergist u zich sterk.’ 

Buiten op de winderige kade, terwijl hij een douane omstandig uitlegde hoe hij door een misverstand in de container was beland, maar ook ver daar vandaan, in de eersteklas treincoupé, op weg naar zijn eerste echte Belgische bezienswaardigheid, bladerend in zijn reisgids en genietend van de meest verfijnde, zinnenstrelende Belgische chocolade, vocht hij met al zijn geestelijke vermogens tegen de machete die zijn verbeelding, als in een flits van helderziendheid, had zien flikkeren in de andere, niet afgehakte kindsoldaten-hand, waarvan de vingers zich hadden gebald tot een trefzekere, niets of niemand ontziende, dodelijke kindsoldaten-vuist.

Info:
Belgische Fabels (Confidenties aan een ezelsoor, Boek Vijf) van Frank Adam en Klaas Verplancke wordt uitgegeven door uitgeverij Vrijdag (www.uitgeverijvrijdag.be). Van Frank Adam verschijnt bij uitgeverij Vrijdag binnenkort De droom van Aziz.  Een vertelling.   Requiem voor goden van Frank Adam en componist Joachim Brackx wordt uitgezonden door klara op 24 september in het programma Late Night.

Gaan ook eens een kijkje nemen op:

www.klaas.be

www.frankadam.be

take down
the paywall
steun ons nu!