Haditha: het militaire proces

Frank Wuterich (31) moet zich verantwoorden voor een krijgsraad op de marinebasis van Camp Pendleton in Californië wegens oorlogsmisdaden. Hij staat terecht voor negen gevallen van vrijwillige doodslag, en voor beschuldigingen van zware mishandeling, roekeloos gedrag, plichtsverzuim en de belemmering van de rechtsgang.

Zijn zaak is de laatste in verband met dit bloedbad, een van de meest beruchte wreedheden van de oorlog in Irak. Aanklachten tegen zes andere mariniers die betrokken waren bij de moorden in Haditha en hun cover-up werden zonder gevolg geklasseerd, terwijl de zevende marinier werd vrijgesproken.

De klachten vloeien voort uit de moorden die werden begaan op 19 november 2005 door een team van mariniers in de stad Haditha in het westen van de provincie Anbar in Irak. De moorden vonden plaats nadat het konvooi van de mariniers werd getroffen door een bermbom, waarbij een marinier werd gedood en twee gewond.

Doden om te doden

Onmiddellijk na de bomaanslag stopte Wuterich, volgens het onderzoek van de marine, een passerende taxi, beval vier tieners en de bestuurder van het voertuig uit de auto te stappen, en schoot ze dood. Volgens een andere marinier, sergeant Sanick De la Cruz, die had deelgenomen aan de schietpartij en getuigde in ruil voor immuniteit, werden de vijf gedood toen ze zich overgaven.

Wuterich heeft altijd beweerd dat hij schoot toen ze wilden vluchten, iets wat toegestaan is onder de rules of engagement van de Amerikaanse militaire bezetting. De la Cruz bekende de schietpartij en vertelde er ook nog bij dat ze op de lichamen van de vijf slachtoffers urineerden nadat ze dood waren.

In een drie uur durende moordpartij nadien leidde squad leader Wuterich zijn mannen van kamer naar kamer in drie huizen, gooiden granaten en vuurden hun geweren leeg. Ze doodden daarbij 19 burgers, onder wie 10 vrouwen en kinderen, een van hen slechts drie jaar oud, evenals een 76-jarige man in een rolstoel.

De bewijsstukken in de rechtszaal van Camp Pendleton omvatten gruwelijke foto’s van de verminkte lijken van vrouwen en kinderen in hun nachtgoed in kamers helemaal onder het bloed.

In een interview met CBS-programma ‘60 Minutes’, dat het openbaar ministerie aanvoerde als bewijs, vertelde Wuterich dat hij de mannen van zijn team beval “eerst te schieten en dan pas vragen te stellen”, toen ze hun aanval begonnen op de huizen in Haditha.

Boze Iraakse overlevenden van het bloedbad hebben getuigd dat dit zinloze geweld niet was uitgelokt door geweervuur, maar een wraakactie was van de mariniers voor de bermbom. In de loop van de raid werd slechts één AK-47-geweer teruggevonden, van het soort dat zich gewoonlijk in Iraakse huizen bevindt voor zelfverdediging. Er was echter geen enkel bewijs dat een schot was afgevuurd.

Beschamende cover-up van het Amerikaanse leger

Terwijl de moorden tot protesten leidden in Haditha, diste het Amerikaanse leger het verhaal op dat de bermbom 15 van de slachtoffers had gedood en dat de negen anderen ‘opstandelingen’ waren, gedood door de mariniers in een vuurgevecht. Artsen in het Iraakse ziekenhuis waar de lichamen van de slachtoffers werden naartoe gebracht, zeiden dat “de lichamen geen enkel teken van verwondingen vertoonden door een bomaanslag, maar veeleer door schotwonden van geweren afgevuurd vanop korte afstand”.

Pas nadat Time Magazine een artikel over het bloedbad publiceerde, is het leger een eigen onderzoek gestart.

Generaal-majoor Eldon Bargewell verklaarde in een rapport in 2007 uitgegeven naar aanleiding van een onderzoek naar het bloedbad in Haditha, dat de houding van de troepen is dat de Iraakse “deaths are just the cost of doing business” en dat “the Marines need to get ‘the job done’ no matter what it takes.”

Hij voegde er ook nog aan toe dat deze opvatting “had the potential to desensitize the Marines to concern for the Iraqi populace and portray them all as the enemy even if they are noncombatants.”

Documenten met interviews van militair personeel betrokken bij het bloedbad werden teruggevonden door The New York Times toen zij vorige maand werden verbrand op een vuilnisbelt. Daar werd een verklaring teruggevonden van generaal-majoor Steve Johnson, bevelhebber van de Amerikaanse troepen in de provincie Anbar, die het bloedbad in Haditha als volgt becommentarieerde: “it happened all the time … it was just the cost of doing business on that particular engagement.”

Wat Bargewell en Johnson beschrijven, is het karakter van een vuile koloniale oorlog, waarin een hele bevolking wordt aangezien als de vijand en de bezettingstroepen in panische angst verkeren om op elk moment aangevallen te worden.

Het BRussells Tribunal en Haditha

De wreedheden door Amerikaanse troepen tijdens de bezetting van Haditha waren al veel langer aan de gang. Het BRussells Tribunal, dat ooggetuigen had ter plaatse, postte een aantal artikels van Sabah Ali, een schuilnaam voor een Iraaks lid van het BRussells Tribunal die om veiligheidsredenen wenste anoniem te blijven:

– One hour in Haditha: American Troops and Destroying Hospitals Strategy  (06 June 2005)? http://www.brussellstribunal.org/ArticlesIraq.htm#troops
?- Haditha: A City Crushed under the Occupation (16 June 2005)? http://www.brussellstribunal.org/ArticlesIraq.htm#haditha
– Iraqi Doctors Beaten and Arrested in Haditha Hospital (30 Oct 2005) http://www.brussellstribunal.org/ArticlesIraq2.htm#doctors
– Haditha: River Gate… to Hell (06 Nov 2005) http://www.brussellstribunal.org/ArticlesIraq2.htm#haditha

In de loop van het onderzoek werd ook het BRussells Tribunal door de militaire onderzoekers meermaals verzocht om de werkelijke identiteit van de schrijver prijs te geven en getuigenis af te leggen. Uiteraard voelde die ooggetuige daar niet de behoefte toe. Hij is trouwens in 2008 naar Europa gevlucht via Jordanië.

De uiterstrechtse pers in de VS startte een haatcampagne tegen het BRussells Tribunal.

Op 2 juni 2006 publiceerde PipeLineNews.org een niet-ondertekend, schunnig artikel getiteld ‘Vragen rijzen over doctor – Wahid al-Obeidi – centrale figuur in Haditha ‘Massacre Case’  http://www.freerepublic.com/focus/f-news/1642385/posts

In dit artikel werden vraagtekens geplaatst bij de getuigenis die dr. Walid al-Obeidi had gegeven aan het BRussells Tribunal over zijn arrestatie en mishandeling in het ziekenhuis van Haditha in oktober 2005. Het artikel vermeldde: “Wahid wordt geassocieerd met het proterroristische BRussells Tribunaal, een in Europa gevestigde anti-Amerikaanse groep die onder haar leden Saddams favoriete filmmaker Scott Ritter en Saddams advocaat Ramsey Clark telt.” We verslikten ons wel even toen we dit artikel onder ogen kregen.

Pipeline News verdraaide de feiten (Scott Ritter is bijvoorbeeld geen filmmaker, maar een wapeninspecteur) en beriep zich op leugens om het bloedbad goed te keuren. Het BRussells Tribunal heeft openlijk excuses geëist, maar had uiteraard niet de middelen om een rechtszaak aanhangig te maken. http://www.brussellstribunal.org/HadithaDoctor.htm

Uiteindelijk werd deze oorlogsmisdaad toch voor een militaire rechtbank gebracht, maar het blijft zeer de vraag of zelfs die ene soldaat zal worden veroordeeld.

Alle VS-oorlogsmisdaden moeten worden aangeklaagd

Bovendien zijn de feiten in Haditha slechts het topje van de ijsberg. Wanneer komen er processen over de slachtingen in Al Qaim, Ramadi, Baquba, Fallujah, Tel Afar en andere steden die grondig werden vernield door de Amerikaanse bezettingsmacht en waar het BRussells Tribunal ook ooggetuigenverslagen over heeft gebracht?

Neen, de oorlog in Irak is niet voorbij. De vredesbeweging moet eisen dat de VS en Groot-Brittannië hun verantwoordelijkheid nemen en herstelbetalingen verrichten voor de ruïnes die ze daar hebben achtergelaten. Of dit ooit zal gebeuren, is zeer twijfelachtig.

Irak wordt door Washington gedwongen om herstelbetalingen te blijven betalen aan Koeweit voor de invasie door Irak in 1990 (een invasie geïnstigeerd in niet geringe mate door de Verenigde Staten).

En – haal even diep adem! – Vietnam betaalt nog steeds compensaties aan de Verenigde Staten. Sinds 1997 heeft Hanoi ongeveer 145 miljoen dollar betaald als aflossing van schulden van de verslagen Zuid-Vietnamese regering, voor de Amerikaanse voedselhulp en infrastructuurwerken.

Dus Hanoi betaalt aan de VS nog steeds een deel van de kosten voor de oorlog tegen het land, en niet omgekeerd, zoals een normaal mens zou veronderstellen. (William Blum, Rogue State, p.304) Hoeveel zal de VS dan betalen aan de inwoners van Irak, denk je?

Dirk Adriaensens

Dirk Adriaensens is de coördinator van SOS Iraq en lid van het BRussells Tribunal. Tussen 1992 en 2003 leidde hij verschillende delegaties naar Irak om er de effecten van de sancties te observeren. Hij is ook coördinator van de Global Campaign Against the Assassination of Iraqi Academics.