Ik ben het met liberale analisten eens dat hervormingen van arbeid en economische activiteiten zich opdringen. Maar dat zal dan toch meer out of the box moeten bedacht worden en moeten gebeuren dan door langdurig zieken krampachtig te trachten activeren of meer technologie te introduceren; of door aan de spaarquote te sleutelen of aan de loonindexering. Of door de distributie van producten verder te optimaliseren en (oppervlakkig?) meer ecologisch te produceren…
Er is wat industrie, productiviteit en arbeid betreft, ook een verband met natuurvernietiging en klimaatwijziging waar je niet langer van mag wegkijken. Met Miljoenen landgenoten en continent-genoten vooral ook die mentaal (en emotioneel) in de war en in pijn, angst of uitputting verkeren.
De arbeid zelf moet dus anders.De verhouding van de toekomstige mens met geld moet anders.Het arbeidsethos is te gek in onze regio.
Mijn indruk is, ook juist na interviews met specialisten zoals arbeidsgeneesheren, dat tijdgenoten te vaak en te vlot het zoeken naar antwoorden op de grote levensvragen uit de weg gaan. En dit ook juist door te snel over te gaan tot (overmatig) werken. Arbeid is vaak de enige therapie voor universeel menselijke uitdagingen en problemen geworden.
Er is geen bewuste verhouding tot de dood, bijvoorbeeld.
Dat wreekt zich, ook in productiviteit. Mensen gaan daardoor bijvoorbeeld virus en de ziekte overmatig vrezen en gaan het nieuws erover monomaan en over-aandachtig volgen.
De oplossing voor de aanpassing en de verbetering van de geldstromen zal niet liggen in oude recepten, in meer van hetzelfde of in cosmetische aanpassingen. De vraag wordt elk jaar acuter: hoe ga je mensen geld om te leven bezorgen, als vele beroepsloci door robotten zijn ingenomen? Maar nu al is het tien na twaalf als je in je vraagstelling het welzijn betrekt, het mentale fit zijn.
Wij, burgers en politici, zullen daarom niet kunnen volstaan met luisteren naar economen of bedrijfsleiders. Een multidisciplinaire aanpak is nodig. Met een prominente plaats voor menswetenschappers, denkers en werkers uit de humanities. Antropologen; psychologen; sociologen; historici; thanatologen; psychiaters; filosofen…
De hoge zelfdodingscijfers in dit land als exponentieel symptomatisch probleem doen mij daarover al nadenken met behulp van mijn opiniestukken in De Standaard en op Knack.be… sinds 1997. De betreffende actuele vraag van de dag leek mij een bruikbaar signaal om in grote lijnen de uitdagingen die mens en tijd aan het beleid en de ontwikkelaars van visie stellen, te schetsen.
Stef Hublou
Economisch-Sociaal Historicus geschoold in de culturele Antropologie (centraal en oost-Afrika), de Psychologie, de Psycho-Therapie de Filosofie
Vrijwilliger met veel ervaring in diverse hulpverlening
Senior publicist onder andere in dienst van Tertio, De Standaard en Knack
Illustraties
Beeld in Londen bij Hyde Park: Wat drijft de mens, de man, de vrouw, het kind?
“Change” lijkt intussen centraal te staan bij de luxe-distributeurs in Oxford Street, Londen.
Bootsman: gereglementeerde, vakkundige en langdurige handenarbeid op het schip. Ook de innerlijke mens verdient zulke aandacht.
Veeteelt; het kan misschien ook op meer persoonlijke, vriendelijke, respectvolle manier?
Op de bank: eenzaamheid kan wreed koud zijn.
Honingkoek: de vraag of er genoeg koek is voor iedereen om er lekker-voldaan van te leven, mag niet meer de enige noch de meest centrale vraag zijn.
