Wilde uitspraken en vrij irrationele beweringen blijken schering en inslag bij de aartsbisschop. De zaak Vangeluwhe lijkt weg te sijpelen uit de publieke interesse en te verschuiven naar de persoon Léonard. Ik las onlangs dat hij een mediastilte wil invoeren…

De Kerk met de grote K

De standpunten over homoseksualiteit en pedofilie binnen de kerk zijn standpunten die eeuwenoud zijn. De Kerk heeft als wereldwijd instituut zich altijd openlijk verzet tegen homoseksualiteit en is altijd een strenge aanhanger geweest van het celibaat. Ik herinner me nog goed hoe de plaatselijke priester ooit zei dat hij een kuisvrouw in dienst had die niet alleen de kuis deed. Hij stak het ook niet onder stoelen of banken en de kerkgangers respecteerden zijn eerlijkheid. Zo kan het dus ook.

In plaats daarvan houdt de Kerk zich vast aan middeleeuwse praktijken waaronder het celibaat. Op zich de directe reden voor seksuele frustraties onder zovele priesters en kerkelijken. Natuurlijk loopt dat hier en daar al eens fout. De priesters, bisschoppen en wat-nog-meer weten dat ze zich binnen hun eigen terrein beschermd kunnen voelen. Was het de Paus of de aartsbisschop niet die zei dat ‘pedofilie een geestesziekte was’ zoals ook homoseksualiteit dat is in de ogen van de Kerk. Ze gingen zelfs ooit zo ver dat ze de twee aan elkaar linkte. Want je moest al erg ziek zijn om kleine jongens te verkrachten. Priesters waren het slachtoffer van een maatschappij waarin homoseksualiteit getolereerd werd en dat deed hun morele inzicht vallen. Natuurlijk werd allerhande prietpraat opgezet om toch maar de aandacht weg te halen van de eigenlijke daden.

Het zwarte schaap

Vangeluwhe, waar is hij nu? Wat is er met hem gebeurd? Hij is natuurlijk de figuur waardoor de hele pedofilie binnen de Kerk weer naar buiten kwam. Ik herinner me een Facebook-groep die oproep om Vangeluwhe als een burger te berechten. Een vrij actieve groep die tijdens de ‘hoogdagen’ meerdere malen contact opnam met zijn leden. Er was een briefwisseling met bepaalde ministers en er zou actie ondernomen worden enzoverder. Ondertussen is het al weer een lange tijd geweest sinds ik nog iemand zich heb horen uitlaten over de verlenging of zelfs afschaffing van de verjaringstermijn van zulke zaken.

Léonard zei onlangs gepensioneerde priesters met rust te laten. Zo’n uitspraak lijkt mij toch de ultieme stuwkracht voor dat debat weer leven in te blazen. Maar neen, in plaats daarvan heeft de maatschappij weer een nieuwe antiheld. De aartsbisschop speelt het zwarte schaap terwijl de Kerk – en op zich meteen ook het instituut dat echt iets kan veranderen (van binnenuit) – vrijuit gaat.

Begrijp me niet verkeerd. Ik sta hier Léonard niet te verdedigen. Het is geen domme man en dat is wat ik wil aanduiden. Media maakt of kraakt een man, zegt men wel eens. Maar wat als je kan zorgen dat de media net datgene laat zien wat jij wil dat ze zien? De aartsbisschop begint allerhande ultraconservatieve onzin uit te kramen. België is wederom geschokt door de kortzichtigheid en vaak gevoelloosheid van de man. En terwijl men geschokt blijft verzinnen wat ze met de aartsbisschop willen doen, blijven enige echte debatten weg.

Er moet terug wat meer druk komen op het debat rond celibaat. Op het debat rond de verjaringstermen. En zelfs op het debat rond het wel of niet burgerlijk vervolgen van kerkelijken. Dat zijn de punten die naar de toekomst zulke schandalen vermijden. Pedofilie binnen de kerk moet dringend aangepakt worden. Maar in plaats daarvan blijven we ons blindstaren op Léonard. Hij roept nu een mediastilte op en bij Kerstmis zal de paus oproepen tot een tijd van samenhorigheid en vergevingsgezindheid. Tegen 2011 is er niets meer over dan wat kleine schandvlekjes op de witte gewaden van de Kerk.