Op een iets andere leest geschoeid dan de zorgboerderijen maar evengoed een zorgproject, is de kromme boom in Oostakker.  Aan het woord Marnix Boes, jonge vader en opgegroeid en vergroeid met de vzw.
De kromme boom is noodgedwongen creatief met materiaal en mankracht.  De vereniging is niet gesubsidieerd omdat ze zich niet beperkt tot een doelgroep.  We kleven geen etiketten.  De maatschappij kijkt altijd naar de feitelijke problematiek.  Wij kijken naar de totaalproblematiek, in al zijn facetten.  Er is maar een vingerknip nodig om van iemand met veel mogelijkheden een kansarme te maken.  Achter iedere problematiek schuilt een mens die zich niet goed voelt in zijn vel.
De kromme boom is geen instelling, geen afkickcentrum maar een thuis.  Studeren behoort tot de mogelijkheden van de opvang.  Men blijft zolang het nodig is.  Ouders zetten hun kinderen ook niet zomaar op straat.  Ze laten ze vrij als ze relatiebekwaam blijken.
Als de jongeren toekomen, is hun leven meestal een puinhoop.  De eerste vraag die hen gesteld wordt, is waarom voel je je niet goed?  Een tweede: wat wil je met je toekomst?  Welke rol wil je vervullen in de maatschappij?
Mensen bieden zich aan en er wordt meteen heel veel van hen verwacht.  Ze moeten nuchter zijn.  Er moet gesprek mogelijk worden.  Heel snel krijg je een taak.  Iedereen moet dragen wat hij kan dragen.  Bij aankomst kent men vaak zijn talenten niet.  Na verloop van tijd komt men daarachter.  Voorziet de vzw niet in wat ze willen doen, dan wordt daarvoor gezorgd.  Niemand hoeft dankjewel te zeggen.  Uiteindelijk realiseer je je eigen rehabilitatie.
Aan de basis van de kromme boom ligt een sterke christelijke inspiratie.  De mensen die er aankomen, hebben wellicht niet meteen boodschap aan die man van 2000 jaar geleden, wel aan het graag zien, aan een pakket van waarden en normen.  Zo komen ze uiteindelijk dichter bij de bron.

Kerk en Leven, 10.2.2010

Diverse websites via google, sleutelwoord De Kromme Boom