De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

De kerken dicht houden is fout. Religie is gezond en relevant

zaterdag 5 december 2020 03:32
Spread the love

Nadat ik in de vroege ochtend van vrijdag 4 december het stukje  van ethicus Geenens had gelezen, (dat als titel draagt “Het einde van de Godsdienstvrijheid?”)  op de befaamde opiniepagina’s van De Standaard, sloeg de vlam in de pan en kwam de inspiratie.

Meteen schreef ik met de middelen van het moment, een eenvoudig vorig topmodel cellphone van Nokia, volgende brief. Die richtte ik aan wie ik als de grote boosdoeners ervaar, die er de reden van zijn dat ons land bleek en schril afsteekt bij de omringende landen. In de overige landen van Europa blijken immers de kerken in deze voor iedereen pijnlijke corona-tijd al lang terug geopend. (In vitale continenten als Latijns Amerika en Afrika is zulke sluiting natuurlijk helemààl ondenkbaar; de mensens léven daar elke ademtocht van het geloof). In concreto hield ik drie bestemmelingen in het hoofd bij het schrijven; een vooraanstaand stuiter van godsdienst uit de filosofenschool van de UGent, de studiedienst van de politieke partij die ik het meest schuldig acht aan dit regeringsbeleid, en als betrokkenen schreef ik een groepje van een dertigtal persoonlijke kennissen aan. Bisschoppen, hoogleraren in diverse disciplines, senior journalisten en schrijvers, en enkele redacties zoals deze van Tertio, Visie, Apache en Kerknet, waar ik mee in contact sta doorheen het jaar.

Vriendelijke decembergroet en veel leesgenoegen. Geniet desgevallend ook maar van uw verontwaardigde gloed.

SHSV

______

“Beste M.

Beste medewerker van de studiedienst,

Geachte betrokkenen,

 

Met veel intellectueel en persoonlijk plezier deel ik even bijgaand opiniestuk uit De Standaard.

Ik hoop en wens – met adventsvuur geladen – dat u de tekst, de redenering en de illustratie ter harte neemt. En uw medewerking waar mogelijk verleent aan koerswijziging.
Ons land maakt door extravagant atheïsme een rare indruk in Europa. Sommige medemensen zijn nog wat provinciaal en atavistisch, bijvoorbeeld in hun latente xenofobie, dat kunnen we hier misschien eerlijk toegeven. Laten we onze hedendaagse rest van kleingeestigheid en spirituele luiheid (!) toch niet teveel in de etalage zetten.
Mijn inleiding op Facebook gaat als volgt:
_____________
“Zeer rake analyse.
België is ‘een rare Beest’ geworden [Als de woede mij op een zacht vuurtje inspiratie brengt, komt het Leuvense dialect van mijn kinderjaren piepen].
In alle buurlanden mogen gelovigen al lang weer naar de religieuze vieringen gaan.
Hier lijkt zwemmen en verf gaan kopen belangrijker dan samen steun en betekenis zoeken. In volle existentiële, demografische en economische crisis. In een land dat is veroordeeld door Europa om zijn ondermaatse zorg voor wie geestelijk in nood is, niet alleen wie iets mispeuterde en het legertje geïnterneerden [psychiatrische patiënten in onze gevangenissen] vervoegt.
… De politiek is té liberaal geworden. In de zin van niet ontvankelijk voor religieuze waarden. Met té weinig begrip voor wie “zijn leven op voor ons onbegrijpelijk andere manier inricht”, zoals schrijver en ethicus Raf Geenens het mooi uitdrukt.
Voor mij is overigens deze afwijking in de mentaliteit van onze populatie ook juist een erfenis van de dominante maar soms ver van helder ziende positie van wijlen Etienne Vermeersch. En van bepaalde in hun denken en mensbeeld erg anti-religieuze denkers van der volgende generatie aan de Gentse universiteit.
_______________________________
Aan Facebook: misschien is het hoog tijd om bij de honderdentien icoontjes voor de emotie waarin een bericht op deze tijdslijn is getoonzet, “verontwaardigd” (outrage) toe te voegen. Dank u.”
_______________________________
[Verder verloop van de brief:
Ik verduidelijk nog even mijn positie in dit debat.
Mijn oud-professor Geschiedenis van de Nieuwe Tijd, Michel Cloet die al dertig jaar mentorsfuncties blijft vervullen en al duizenden teksten van me doornam en van bedenkingen voorzag, schreef enkele jaren terug, “Dit vind ik uw beste stukje in lange tijd”. Het betrof een brief in Tertio gepubliceerd met een bondige enumeratie van de wezenlijke voordelen, deugddoende effecten van gelovig leven vandaag. Ik gaf ondermeer dit mee:
– lid zijn van een gemeenschap en erdoor gedragen worden. Er op verhaal kunnen komen.
– gebedsbeoefening, die een reset voor de geest oplevert. Zeker wanneer in open lucht en groene omgeving uitgevoerd, wat mijzelf betreft.
– zingeving! Kunnen betekenis geven aan de onvermijdelijke tragische kanten aan ons mensenbestaan. Zoals besmette familieleden, verlies van vrienden aan de dood, angst, relatieproblemen, eenzaamheid…
– Lectuur. Lectio divina. Lezen van teksten met hoog wijsheidsgehalte, we zouden het allen geregeld kunnen gebruiken, toch? De door onze traditie in dit continent als Heilige teksten weerhouden canon is verre van waardeloos.
Omdat veel goede en zeer geleerde personen die ik persoonlijk ken om allerlei redenen zoals voorzichtigheid geboden door carrière-bekommernis, de waardigheid van het ambt, tijdsgebrek enzovoort, niet meteen in de pen klimmen, schrijf ik u persoonlijk aan.
Ook juist omdat ik geloof in de kracht van zuivere argumenten. Bij andere gelegenheden gebruik ik de rede om Evolutie, Darwin of ecologisering van leefstijl, economie en bedrijfskunde te ondersteunen, dat weet u.
Een aspect van mijn autobiografie is overigens dat ik als medewerker bij Tele-Onthaal enkele duizenden mensen met problemen heb opgevangen in acht jaar tijds. Waaronder een ruim tiental met acute zelfdoding-plannen. Mijn bevinding is dan, dat waar mogelijk Wetenschap en Religie samen mogen en moeten ingezet worden om de menselijke noden te lenigen. Vandaag merken wij wat het doet met een samenleving, een gemeenschappelijke vijand te krijgen en samen te bestrijden. Het virus verandert veel. Ook in positieve zin. De Geestelijke Gezondheid is volgens mijn inzichten en ervaringen eveneens zoiets; een gemeenschappelijk gevaar. Dat te weinig gezien blijft, wellicht ook juist uit banale gêne. Een reëel gevaar dat samenwerking vraagt. Mijn beruchte uitval tegen professor Vermeersch in het Vragenkwartier tijdens de prestigieuze lezing op Blandijnberg die op YouTube figureert, ging daar al over: het gruwelijke percentage medemensen die in onze populatie dagelijks voor zelfmoord kiezen. En dat is het tipje van een ijsberg.
Religie is relevant.
Met vriendelijke groet,
Alvast een fijn eindejaar en Kerstmis gewenst,
Stef Hublou Solfrian Vojvoditz
(Adres)
____________________________________________________
+ Mogelijk functioneert ook voor u de volgende link naar het artikel van De Standaard –
Epiloog
In de vroege morgen van zaterdag vijf december, dit stukje is ondertussen honderd plus keer gelezen, brengt De Standaard een push bericht over onze jongeren. Het gaat niet goed met ze. “We zijn eenzaam”, lees ik. Mijn persoonlijke adolescentie is geen pretje geweest. Dat helpt medeleven opbrengen voor de jongeren van vandaag; mijn gedachten gaan naar de meisjes die wij  beter mochten leren kennen tijdens de klimaatbetogingen. Ik stuur meteen een paar chatberichten ter aanmoediging, om het contact te onderhouden. De woorden van kinderpsychiater Adriaenssens komen mij voor de geest: “We moeten elkaar vasthouden”. En ja, ik kan  mij niet van de gedachte ontdoen dat jongeren het momenteel minder hard zouden hebben, minder in de zwarte cirkel van de zinzoeker zouden staan, minder alleen zouden voelen, indien zij lid van een bloeiende parochie waren. Indien zij de kracht van gebed hadden geoefend, wanneer ze wijsheidsteksten aangeboden kregen, wanneer zij de spirituele dimensie en zelfs de mystieke, intussen hadden mogen leren verkennen. In boeken, psalmen en in het bos en het park.
Daarom als troost en houvast hier opnieuw alvast de link naar het getuigenis dat ik onlangs schreef, zowat veertig jaar na mijn noodgedwongen contact maken op spiritueel niveau met fauna, flora, seizoenen, elementen en landschap. Klik op het juninummer van het tijdschrift. Het blad dat unieke proviand voor de eeuwige pelgrim bevat, en nog te weinig bekend is.

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!