Er is een moord gebeurd. En wat voor één. Een kasteelmoord!

Het verhaal heeft alle cliché ingrediënten: rijke, aantrekkelijke jonge man getrouwd met mooie dochter uit een doktersfamilie wordt vermoord in de gangen van zijn slot.
Groot mysterie. Enkel bloed, geen lijk. Slechts een lege huls blijft achter, alsof de dader Cluedo-gewijs getracht heeft de speurders toch een begin van spoor te gunnen.
De man wou emigreren naar Australië en God mag weten waarom. Er is geweten dat de schoonouders hierover niet te spreken waren en ze dit samen met hun dochter uit ‘s mans hoofd wilden praten.
Dit zorgde voor spanningen binnen het huwelijk en de familie, maar  de gouden schoonzoon wou blijkbaar van geen wijken weten. Hij ging zelfs al eens op verkenning naar zijn verre ideaal: een prospectie, quoi!
Verder geen gekende problemen noch vermoede vijanden van de ‘jonkheer’.
Niet toevallig dus dat ‘Janssen en Janssen’ in de eerste plaats aan de schoonfamilie en in zonderheid aan de ‘patrias familias’ dachten wanneer zij de schelm zochten die deze ‘snoden’ moord had gepleegd
Tot zover is er behalve het wat ranzige motief en de kleffe setting geen groot wereldnieuws te melden, hoewel kranten, waaronder ook  mijn huisgazet ” De Morgen” hier een paginabreed artikel aan wijdde. Commercie heeft nu eenmaal zijn verplichtingen en zelfs een vermeend intellectueel lezerspubliek is niet vies van een smeuige doch vermoedelijk vrij banale ‘ whodunit’
Dit is uiteraard buiten de alom tegenwoordige raadsman van de moordlustige Belg gerekend.
Meester Vermassen.
De vleesgeworden eeuwige jeugd getooid in zwartgeverfde, met gel gstyleerde haarpieken van waaronder hij met schavuitenogen in de immer aanwezige cameralenzen kijkt terwij hij zich onder het plebs begeeft.
De man is dermate voorspelbaar geworden dat ik ooit een weddenschap had moeten afsluiten voor grote hopen geld dat bij elke misdaad die er in België gebeurde ik op voorhand zou raden of Vermassen ten tonele zou verschijnen of niet en welke partij hij dan zou verdedigen. Ik was Godverdomme nog rijk geworden ook.
Meester Vermassen, ik zal hem hier verder ” de Zwarte van Aalst” noemen koos resoluut voorspelbaar de zijde van de schoonfamilie.
Ik maak me namelijk sterk dat in tegenstelling tot wat gangbaar is bij andere strafpleiters “De Zwarte” zelf zijn cliënten uitkiest.
Voor de kluiten hoeft hij het waarschijnlijk al lang niet meer te doen doch zijn narcisme is dermate grotesk dat ik hem ervan verdenk een rechtsreekse lijn te hebben met alle flikken op deze Vlaamse morzel grond, met uitzondering misschien van de  verkeersbonnen uitschrijvende onderklasse.
Hoe hij het klaar speelt, Joost mag het weten, maar een lijk heeft geen tijd het stadium van rigor mortis te bereiken of  ‘Pieken Jefke’ is reeds op de hoogte.
Het leven is aan de rappen.
Ik vermoed dat hij die zin zelfs nu en dan gebruikt in pleidooien. Volks taalgebruik is nu eenmaal de kunst waarin voorstanders van een volksjury dienen te excelleren, aangezien de technische bagage en de kennis van het Nederlands eerder mager te noemen is onder gezworenen.

Jef weet dat beter dan wie ook maar zal dit uiteraard met klem ontkennen. Hij is de meester van de vereenvoudiging en de gespeelde verontwaardiging. Het lijkt alsof alle misdaden tegen hem zelf gepleegd werden. Ik moet toegeven dat is een kunst. Indien echter beroepsrechters de jury zouden uitmaken , zou de Zwarte wel andere smartlappen zingen.
Naar aanleiding van deze verdediging ging de “Zwarte van Aalst”nu wel hilarisch ver.
Hij oreerde plechtig toen men hem vroeg waarom hij de verdediging van de schoonfamilie op zich had genomen: ” Ik keek in de dokter zijn ogen en vroeg hem of hij het had gedaan ( ‘de moord’ nvdr). De dokter antwoordde nee.
Ik wist dat hij niet loog’
Ik moet zeggen dat ik mezelf bepistte van het lachen.
Ik zag al snel dat dit voor ongekende mogelijkheden zorgde.
De achterstand in de Belgische justitie was nog slechts een kwestie van homologering van de ogen van ‘de Zwarte’
Eens er een Europese ECI certificaat voor zou worden afgeleverd waren alle rechtzaken overbodig geworden.
Men zou Vermassen een troon geven en alle vermeende daders voorbij zijn zetel laten passeren, daar zouden ze worden verplicht diepzinning in zijn ogen te kijken . Jef doet de rest.
Dit is wereldnieuws!
Jef Vermassen , ” De Zwarte van Aalst” heeft een nieuwe titel verdiend
“De felogige scheet in een fles”. Want wie dergelijke bullshit uitkraamt moet af en toe de geur van stront achterlaten