“ … we mogen niet bang zijn voor de conclusies die we uit onze kritiek moeten trekken en ook geen schrik hebben voor de reactie erop door de heersende machten.” Dit citaat van Karl Marx opent “De Israëllobby”, het nieuwe boek van Lucas Catherine.

In de inleiding van het boek zet de schrijver meteen de puntjes op de ‘i’. De mythe van Israël als ‘enige democratie in het Midden-Oosten’ wordt meteen onderuit gehaald en de lobby-inspanningen voor en door Israël in België worden in de rest van het vlot geschreven boek uit de doeken gedaan.

Usual and unusual suspects

Het zijn niet altijd de meest verwachte namen die je in het boek tegenkomt. Natuurlijk worden de banden tussen Joods Actueel, Brabosh, Savasorda, Benno Barnard en aanverwanten in detail blootgelegd. Het zijn echter de voorbeelden van de verschillende politieke partijen en hun steun aan het Israël van de kolonisering en de bezetting, de operatie Gegoten Lood en de aanval tegen de Mavi Marmara, die verhelderend zijn.

Socialistisch, Liberaal, Christen-Democratisch of extreem rechts, alle Belgische partijen hebben hun pro-zionistische fracties of stromannen. En hoewel de Joodse Staat pas in 1948 werd opgericht gaat het boek terug tot het begin van de 20-ste eeuw. Toen bestond er in België een belangrijke pro-Arabische lobby. Deze was vooral gebaseerd op de economische belangen van het Koningshuis en rijke families zoals Empain in Egypte en Palestina. De evolutie naar een pro-zionistische lobby binnen het Belgisch politiek establishment is interessant om volgen. Ze is nog steeds economisch – de olie, je weet wel – maar de laatste decennia steeds meer ideologisch en opportunistisch.

Georkestreerde propaganda

Dat er in België, en elders, een aantal ‘locals’ het opnemen voor Israël is geen toeval blijkt uit het boek. Sinds het begin van de 21-ste eeuw is de Israëlische overheid, vooral via zijn ambassades, zich steeds meer gaan bezighouden met het lobby-werk. Eén van de belangrijkste tips uit de propaganda-handboeken die het publiceerde is ‘Let the locals guide’. Om de visie en argumenten van Israël te promoten worden er hele netwerken van ‘locals’ opgezet.

Deze ‘locals’ worden gestimuleerd om vooral via de nieuwe media ‘dissidente stemmen’ (mensen die het opnemen voor het respect van het internationaal recht bijvoorbeeld), te bestoken met mails, lezersbrieven, facebook-groepen, … . De talrijke voorbeelden uit het uitgebreide archief van Lucas Catherine leggen verschillende van deze campagnes bloot.

Conclusie

Het boek “De Israëllobby” heeft de grote verdiensten dat het verder kijkt dan het pro-zionistische discours van een aantal Belgische politici en intellectuelen. Wie zijn ze? Wat zijn de banden tussen hen? En zeker zo belangrijk: welke argumenten schuiven ze naar voor om op een misleidende manier Israël vrij te pleiten van elke verantwoordelijkheid die met de bezetting en kolonisering van Palestina samenhangt.

De focus van het boek is beperkt en je moet dan ook op zoek in andere boeken van Lucas Catherine als je meer wil weten over de verschillende redenen die aan de basis liggen van het ontstaan van Israël. ‘De Israëllobby’ is dan ook eerder een uitbreiding bij onder andere “Palestina, de laatste kolonie” uit 2002.

Lucas Catherine neemt in ‘De Israëllobby’ geen blad voor de mond. Het citaat in het begin van het boek dekt dan ook de lading. Vraag is of er een reactie van de heersende machten zal komen. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat de schrijver hier eerder naar uitkijkt, dan deze te vrezen.

De Israellobby – Lucas Catherine isbn: 9789064457951 · 2011 · paperback (12,5 x 20 cm) – ca. 160p. · prijs: circa € 16.50 Bestellen: www.epo.be

Boekvoorstelling: Donderdag 9 juni, Mechelen