Athene: nederwaarts dalend op metalen vogeldieren wordt de bezoeker, de toerist, door de stad uitvoerig verwelkomd door de tingelende en twinkelende reflecties van duurzame en artificiële sterren. De Athener weet dan ook als geen ander de zonnestraal als energiebron aan te wenden. ’t Groene stroomt door de aderen van menig Athener, zou je zo denken.
Rondwandelend in de stad, dé plek waar 2500 jaar geleden de democratie werd uitgevonden, word je als bezoeker geconfronteerd met een hele specifieke neerslag; neen, geen zure regen, of zwarte sneeuw, maar gedruppel, afkomstig van de condenserende luchtregelaars. De druppels lijken even aanwezig als de hitte, die nooit lijkt op te houden te bestaan. De Atheense lucht is daarbovenop vervangen is door smog, de geschiedenis door plat toerisme, de tradities door besparingen.
Het enige wat nog rest is Athene, mijn liefde.
Het beroerde karakter van de stad springt de bezoeker direct in ’t oog. Het onkruid lijkt haar strijd te hebben gewonnen tegen het onderhoud; menig Athener verloor de zijne daarentegen tegen het dictaat van profijt, progressie en procedures. De besparingsgolven hebben dit gebied zwaar getroffen, zoals een orkaan een eenzame houten hut op de gouden kusten van Florida met de grond gelijk kan maken.
Het enige lichtpunt van deze Hoogstad lijkt de wel zowaar overbelichte #Acropolis, de citadel waar het Parthenon verdomd en uitzichtloos verder troont. De Tijd verliest de vooruitzichten hier. Deze klassieke ruïne is exemplarisch voor hoe een neoliberaal Europa lelijk huis kan houden. Heel wat Griekse kameraden onder hen verdrinken zich in drank, drugs en andere lugubere middelen.
En wij, Europese broeders en zusters, wat doen wij? Wij blijven onze gelaten zelven. Heel wat onder hen verzwelgen in de eigen vulkanische assen. De enige vraag: wanneer zal de vulkanische Trojka wederom uitbarsten en de stad in haar volledigheid verstenen? Hier vindt de Tijd echter wel vooruitzichten.
Er gaan stemmen op om de stad te ontluchten, om schoon schip te maken, zodanig Een Gouden Dageraad (De Gouden Dageraad is een groeiende fascistische en racistische partij in Griekenland, nvdr) zal aanbreken. Laat ons de geschiedenis niet vergeten. Iedereen draagt een voorgeschiedenis in zich mee, direct en indirect. Laat ons niet verzaken aan het Grieks democratisch gedachtegoed. En laat ons eveneens niet vergeten dat onze Griekse kameraden er zeker niet alleen voor staan. Alleen samen staan we sterk
Griekse solidariteit: nu!
60 % van de jongere Grieken zit zonder werk. Een klein Brussels Gewest migreerde er al weg. 60%. 1 miljoen jongeren weg uit Griekenland. De Griekse Tragedie 2.0. Een brain-drain. Wat brengt de toekomst? Perspectief is gelijk melk voor de toekomst.
Wat zou Perikles De Grote (was Grieks generaal tijdens de Peleopenissche en Perzische oorlog en werd nadien staatsman tijdens de Gouden eeuw van Athene in de 5de eeuw v. Chr., nvdr) vandaag denken, doen? Een falanx op de neoliberale Perzische indringers uit Brussel? Het probleem echter, is dat eens zo robuuste Griekse falanxschilden gebroken zijn. Er worden geen vergulde euromunten meer vrijgemaakt die deze terug kan opblinken.
Het gaat er om burgers een waardig bestaan te geven. Medicijnen worden gehalveerd, en kunnen besparingsziekten maar niet te baas. Zieke mensen krijgen dus effectief nog maar de helft medicijnen. Het ongebreideld winstbejag geraakt echter niet getemperd. Zogenaamde kapitaalinjecties aan banken? Geen probleem. Medische injecties aan mensen? Hmmm, dat wordt al wat moeilijker. De toplaag wint er bij, het precariaat zwelt aan.
Hoe komen we er bovenop?
Zeker niet door te spreken in platitudes, de luie Griek, de profiteurs, en dergelijke meer. Eveneens niet door te zeggen dat jongeren moeten opdraaien voor de ouderen “Het is godverdomme de schuld van de oudere generatie”. Ook niet door te denken dat het “de migranten” zijn die met onze centen gaan lopen. Er is noch een Clash of Generations, noch een Clash of Civilizations, wat verschillende media ons ook trachten wijs te maken. Er is echter wel een clash tussen arbeid en kapitaal.
Alleen samen kunnen we veranderingen bewerkstelligen; alleen samen kunnen we hier uit geraken; alleen samen kunnen we ons strijdvaardig maken en het gevecht aangaan met zelfingenomen neoliberale varkens die ons collectief de afgrond hebben ingereden.
