De Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble is
een sleutelfiguur in het strafprogramma tegen de Grieken, en één van de strengste.
Zelfs na de goedkeuring door het Grieks parlement blijft hij aandringen op een
grexit ( http://www.bloomberg.com/news/articles/2015-07-16/schaeuble-shrugs-off-greek-vote-saying-euro-exit-is-best
)

Is er een verband tussen deze houding, en zijn ziektetoestand?

We weten allen dat Schäuble iets ernstigs mankeert:
niemand leeft zonder reden permanent in een rolstoel.

Wel is zijn toestand eerder taboe in de media. Is het
onethisch te spreken over de gezondheidsproblemen van een gevierd staatsman?
(het aantal prijzen en eredoctoraten op zijn naam zijn niet te tellen).

Er zijn veel precedenten waar ziekten herhaalde
aandacht in het nieuws kregen: van Roosevelt, van Fidel Castro, Hugo Chavez,
François Mitterand, Wilfried Martens, Jean-Luc Dehaene; ik vergeet er zeker.
Van Boudewijn en Fabiola wist iedereen dat hun huwelijk onvruchtbaar was.

Het is dus toegestaan de vraag te stellen naar de
invloed van de Schäuble’s gezondheidstoestand op de gestrengheid van de eisen
die aan de Griekse bevolking zijn opgelegd.

https://en.wikipedia.org/wiki/Wolfgang_Schäuble#Assassination_attempt_and_resulting_health_issues

Gevolgen van
een chronisch lijden

Wie permanent in een rolstoel zit, is geheel
afhankelijk van anderen. We kunnen ons enkel discreet afvragen hoeveel hulp
Schäuble nodig heeft telkens hij naar een van de vele eurotoppen moet, op
diverse locaties. Wie helpt hem bij zijn toilet, in zijn bad- en slaapkamer…Het
spreekgestoelte in de Bondsdag (en waarschijnlijk op vele andere plaatsen) is
speciaal voor hem lager gemaakt.

Deze afhankelijkheid schept onzekerheid, wellicht
angst:  stel u voor dat de hulp het zou
laten afweten; stel u voor dat afspraken niet worden nagekomen. Het vermoeden
alleen is reden voor een agressieve toon en optreden.

Maar dat er een aanslag op zijn leven gebeurde, moet
hem zwaar getekend hebben. Het kan niet anders dan hem achterdochtig maken.

We weten niet of Schäuble pijn lijdt door de schade
aan zijn ruggemerg, oorzaak van zijn verlamming; het zou niet ongewoon zijn
gezien de vergelijking met andere patiënten met ruggemergletsels. Wie chronisch
pijn lijdt, ondergaat psychische veranderingen. Sommige mensen worden in een
vechthouding geduwd, stellen zich teweer, willen niet toegeven aan de pijn.
Over Schäuble weten we dat dus niet.     

In elk geval bezorgt de beperkte beweeglijkheid
waarvan hij het slachtoffer is, hem ongemakken in gewrichten en spieren en
maag-darmstelsel.  Door zijn zittende
houding bevindt hij zich steeds onder de hoofden en lichamen van zijn tegenstrevers;
ze torenen hoog boven hem uit, Schäuble moet zijn nek rekken om hen goed te
zien – tenzij ze voor hem knielen of gehurkt gaan zitten, wat iets
neerbuigends, vernederends heeft. Als reactie neemt Schäuble vaak een
superieure houding aan, en spreekt vernederend over anderen. Het leven is hard
voor een rolstoelpatiënt, en daardoor is deze ook hard voor anderen, des te
meer als dezen profiteren van het leven zoals de Grieken (zoals de media zeggen).

Maar een rolstoelpatiënt geniet ook van respekt en toegeeflijkheid
van zijn omgeving. Wie durft nog Schäuble zwaar onder vuur nemen, vermits
hij  slachtoffer is van een aanslag, en
verlamd? Zo blijven zijn Griekse strafmaatregelen ingedekt tegen vernietigende kritiek.

Welke geneesmiddelen neemt Schäuble, en hebben die een
invloed op zijn psychische toestand? Opiaten en spierontspanners hebben een
psychisch effect, dat varieert in de loop van de dag en de nacht.  

Welke toekomst ziet hij voor zichzelf, met een lichaam
zoals het is?   

Zouden we durven vragen of hij nog een bevredigend seksleven
heeft? Of zoekt zijn testosteron andere uitlaatkleppen? Boksen, rugby of
wielrennen zijn daar niet bij, helaas.  Zijn
Griekse evenknie Yanis Varoufakis is een getalenteerd en succesvol womanizer,
althans volgens de media; zou dat niet steken bij Schäuble? Indien ik mij zou
verplaatsen in de huid van Schäuble, zou ik die Griek wel eens een kl- willen
aftrekken. 

Ik heb de minister nooit in levende lijve aan het werk
gezien, Antoine Verbij van De Groene Amsterdammer wèl. Hij schrijft:

“Merkels
minister van Financiën is een man met een ingewikkelde psyche.  De ene keer is hij nukkig en boos, reageert
hij geïrriteerd op vragen, kijkt hij niemand aan, blikt hij alleen maar op zijn
dossier of naar zijn assistenten. De andere keer is hij ontspannen, heeft hij
in elk antwoord een grap of snedige wending.…De behoedzame Merkel heeft geen
talent voor agressie, terwijl Schäuble er vol mee zit. De verwarde gek die hem
in 1990 met een pistoolschot tot de rolstoel verbande, heeft van hem een bozige
man gemaakt”. http://www.groene.nl/artikel/merkels-trouwe-bullebak-haalt-uit-naar-de-grieken   Dat beeld
wordt bevestigd door de snauw van Wolfgang tegen Mario (Draghi, hoofd van de
ECB): “Ik ben niet dom!”, toen Draghi hem uitleg wilde geven over de Griekse
schulden (verhaal in de media).

Maar volgens Verbij is Schäuble een marionet van
kanselier Merkel. Der Spiegel brengt een diepgaande analyse van de ingewikkelde
verhouding tussen beiden. Schäuble maakte o.a. grappen over de vraag of Merkel
hem zou dumpen…http://www.spiegel.de/international/europe/finance-minister-schaeuble-and-merkel-tussle-over-grexit-a-1038590.html
 

Ikzelf heb in een vorig artikel een geheel andere interpretatie
gegeven van de strafmaatregelen tegen de Griekse regering, nl. de verschuiving
van geld en macht van de overheden naar de private sector die er winst mee
maakt, en grote groepen van de bevolking armer: https://www.dewereldmorgen.be/blog/frankroels/2015/07/13/pensioenen-omlaag-beurskoersen-omhoog   

Dat hoeft niet tegenstrijdig te zijn met de psyche van
Schäuble: hij is de geschikte bullebak op het juiste moment. Of anders gezegd: a winner. 

Met dank aan Francis voor Der Spiegel.