Van IS-gruwel en verzuipende bootvluchtelingen naar dansende kittens of halfnaakte paaldansers met een enkele klik. Wanneer je als webjournalist grondig begint na te denken over je werkdag, komen er best wat bizarre hersenkronkels boven.

Gevoelloos

Berichten over zelfmoordaanslagen, schrijnende armoede, zinloos geweld, dierenmishandeling of familiedrama’s moeten soms verwerkt worden op automatische piloot, anders word je knettergek. Emoties proberen afremmen, beeldmateriaal niet laten doordringen en vooral je persoonlijke kijk op alles wat foutloopt in de wereld inslikken om de alom geprezen neutraliteit te bewaren. Op dagen dat ik niet van Belga-dienst ben, betrap ik mezelf op het zoeken naar optimistische verhalen, hoopgevende wetenschap en ontspannend leesvoer. Die compensatiedrang staat dan weer haaks op mijn persoonlijke missie om maatschappelijk relevante, kritische stukken te brengen.

Gespleten

Ik zie mezelf als een empathisch wezen dat oprecht begaan is met de mensen én dieren om zich heen. Het vergt dan ook best wat energie van mijn (onder)bewustzijn om al die kommer en kwel niet te laten binnendringen. Nieuwsberichten brengen over brutale groepsverkrachtingen en de gruwel van Islamitische Staat om dan ‘s avonds te ontspannen met een aflevering van Game of Thrones, waarin onmenselijke martelpraktijken, verkrachting en oorlogsvoering dienst doen als entertainment. Gespleten persoonlijkheid, wie?

Desensitisatie is misschien wel een voorwaarde om geestelijk gezond te blijven in deze steeds kouder – op de opwarming na – wordende wereld.