Bron: Instagram @collages_feministes_bruxelles
Interview - Juliette Cordemans

De feministische strijd, zwart op wit

Sinds enkele maanden dringen feministische collages de muren van Brussel en de rest van België binnen. We zijn getuige van een duizelingwekkende hausse in colleuses, voor het grotere goed van de feministische strijd. Er zijn vier die getuigen. Het zijn jonge feministen die een woedend verlangen hebben om dingen te veranderen.

woensdag 5 mei 2021 18:41
Spread the love

 

Een instrument van de feministische strijd

Collages zijn feministische slogans, geschilderd in zwart op wit, geplakt in de openbare ruimte. Slogans dagen uit, beschuldigen, klagen aan, slaan toe, vergroten het bewustzijn. Ze worden gebruikt om het geweld en de discriminatie van het patriarchale systeem aan de kaak te stellen. Deze worden vervolgens op sociale netwerken gepubliceerd. Hierdoor is dubbele zichtbaarheid mogelijk: op straat en op internet.

Plakken is een eenvoudige en toegankelijke techniek: er zijn alleen maar bladeren, verf, water, lijm en gruis voor nodig. “Het ziet er onschadelijk uit, gewoon vellen die je aan de muur hangt, het is echt niet ingewikkeld, maar in feite is het super bevredigend”, legt Zoé* uit, een colleuse voor 7 maanden.

Bron: Instagram @collages_feministes_bruxelles

Plakken is ook een manier om de openbare ruimte terug te winnen, die te vaak vijandig tegenover vrouwen staat. “Iets te hangen is jezelf sterk voelen in een ruimte waarin je je meestal nogal onzeker voelt”, legt Justine* uit, anderhalve maand lang een colleuse. Voor Marie*, 6 maanden colleuse: “Het is een unieke ervaring, want we zijn een groep vrouwen op straat, ‘s avonds voelen we ons sterk, we hebben de indruk dat we alles kunnen doen. En dat is een super positief gevoel.”

Een groeiend collectief

Steeds meer feministen sluiten zich aan bij het collectief Collages Féministes Bruxelles**, dat is per wijk georganiseerd. “In Sint-Gillis zijn ze nu met 100 in hun groep. In Etterbeek en Elsene zijn ze met ongeveer 30. Het hangt af van de gemeente”, legt Sacha* uit, een colleuse voor 8 maanden. “Het begint luider te worden. Ik zie het vooral op Instagram. Dit is te mooi, want we helpen elkaar allemaal”, zegt ze.

Bron: Instagram @collages_feministes_bruxelles

De ontvangst van nieuwe rekruten gebeurt via een sponsorsysteem. Iedereen kan het nieuws uit haar buurt sponsoren: ze vergezelt ze naar de eerste collage en legt ze de tips uit. “Het doel is dat er geen hiërarchie in het collectief komt, maar dat sommige meisjes de verantwoordelijkheid kunnen nemen om zichzelf te organiseren. Het doel van het collectief is om iedereen de tools te geven om wat ze willen plakken te plakken”, legt Zoé* uit.

De organisatie van het collectief is erg organisch. “Het is een collectief dat op de wil van iedereen vertrouwt. Er is geen verplichting of strikte rolverdeling”, legt Justine uit *. Ook het lijmproces verloopt heel natuurlijk, afhankelijk van beschikbaarheid en wensen: “We lijmen wat we op dat moment willen lijmen”, zegt Sacha*.

“Ik wilde iets doen, mijn woede ergens in stoppen.”

Een behoefte aan actie

Waarom zo’n enorme toename van het aantal colleuses? Het draait allemaal om het ondernemen van actie, heel eenvoudig. “Ik ben op dit moment erg in de actie en de activist. Ik zag collages op straat en ik wilde het te graag doen, omdat het een directe actie is”, legt Sacha* uit. Zoé* legt uit dat ze zich gefrustreerd voelde omdat ze zich machteloos voelde. “Het was ook om concreet te maken wat ik in de artikelen had gelezen. Door te blijven plakken, ben ik voor het verloop van de actie geslaagd”, zegt ze.

Bron: Instagram @collages_feministes_bruxelles

Voor sommigen gaat het over de overgang van theorie naar praktijk: “Ik maakte vaak deel uit van steungroepen en ik ontdekte dat deze actiekant ontbrak. Ik vind dat collage het reflectieaspect goed aanvult”, zegt Justine*.

Voor anderen, zoals Marie*. Actie is een krachtige uitlaatklep: “Ik bevind me in een periode van woede. Ik ontdek langzamerhand dat er geen sfeer is, geen deel van ons leven waar we gespaard blijven. Ik wilde iets doen, mijn woede ergens in stoppen”, zegt ze.

“De eerste keer dat ik werd geplakt, leek het een beetje op een orgasme.”

Boordevol zusterschap

Het collectief bracht een gemeenschap van colleuses voort, die blijft groeien. “Er is een enorme zusterschap, het is gek. Iedereen is super welwillend, er is veel discussie. In het begin was het een kleine groep, maar nu wordt het steeds groter. Dit zijn mensen die enigszins op dezelfde lijn zitten als wij. Ik wilde zulke mensen ontmoeten, omdat ik bij hen niet constant mijn feminisme in vraag moest stellen”, legt Sacha* uit. “Het geeft een krachgevoel om deel uit te maken van vrouwencollectieven”, zegt Justine*.

Bron: Instagram @collages_feministes_bruxelles

“We blijven vaak bij vreemden, maar we hebben het gevoel dat we elkaar sinds eeuwen kennen, omdat we een gemeenschappelijk doel hebben en dezelfde waarden delen”, legt Marie* uit. “Het vormt een gemeenschap: je ziet collages op straat, je weet niet wie het opdoet, maar je weet dat je deel uitmaakt van dezelfde beweging.”

Een positieve actie

Hoewel binding een protestmiddel is en vaak boos wordt, is het toch een zeer positieve actie. “De woede verandert in iets impactvols, een positieve daad”, legt Marie* uit. Voor Zoé* was “Pasta super therapeutisch.” Haar eerste collage was een openbaring van activisten: “De eerste keer dat ik werd geplakt, leek het een beetje op een orgasme”, zegt ze.

Voor Sacha* rijmt collage met vrijheid. “Ik hou van die regel die zegt: Wanneer ik uitga, wil ik vrij zijn, niet dapper. Voor mij is binding vrijheid en zusterschap”, zegt ze.

 

* veronderstelde namen

** @collages_feministes_bruxelles (op Instagram)

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!