Sarkozy en Merkel hebben afgesproken dat er meer begrotingsdiscipline moet komen in de EU en dat de landen van de EU onder Europese curatele komen. Vanzelfsprekend ging het Verenigd Koninkrijk (weliswaar om opportunistische redenen)daar niet mee akkoord. Dan besloot men maar zonder het VK verder te doen en een intergouvernementeel verdrag te sluiten. Het parlement heeft daar niks over te zeggen en de EU-bevolking, die de EU-leiders ondertussen kotsbeu is, helemaal niks. Ook in België zal er naar ondemocratische gewoonte geen referendum komen maar zal de werkman mogen betalen. Dit zien we nu al in het nieuwe regeerakkoord. De Europese commissie en Van Rompuy kunnen verder in hun dure megalomane gebouwen Bollinger champagne drinken, Beluga kaviaar en Périgord fois gras vreten terwijl de Europese bevolking verarmt. Niks mis mee indien ze daar door de bevolking zouden toe zijn gelegitimeerd maar dat is allerminst het geval en is nooit het geval geweest. De Belgen en meeste Europeanen hebben  nooit mogen stemmen over de invoering van de Euro. En wanneer bepaalde, meer democratische landen, wel een referendum organiseerden en tegen stemden, dan werd het referendum herhaald tot ze voor stemden. Het democratisch deficiet van de EU is geen accident de parcours in een democratisch proces maar een gewilde ontwikkeling. De ratingbureaus hebben immers al laten weten dat het met heel wat minder democratie ook wel kan.
De EU hoeft andere landen geen lessen te geven in  democratie maar doet dat anders wel, met alle bloedige gevolgen vandien. Libië was een dictatuur maar ééntje die niet naar de pijpen van de multinationals en banken danste. Ondanks het feit dat Libië (naar EU-normen) maar 5% armoede kende en 0% begrotingstekort moest het worden vernietigd. Om de nimmer aflatende geldzucht van de multinationals te stillen werd een moordende oorlog begonnen en gewonnen mits tienduizenden onschuldige slachtoffers. De andere Arabische landen dansen meer naar de pijpen van het zakenleven en voelen voorlopig de kracht van de NAVO niet. De Navo is al lang geen verdedigingsalliantie meer maar een door de belastingbetaler betaald privé-leger van het zakenleven. De Navo grijpt overal in waar het zakenleven belangen heeft of wil verwerven. De belastingbetaler financiert en het volk sterft.
Het staat in de sterren geschreven dat ook de door de banken uitgebuite en verarmde bevolking van Europa een Europese lente zal willen en de EU dictaten niet langer zal pikken. De vraag is dan hoe de politie zal reageren. We zien nu al dat politiediensten overal in de EU steeds ondemocratischer en gewelddadiger optreden en dat met de goedkeuring van de betrokken Ministers van Binnenlandse zaken. We herinneren ons de vakbondsbetoging tegen het asociale Europa waar talloze demonstranten enkel op basis van hun uiterlijk preventief werden aangehouden en in elkaar geslagen, seksueel geïntimideerd en vernederd. Minister Turtelboom keurde deze reactie van een losgeslagen gewelddadig politieapparaat meer dan goed. Wie herinnert zich de beelden niet van een betoging van de indignados waar een op de grond zittend en geboeid meisje ongenadig in het gezicht wordt geschopt door een zich almachtig wanend politieman?
Daar de Europeanen, voorlopig nog, minder arm zijn dan hun Arabische broeders zijn ze nog niet zo massaal in opstand gekomen. Ook hier hebben we immers te kampen met een pers die voor 99% in handen is van grote kapitaalsgroepen en die met massale desinformatie de bevolking probeert te verdelen. Maar de eerste tekenen van verzet beginnen zich te manifesteren in diverse Europese landen. De betogingen, stakingen etc. zijn nog nooit zo groot geweest (Portugal, Griekenland, Spanje, Italië, Engeland) en krijgen meer en meer een permanent karakter. Wereldwijd hebben de occupybeweging en de indignados tientallen miljoenen aanhangers die op straat komen. Dit toont aan dat de mensen het ongecontroleerde kapitalisme langzaam maar zeker fundamenteel in vraag beginnen te stellen. De politici dansen echter voort op het zinkend schip, wat nog maar eens aantoont wie ze echt vertegenwoordigen.