Wij kunnen niet doorgaan om met meer dan zeven miljard mensen meer van de voorraden van de planeet te verbruiken.  Die voorraden zijn gelimiteerd en raken uitgeput.  Het is dus niet langer meer mogelijk om de economie voortdurend te laten groeien want die groei betekent dat over de hele wereld meer wordt geproduceerd.  De extra handelswaar die producenten daarbij voortbrengen, wordt verkocht en verbruikt.  Als de mensheid meer blijft verbruiken om die groei te onderhouden, zullen er meer en meer natuurrampen gebeuren.  Die zullen steeds grotere vernietigingen aanrichten zoals door overstromingen en bosbranden.  Volgende generaties zullen hierbij in toenemende mate omkomen.

Om deze toekomst te voorkomen, moet de economie in het vervolg gaande gehouden worden met als doel de omgeving ongeschonden te laten.  Alleen de verbruiker kan de Aarde effectief en efficiënt in goede staat houden, omdat hij zijn geld kan besteden aan producten die het milieu niet schaden.  Hij zal dit doen onder twee voorwaarden:

1. i) Producenten bewijzen wetenschappelijk welk percentage van hun productiekosten het milieu onberispelijk heeft gehouden, d.w.z. de ecologische inhoud van elk product dat zij produceren;
2. ii) De staat kent de verbruiker een Loods loon Het bedrag van deze beloning komt overeen met de waarde van de ecologische inhoud van wat hij kocht. Dit loon zet de verbruiker ertoe aan alleen goederen te kopen met de hoogste ecologische waarde.

De loods lonen worden gefinancierd uit de uitgaven van de staat die nu worden gemaakt voor het herstellen van de schade aan de Aarde veroorzaakt door de huidige levensstijl van de mensheid.  Al dit geld is beschikbaar zodra de verbruiker de omgeving vlekkeloos laat.  Overheden kunnen dit kapitaal geleidelijk aan de verbruikers overdragen om hen aan te zetten het milieu niet te beschadigen.

De loods lonen zullen geen last zijn voor de staat, omdat de som van betaalde loods lonen minder zal blijken te zijn dan het bedrag waarmee de milieuherstelkosten worden gedekt.  Het kost minder om iets in goede staat te houden dan constant te moeten betalen voor herstellingen.

Producenten geven dit geld aan de verbruiker door het in mindering te brengen op de prijs van elke aankoop.

Producenten hoeven de ontvanger van het loods loon niet in hun boekhouding te identificeren, omdat het bedrag dat ze als loods lonen geven, verantwoord kan worden met de ecologische inhoud van de verkochte goederen.

Het loods loon is een nettoloon gedefinieerd als na aftrek van belasting enz.

Het terugnemen van een deel van dit loon, bijvoorbeeld als inkomstenbelasting, zou de milieukosten kunnen verhogen, omdat de verbruiker mogelijk minder gemotiveerd zou zijn om aandacht te besteden aan het kopen van alleen ecologische waren.  Belasting heffen op loods lonen is contraproductief.  Het zou hetzelfde zijn als geld terug willen van de bakker omdat zijn croissants heerlijk zijn.

De staat vergoedt de producent met de uitbetaalde bedragen aan loods lonen.  De staat heeft dan informatie over de ecologische inhoud van marktwaar en is goed geïnformeerd om verantwoordelijkheid te nemen.

Reacties van de verbruiker en de producent

 Het is in het persoonlijke en in het financiële belang van de verbruiker – twee krachtige drijfveren in het menselijk gedrag– om alleen producten te kopen met de hoogste ecologische inhoud wanneer hij zijn Loods loon verdient.

Om te voldoen aan de vraag naar steeds hogere ecologische inhoud van koopwaar, concurreren producenten door deze waarde te verhogen totdat ze alleen hetgeen de Aarde ongeschonden heeft gelaten op de markt aanbieden.

De noodzaak de verbruiker te belonen met een Loods loon

De verbruiker moet een financieel belang hebben bij het handhaven van de integriteit van de Natuur, omdat zijn deelname daaraan betekent dat hij zijn geld uitgeeft om te leven in het nastreven van een gemeenschappelijk doel.  Samen met vele anderen een resultaat proberen te bereiken, met zijn kosten van levensonderhoud, impliceert een zakelijke relatie waarin men samenwerkt om het doel te bereiken.  Om een succesvolle onderneming te garanderen, is een passende vergoeding voor de inspanningen vereist.

De draagwijdte van het financiële belang van de verbruiker in EmE

 In dit onderzoek krijgt de verbruiker een derde van de ecologische waarde van elke aankoop als loods loon. Het gemiddelde percentage van inkomstenbelastingen werd verondersteld ongeveer dat deel van verdiensten te zijn.  Wanneer producten met honderd procent ecologische inhoud direct beschikbaar zijn, zouden verbruikers een derde van hun jaarlijkse kosten van levensonderhoud kunnen verdienen door al hun geld te besteden aan producten met de maximale ecologische inhoud.

De verantwoordelijkheid van de verbruiker in de werking van een markteconomie

 De verbruiker moet de ontwikkeling van de economie ondersteunen met als doel de integriteit van de Natuur voor deze en volgende generaties te behoeden.

Deze verantwoordelijkheid vloeit voort uit de functie van de verbruiker in de werking van een markteconomie.

Verbruikers absorberen de koopwaar die op de markt wordt aangeboden met de aankopen die zij doen.

Verbruikers ondersteunen de productieve activiteiten in de economie wanneer zij hun boodschappen doen.  Zij kunnen deze bezigheden in een gewenste richting sturen wanneer zij kiezen wat zij kopen.  De verbruiker is de loods die de economie begeleidt om vooruit te komen op manieren die binnen de grenzen van de Natuur blijven.

De verbruiker kan zijn verantwoordelijkheid in EmE op een formele manier uitoefenen, omdat hij een boekhouding van zijn aankopen achterlaat door middel van het beschikbare bewijs van de ecologische kwaliteit van de goederen en diensten die hij heeft gekocht.

Lange termijn belang voor de producent in EmE

Door de natuurlijke voorraden ongerept te houden om aan de vraag van de verbruiker te voldoen, onderhouden producenten de deugdelijke staat van hun werkkapitaal, omdat het uit natuurlijke voorraden samengesteld is.

Een van de gevolgen van EmE

 Geen armoede en vrede

De vraag naar producten met de hoogste ecologische waarde en dus met de hoogste efficiëntie in het gebruik van voorraden, zou er vrij snel toe kunnen leiden dat er minder reserves nodig zijn om aan vragen te voldoen.

Elke verhoging van de efficiëntie bij het gebruik van voorraden in het leven van miljarden verbruikers heeft tot gevolg dat er zoveel meer beschikbaar komt met dezelfde input dat er genoeg zal zijn voor iedereen op Aarde om fatsoenlijk te leven.

Er zal geen armoede meer bestaan.  Mensen zullen gelijkwaardige niveaus van welzijn delen.  Zij zullen samen tevreden zijn.  Mensen die tevredenheid delen, leven in vrede.

Dit zal met name het geval zijn wanneer een optimale efficiëntie in het gebruik van de reserves van de Natuur in het leven van verbruikers is verzekerd.

Vrede kan dan blijvend zijn.

Gevolgtrekking

Welk percentage van de ecologische waarde van een aankoop moet het loods loon zijn?

Het antwoord op deze vraag moet ervoor zorgen dat de integriteit van de Natuur inderdaad wordt gewaarborgd door verbruikers die hun manier van leven voortdurend aanpassen in een poging om, in een staat van evenwicht, een bestaan te delen met de fysieke wereld om hen heen.

De keuze die overblijft is om het eens te worden over het deel van de ecologische waarde van een aankoop dat het loods loon vormt en om de verbruiker daarmee te belonen.

Hoeilaart 28 Januari 2022 Willem Adrianus de Bruijn