Hoe het echt gesteld is met de werkgelegenheid staat te lezen in het rapport van de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid (RSZ). Die weten precies hoeveel mensen er aan het werk zijn.

In het derde kwartaal van dit jaar waren dat er precies 70.906 meer dan twee jaar geleden toen de regering-Michel van start ging. Om een idee te geven hoe relatief dat is: in diezelfde periode groeide de Belgische bevolking ook met 80.000. Het aantal nieuwe jobs is dus niet eens genoeg om die aangroei te dekken.

De statistieken van de RSZ leren ook dat er bij de jongeren (– 25) meer dan 11.000 banen verloren gingen. Dat kan verschillende oorzaken hebben. Zo studeren jongeren almaar langer. Maar dat ze later op de arbeidsmarkt terechtkomen, komt ook doordat er minder jobs zijn.

De grootste groei (68.644) zit bij de vijftigplussers. Deze regering en de vorige hebben de toegang tot vervroegd en brugpensioen moeilijker gemaakt en dat vertaalt zich in de cijfers. Mensen blijven langer aan de slag en jongeren geraken moeilijker aan een job.

Precair

Maar om welke jobs gaat het dan? In de privésector kwamen er slechts 25.000 voltijdse jobs bij. Daarnaast waren ook nog eens 28.000 extra deeltijdse jobs. Het arbeidsvolume (de zogenaamde voltijdse equivalenten) steeg daardoor slechts met 54.000 eenheden. Een groot deel van die nieuwe jobs is ook precair. Het aantal uitzendkrachten en mensen met een tijdelijk contract steeg met 24.000. Uiteindelijk kwamen er dus slechts 13.000 voltijdse jobs met een vast contract bij.

In de bouw en de industrie gingen er banen verloren. Bij de overheid was er een kaalslag met 13.000 verdwenen banen. De zorgsector kende met net geen 20.000 extra voltijdse equivalenten de grootste groei. Dat laatste betekent dat bijna de helft van de banengroei op het conto geschreven kan worden van een sector waar de noden automatisch groeien door de vergrijzing.

De werkgevers kregen onder meer een verlaging van de werkgeversbijdragen ter waarde van 1,3 miljard euro en een indexsprong waardoor ze 2 procent minder loon moesten uitbetalen. Als we alleen die verlaging van de werkgeversbijdragen nemen, dan kostte elke nieuwe job in de privésector 52.000 euro. Dat is meer dan het brutoloon van de meeste van die werknemers.

De socialistische vakbond ABVV zet serieuze vraagtekens bij dit magere rapport voor de regering-Michel. “Conclusie: Michel heeft voor jobs gezorgd, maar niet de noodzakelijke kwalitatieve banen en alvast zeer onvoldoende om de tewerkstellingsgraad op een gezond peil te brengen. Daarnaast vernietigt dit beleid jobs bij de openbare diensten met gevolgen voor het aanbod. Een zware onvoldoende op het rapport van deze regering en zo net voor Kerstmis is dat aanleiding voor weinig feestvreugde of applaus.”