“Als ik door Molenbeek rijd, voel ik me niet in België.” Niet Tom Van Grieken of Theo Francken deed deze uitspraak in Humo, wel Conner Rousseau, de voorzitter van Vooruit. Ook ‘s morgens herbevestigde Rousseau zijn standpunt op radio 1 en verontschuldigingen aan de Molenbeekse bevolking bleven uit. Ook feitelijke fouten werden niet rechtgezet.
Als Molenbekenaars, Brusselaars en Belgen raken dergelijke uitspraken ons diep. Molenbeek is divers. Molenbeek, dat zijn ook bouwvakkers die metrostations bouwen, leraren die voor de klas staan, verplegers die rusthuisbewoners verzorgen, scholieren die willen verder studeren, jeugdwerkers die initiatief nemen. Dat zijn mensen die integraal deel uit maken van de werkende klasse die België mee vorm geven.
Dat er problemen in Molenbeek zijn zal niemand ontkennen. 40% van de inwoners hebben geen huisarts, de eerstelijnszorg is er in sommige wijken bijna afwezig, net zoals in meerdere arme gemeenten van Brussel. In het onderwijs wordt er te weinig geïnvesteerd met een toenemend lerarentekort als gevolg. Ook dat laat zich voelen in Molenbeek maar kan je dat een bevolkingsgroep kwalijk nemen? De huurprijzen stegen sterk de afgelopen decennia en wegen door op het budget van veel gezinnen, lonen zijn laag en de werkloosheid is er hoog. Het is een gemeente waar veel talen gesproken worden. Maar het is te gemakkelijk om de sociale uitdagingen van een gemeente als Molenbeek te herleiden tot een taalprobleem bij een minderheid van de Molenbeekse bevolking. Tot “een buikgevoel” en tot “anekdotes”. Is dat de nieuwe politieke weg die “de beweging Vooruit” inslaat?
De realiteit in Molenbeek is niet het cliché dat sommige politici er graag van maken. Taalcursussen en inburgering zijn bijvoorbeeld gratis in het Brusselse Gewest, een zwart gat in de kennis van Rousseau. Maar het echte probleem is dat er niet genoeg lesgevers zijn en dat er wachtlijsten zijn om Franse en Nederlandse taallessen te volgen. Net zoals er elk jaar opnieuw kinderen zijn die geen plaats vinden in een school. Molenbeekse kinderen hebben soms wekenlang geen leerkracht. Waarom schiet Rousseau niet op de politieke verantwoordelijken die er niet in slagen om oplossingen te vinden voor zowel een goed (taal)onderwijs als een sociaal rechtvaardige leefomgeving?
Waarom schiet Rousseau niet op de politieke verantwoordelijken die er niet in slagen om oplossingen te vinden voor zowel een goed (taal)onderwijs als een sociaal rechtvaardige leefomgeving?
Opnieuw werd er met de vinger gewezen naar een bevolkingsgroep in een gemeente die eerder al door politici als Donald Trump, Filip De Winter, Eric Zemmour en Geert Wilders werd misbruikt voor eigen politiek gewin. In plaats van de nodige focus op het gebrek aan investeringen in werk, degelijke lonen en sociale voorzieningen, aan taallessen, en opleidingen, is alle aandacht gericht op een bevolkingsgroep van allochtone afkomst en op Arabisch sprekende leraren waarvan niemand weet of ze wel echt bestaan.
Wie wint hier bij? Niet de meerderheid van de Molenbeekse bevolking die zich dag in dag uit inzet om te bouwen aan hun gemeente. Niet de bruggenbouwers die werken aan een samenleving waar iedereen zich thuis voelt, ongeacht afkomst of religie. Die maken dat mensen samen kunnen leven, werken, leren en opkomen voor hun rechten. Niet de jonge informatici van Molengeek, de atleten van van atletiekclub Atlemo of van voetbalploeg RWDM. Wel de Tom Van Griekens en de Filip Dewinters, die Rousseau al snel feliciteren voor zijn ‘nuchtere’ standpunt.
De uitspraak van Conner Rousseau is geen uitschuiver. Ze kadert in een reeks van standpunten die de rechtse wending van Vooruit duidelijk maakt. Denk aan zijn opmerking over het ontnemen van het recht van bepaalde ouders om kinderen te krijgen of aan zijn uitlatingen over nieuwkomers die geen Nederlands willen leren. Die inspiratie vindt hij in het “Deens model” waar sociaal-democraten naar rechts opschuiven in de hoop om stemmen op (extreem)-rechtse partijen terug te winnen, zonder die (extreem)-rechtse ideeën te bekampen. Een streng discours tegen migratie. Een “flinke” uithaal naar de niet geassimileerde superdiverse bevolking. Een strategie die schouderklopjes van extreemrechts oplevert, maar het wendt het debat af van de sociale en politiek oorzaken van armoede en ongelijkheid. Dit heeft links niet nodig, wel een duidelijk inclusief sociaal verhaal dat werkende mensen samenbrengt en met hen naar boven durft stampen, niet naar beneden.
Marie De Leener, inwoner en sociaal werker Molenbeek
Yasmina Benhammou, inwoner en jeugdwerker Molenbeek
Johan Leman, Foyer vzw
Amal Amjahid, negenvoudig wereldkampioen Jiu-Jitsu
Aziza El Miamouni, inwoner Molenbeek
Jean Winants, vakbondsdelegee CSC Molenbeek
Selma Belhadj, sociaal assistente en inwoner Molenbeek
Hanne Bosselaers, huisarts bij Geneeskunde voor het Volk Molenbeek
Henri Piccinni, inwoner Molenbeek, burgercollectief SOS St Lazare
Mostafa Mesnaoui, vzw Autour du four
Adrien Vranken, sociaal assistent bij GVHV Molenbeek
Taghi Khadija Cens Academy
Estelle Ceulemans, algemeen secretaris ABVV Brussel
Felipe Van Keirsbilck, algemeen secretaris CNE
Stefaan De Cock, algemeen secretaris PULS
Stéphane Deldicque, vice-voorzitter CSC openbare diensten
De wijkwerking Bonnevie Molenbeek
Pascal Debruyne, Dr. in de Politieke Wetenschappen, onderzoeker Odisee Hogeschool. Voorzitter Uit De Marge VZW & Saamo Gent VZW
Khadija Boujnane, animatrice Maison de la Femme en inwoner Molenbeek
Tine Declerck, inwoonster Molenbeek
Rachida Aziz, auteur
Houry Khalid, Cens Academy
Amal Amjahid, Cens Academy
Kris Denys, leraar Keerpunt Freinetschool Molenbeek
Azzedine Amjahid Cens Academy
Jan Busselen, Brussels parlementslid
Hilde Sabbe, Brussels parlementslid
Lotte Stoops, Brussels Parlementslid
Liga Salvador Cens Academy
Selma Benkhelifa, advocate
Jacoba Kint, leerkracht en inwoner Molenbeek
Marwa Lamrani Cens Academy
Adllal Mohamed, vakbondsvertegenwoordiger CSC openbare diensten Molenbeek
Rose-May Liebaert, inwoonster Molenbeek en lid van wijkcomité Maritiem
La Rue asbl – Molenbeek
Buurthuis Bonnevie Maison de Quartier – Molenbeek
Philippine Hoegen, artist and teacher
Nicolas Galeazzi, kunstenaar in Brussel en coach
Els Silvrants-Barclay, kunstcurator en inwoner Molenbeek
Miguel Steel Lebre, architect en inwoner Molenbeek
Marios Bellas, theatermaker in Brussel
Gosie Vervloessem, artiste et habitant de Molenbeek
Katrien Reist, travailleur culturel iMAL
Wouter Hillaert, cultuurjournalist
Lieve Franssen, Brussels Brecht-Eislerkoor
Gaspard Schmit, vzw la rue
Esther Kouablan, Directrice MRAX
Yves Lodonou, vakbondsdelegee openbare diensten Molenbeek
Joery Scheepers, cultuurwerker
Antoine Giet, Acteur
