Het interne onderzoek bij  de BBI heeft uiteindelijk een muis gebaard.  De BBI verstrekte Karel De Gucht wettige
informatie en topman Frank Philipsen ging niet in de fout. Kortom, hij
respecteerde de wettelijke en deontologische regels.

In feite draait alles om de  mail die de Gentse BBI-directeur Anthonissen
in februari 2012 stuurde naar Philipsen. 
Een mail die De Gucht absoluut wilde laten toevoegen aan zijn
administratief dossier, zodat hij ze kon inkijken en een aanvullend bezwaar
tegen zijn belastingsaanslag kon indienen.

Centraal in het interne onderzoek staat de toepassing van  de ‘Wet op de openbaarheid van bestuur’ van 11
april 1994.  In de vele reacties in de
media vraagt men zich af of interne nota’s/mails ook onder deze wet vallen.  De wet is daar duidelijk over, nl.
bestuursdocumenten  bevattende alle
informatie in welke vorm ook, waarover een administratieve overheid beschikt (artikel
1, 2°).

Volgens Financiën werd de mail aan De Gucht bezorgd,
omdat er ontegensprekelijk van een belang blijkt. Artikel 4  heeft hier gespeeld:

“ Voor documenten van
persoonlijke aard is vereist dat de verzoeker van een belang doet blijken”.  

Maar heeft  Financiën ooit overwogen om artikel 6 in te
roepen ?  Het blijft een open vraag.  Een administratieve overheid kan immers een
dergelijke vraag om inzage afwijzen, indien blijkt dat het belang van de
openbaarheid niet opweegt tegen de bescherming van de in de wet opgesomde
belangen.  Artikel 6 §1, 5° vermeldt
onder andere:   ‘De opsporing of vervolging van strafbare
feiten’.  

Daarnaast kan een vraag om inzage afgewezen worden in de
mate dat de vraag een advies of mening betreft die uit vrije wil en
vertrouwelijk aan de overheid is medegedeeld (art. 6 §3, 2° ).   De
kernvraag is of dit niet slaat op de bewuste mail van Anthonissen? Het zou daarom
vreselijk interessant zijn om de inhoud daarvan te kennen.  Uiteraard getuigt dit van een te grote dosis whisful
thinking !