Al geruime tijd vraag ik mij af wat onze politieke leiders nu feitelijk bedoelen met de kulturele kloof die er gaapt tussen Vlaanderen en Wallonië.

Mensen waar ook ter wereld hebben immers dezelfde basishoeften die alle andere eventuele verschillen onbeduidend maken.Wie veel heeft gereisd en zich niet begrensd tot de binnenmuren van één of ander luxeresort heeft ongetwijfeld al gemerkt dat taal,klederdracht,gewoontes,….geen verschillen zijn die de kiemen van vriendschap kunnen versmachten.

Dit komt simpelweg omdat hetgene wat ons allemaal verbind veel sterker is;het is het verschil tussen niet-contingente en contingente determinanten of hetgene wat noodzakelijk is en onmogelijk anders kan zijn en hetgene wat niet noodzakelijk is en ook best anders had kunnen zijn.

Buiten de taal die Vlamingen en Walen spreken kan ik bovendien weinig andere verschillen zien tussen beide taalgroepen.
Met deze kultuurverschillen wordt ons vanuit bepaalde politieke hoek echter regelmatig rond de oren geslagen zonder dat deze inhoudelijk en relevant worden ingevuld.

Een interessante bijvraag is de vraag waarom mensen in deze verschillen geloven of waarom het contingente belangrijker is geworden het niet-contingente.
Leidt meer welvaart naar minder solidariteit tussen verschillende bevolkingsgroepen?

Steeds opnieuw valt het mij op hoe mensen in wat wij hier minder welvarende landen noemen,nog oprecht vriendelijk zijn en met veel plezier hun hele voedselvoorraad delen met andere mensen,ook met buitenlanders.

Is het een brug te ver om te stellen dat hoe meer men heeft hoe angstvalliger men daar gaat aan vasthouden en dat men in de loop van dit proces uit het oog verliest wat echt belangrijk is;de universele niet-contingente behoeften van de mens…

Of dit een bewuste strategie is om het land verder te polariseren of niet,in elk geval drijft dit de tegenstellingen verder op de spits.
En is dat nu net niet wat men nodig heeft als men het klimaat tot stand wil brengen waarin men op een dag het land kan splitsen?

Nochtans is er een eenvoudige oplossing om dit land weer werkbaar te maken;schaf de deelregeringen af en maak over het hele land 1unitaire kieskring,zodat Vlamingen en Walen wel moeten leren om opnieuw samen te werken in plaats van elkaar voortdurend in de wielen te rijden,want daar heeft niemand,Vlaming noch waal baad bij.