Dank u, mannen van den teevee

Dank u, mannen van den teevee

maandag 1 februari 2016 23:46
Spread the love

Ik kijk altijd bijzonder vies wanneer ik volk met een camera in onze buurt zie, ik geef het toe. Ik ben niet kwaad van aard, maar bijna 10 jaar ervaring in 2060 Antwerpen leert dat die lui hier meestal niet komen voor onze schone smoel.

Ik ga mijn leven beteren. Want vanaf woensdag is er Een Kwestie Van Geluk. Een nieuwe serie op één, van de hand van cameralui die niet kwamen rondhangen voor een zoveelste vechtpartij, halaalschandaal of andere stemmingmakerij. Enkele mannen en vrouwen (inclusief regisseur Kat Steppe) die – eindelijk – langer dan en halfuur zijn blijven rondhangen in de buurt, en in Borgerhout. En die de moeite hebben genomen om met de mensen te klappen. Zonder vooroordelen.

Over wat ze ‘s middags gegeten hebben. Over de hulp aan huis. Over de pintjes die ze over andermans hoofd hebben gekapt in een slecht moment. Over een moeder en een broer die nog in Afghanistan zitten. Over nonnen in allerlei soorten en maten, met als gemeenschappelijke deler dat geen enkele zo onschuldig was als op ‘t eerste zicht leek. Over spieren trainen en knipogen naar de maskes. En bovenal over dromen, al dan niet vergaan.

Hoofddoek, rimpels of tattoos

‘t Was vanavond avant-première in De Roma (waar anders?). ‘t Zat er behoorlijk vol voor een reeks die overmorgen ook zomaar op tv komt. In de zaal: mensen met of zonder hoofddoek, rimpels, tattoos, Seef-bier in de hand.

We hebben gelachen (die knipoog van Theo, terwijl hij de benen van Leona masseert!). We waren zo stil als honderden mensen samen kunnen zijn (Mohammed, die vertelt hoe zijn vader op een avond spoorloos verdween door de Taliban). We hebben ons hoofd even weggedraaid toen een oude dame met bloederig hoofd op de spoeddienst werd verzorgd – terwijl de koelbloedige Naïma met de patiënte bleef doorpraten over haar man zaliger.

Een klets poëzie

Ik was vooraf sceptisch, maar Een Kwestie Van Geluk heeft mij geraakt. Want voor de eerste keer vindt ook een ander, een buitenstaander, onmiskenbaar dat ik trots mag zijn op mijn buurt. Hoef ik mij niet te verdedigen waarom ik hier woon. Voor het eerst laat iemand met weinig woorden en veel beelden zien wat ik elke dag zie, met een klets poëzie en zelfbeschouwing eroverheen.

Enkele weken geleden was er kritiek op die andere nieuwe serie, Den Elfde van den Elfde. Dat Vlaamse series steeds maar weer hun heil vinden in het Vlaamse dorpsleven, en dat de wereld anno 2016 toch ietske groter is dan dat. De critici krijgen hun repliek, vanaf deze woensdag 10 weken lang op één. En voor wie er dan nog niet genoeg van krijgt: elke dag te zien, 24 op 24, op onze straten en plein. Helemaal live, helemaal gratis. En wie weet lachen we wel naar u. Ook als ge een camera vasthebt, beloofd.

take down
the paywall
steun ons nu!