Oef, eindelijk is het internet probleem van de baan. Dankzij de hulp van een technieker in een Vodacom shop kunnen we nu eindelijk op het net. Vanaf nu mogen jullie dan ook regelmatig verslag verwachten van onze derde reis doorheen Zuid Afrika.

Op de vlieghaven van Zaventem:

Onze goede vriend Francis heeft ons op zondag 20 november veilig afgezet op de vlieghaven van Zaventem.
Na een Starbucks-koffietje konden we al snel de bagage afleveren en inchecken. Onze plaatsen op het vliegtuig waren reeds op voorhand gereserveerd wat het allemaal wat makkelijker maakt. Voor ons is dit het moment dat de vakantie echt begint.
Na de paspoortcontrole begeven we ons naar de taksfree zone. We kopen nog een kruiswoordraadselboekje en sudoku. Een kwestie van je niet te vervelen. We zetten ons neer op één van de vele zitplaatsen om onze luchthaven-sport te beoefnen, nl mensenkijken. Telkens vraag ik me weer af waar die mensen allemaal naar toe gaan en waarom? Het is een boeiend tijdverdrijf op de luchthaven.

Recht over ons zitten drie heren. Deze zwarte Afrikaners zijn druk in gesprek met elkaar en we vragen ons af van waar ze komen en waar ze naar toe gaan. Plots kijkt één van de heren in mijn richting en zit naar iets te staren. Ik word er een beetje ongemakklijk bij omdat ik denk dat hij naar onze handbagage zit te kijken. Opeens staat die man recht en komt recht op mij af. Toch ben ik niet in het vizier maar iets dat onder de bank ligt waar ik op zit. Hij steekt zijn arm tussen de twee banken die rug aan rug tegen elkaar staan. Ik kijk naar zijn handeling en merk dan pas dat er een briefje op de grond ligt. Het koppeltje dat achter ons zit kijkt ook toe en de jonge man tracht ook het briefje van de grond te nemen. Maar helaas ook zijn arm is te kort. Ik sta dan zelf maar op en met mijn lange arm kan ik net bij het briefje. Het blijkt 5 Euro te zijn. Eerlijk zoals ik ben geef ik het briefje aan de afrikaan en zeg hem dat hij de eerlijke vinder is. Hij is zo opgetogen en spreekt er over met zijn medepassagiers. De drie heren bedanken me voor mijn eerlijkheid. Ik kom aan de weet dat zij uit Bourkina Fasso (West Afrika) komen en op weg zijn voor hun werk naar Zwitserland. Zij moeten echter nog wachten tot 19.00 uur voor hun aansluitende vlucht. Wij daar en tegen begeven ons naar de veildiheidscontrole om naar de gate te gaan waar onze vlucht zal vertrekken richting Abu Dhabi.

Vlucht – Etihad Airways 8HY2P8 naar Abu Dhabi:

Om 10.40 uur stijgen we op voor een vlucht van 06.35 uur richting de Verenigde Arabische Emiraten. Het vligtuig zit vol en we zitten redelijk vooraan. Zoals steeds heb ik te weing beenruimte voor mijn lange benen. We lezen wat in een boek maar al snel komen de vriendelijke stewardessen rond met drank en eten. Een vliegtuigmaaltijd is niet zoals thuis of op restaurant maar het kan er mee door.

Na een bezoekje aan het plaatselijke toilet begeef ik me terug naar mijn zitje. Ik kijk even naar de mensen op het vliegtuig en merk plots dan op de eerste rij een gekend gezicht zit. Jan, een oude buur van mij, die we de laatste maanden ook regelmatig tegen kwamen in het rusthuis waar mijn vader ook verbleef, zit daar zo’n beetje te slapen zo. Ik por hem even aan en ook zijn verbazing is groot mij daar te zien. We raken aan de praat en blijkbaar is Jan op weg voor een vakantie naar Thailand. Blijkbaar heeft Jan zijn moeder recentlijk verloren net zoals ik mijn vader. We spreken af om gedurende deze vlucht een paar keer te praten met elkaar. Daar Jan ook aansluiting heeft in Abu Dhabi spreken we af om elkaar nog effe gedag te zeggen op de luchthaven van de oliesjeiks.

Naast mij, aan de andere zijde van de gang, zit een dame de kranten te lezen. Ik merk op dat zowel een Nederlandstalige als een Frantalig krant leest. We raken al snel aan de praat. Brigitte Dierckx is haar naam en zij werkt als communication-manager voor GDF Suez in Dubai. Zij vertelt honderduit over haar werk en leven in het midden oosten. Het is aangenaam om naar te luisteren. Brigitte is ook sterk geïnteresserd in ons project wat we gaan doen in de Mc Gregor Waldorfschool. Met aandacht luistert zij naar wat we daar al gedaan hebben vorig jaar en wat we nu gaan doen. Ik beloof haar een mail te sturen met de link naar onze blog zodat ze ons reisverhaal kan volgen. Het is toch fantastisch dat je fijne mensen kan ontmoeten zo hoog boven de wolken. De tijd vliegt letterlijk en voor we het weten zijn we aan het landen in Abu Dhabi.

We nemen afscheid van Brigitte en Jan en begeven ons naar de gate voor een volgende vlucht ( een dikke 11.00 uur vliegen) naar Kaapstad met tussenlanding in Johannesburg. En net zoals vorig jaar zit het vliegtuig vol moslims die terugkomen van hun bedevaart naar Mekka (Saoedi Arabië) waar ze hebben deelgenomen aan de voor hun uiterst belangrijke Hadj.

Slapen kan ik niet op een vliegtuig dus worden er films gekeken en boeken gelezen. Om 08.10 maandag 21 november landen we op Cape Town International. Het voelt een beetje als thuiskomen.

Nadat we de bagage hebben afgehaald en de douane gepaseerd zijn, komen we in de ontvangsthal waar net als vorig jaar honderden moslimmensen staan te wachten om hun familie en vrienden als helden te onthalen. Wij gaan op zoek naar een bordje waarop Mr en Mrs Van Oosterwyck staat. Onze huurwagen staat klaar waar we de komende maand mee zullen rondtrekken. We rijden nu in een comfortabele Toyota Corola.

Een vrolik weersien met onse vrienden:

Het links rijden vraagt minder aanpassing als de vorige jaren. We rijden van Kaapstad naar Gordon’s Bay. Daar aangekomen ontmoeten we onze vrienden Danny en Lydia die reeds op hun appartement zijn. Samen met hun vrienden Jakke en Carola verblijven zij reeds een paar weken op Zuid Afrikaanse bodem. Het wordt een vrolijk weerzien. We zijn doodop van de reis maar content dat we onze vrienden eens in Zuid Afrika zien.

Na een paar tassen koffie en ontbijt begeven we ons naar Sun Bird Lodge waar wij de komende drie nachten zullen verblijven. Het is een mooi domein gelegen naast de zee en waar we een self-catering lodge huren. We instaleren ons, douchen en doen een hazeslaapje van een tweetal uurtjes. Het Sun Bird domein voorziet zich zelf van elektriciteit via zonnepanelen. Daar zij niet aangesloten zijn op het gewone net kan het zijn dat er ’s avonds geen elektriciteit is. Maar niet getreurd want we krijgen een lamp mee op baterijen voor het geval…

Diezelfde avond gaan Sylvie en ik naar Ocean Basket. Dat is een keten van visretaurants waar je lekker en goedkoop kan eten. We nemen ons een voorgerecht met Carpacio van gerookte tonijn en oesters. Lekker !!! Daarna doen we ons te goed aan een overheerlijke calamarissteak. Dit is gewoon genieten. Dit is vakantie in Zuid Afrika.

Naar Bo Kaap en op bezoek bij de vakbond:

Dinsdag 22/11 trekken we naar Kaapstad met onze vrienden voor een bezoek aan Bo Kaap. Deze wijk waar overwegend moslims wonen is een kleurrijke wijk. De meeste huisjes zijn geschilderd in felle kleuren en prachtige pasteltinten. Het is leuk om daar rond te lopen en te genieten van deze wijk.

Vervolgens brengen we een bezoek aan Streetwires. Het is een sociale werkplaats waar jongeren de kunst leren om parelkunstwerken te maken. Meer dan 100 jongeren krijgen hier de kans om een vak te leren en hun taal bij te schaven. Ze werken gratis tegen kost en inwoon. Na hun opleiding blijven ze nog een aantal maanden werken voor de organisatie. Daarna kunnen ze terug naar hun geboortplaats om zelfstandig een handeltje op te zetten.

Na een verfrissend pintje in het African Café hebben we om 15.00 uur afpsraak met SADSAWU. Dit is de vakbond van de Domestic Workers. Dit is het huispersoneel (gardners, caretakers, chauffeurs, child-minders, home carers, day- en weekly workers) een beetje verglijkbaar met de dienstenchequers van bij ons. We worden onthaald door hun Nationaal Secretaris. Myrthel Witbooi vertelt ons ronduit over hun strijd ter verbetering van de loon- en arbeidsvoorwaarden van het huispersoneel. Zij hebben ook internationele contacten en ijveren voor de ratifiactie van een internationale conventie 189 (ILO Convention) voor domestic workers. Wat ons vooral opvalt, is hun gedrevenheid en aanpak om contacten te leggen met de Domestic Workers. Het is een boeiend contact en leert ons dat er nog heel veel werk aan de winkel is hier in deze prille democratie. Een domestic worker verdient gemiddeld 1500 Rand (150 Euro) per maand. Als ik de prijzen in de winkels zie vraag ik me af hoe deze mensen het allemaal rond krijgen. De komende dagen blijkt er in Kaapstad een internationale bijeenkomst van huispersoneel te zijn. Als we willen mogen we langskomen als gast. Jammer genoeg hebben we daar geen tijd voor. We wensen de mensen van SADSAWU veel succes toe in hun verdere strijd. Ik maak voor mezelf de bedenking dat wij in België als vakbond toch dikwijls met luxe problemen bezig zijn. Dit toch in verhouding met de strijd die hier gevoerd wordt.

Koopmanskloof:

De volgende dag, na een deugdoende nachtrust, rijden we naar Sommerset Mall om ons internet in orde te laten maken wat uiteindelijk dan toch lukt. Ook mijn GPS doet het niet maar dat probleem is blijkbaar niet op te lossen.

Vervolgens rijden we naar Stellenbosch voor een bezoek aan Koopmanskloof. Dat is een Fair Trade Wine Estate die wijnen levert aan de wereldwinkels in België. Je moet deze zeker eens proeven. Vooral de rode Shiraz geniet mijn volle voorkeur. We hadden op voorhand een rondleiding via mail gevraagd. De manager had ons beloofd dat hij zijn collega’s zou verwittigen van onze komst daar hij zelf in China zit. Groot was onze verbazing dat de wijnmaker van niets wist van onze komst. Toch heeft Steven tijd vrijgemaakt voor ons om gelijktijdig met een proeverij ons het verhaal te vertellen achter hun fair trade wijnen. Het was boeiend en interessant om naar te luisteren. We kopen een aantal flessen heerlijk Rode en Witte Wijnen voor eigen gebruik tijdens ons verblijf.

’s Avonds doen we ons te goed een aan de super braai (BBQ) bij Danny en Lydia. Het is een schitterende afsluiter van ons verblijf in Gordons Bay met onze vrienden. Zij rijden morgen naar Addo Elephant Park waar wij later naar toe gaan.

Scheepwrakkenmuseum in Bredasdorp:

Onderweg naar Cape Aghullas houden we halt in Bredasdorp. We bezoeken daar het scheepwrakkenmuseum. Een vaste tentoonstelling laat ons een aantal atributen zien die gevonden zijn op plaatsen waar zeeschepen verloren zijn gegaan. Het ruikt er naar oude spullen die allemaal hun eigen verhaal hebben. Ongetwijfeld hebben deze stukken één voor één heel wat meegemaakt. Het museum herbergt ook een groot aantal glazen flesjes voor allerlei gebruik. De associatie met de scheepswrakken is ons niet duidelijk.

In deze ruimte is ook een voorstelling van de vier Nobelprijswinaars die Zuid Afrika rijk is. Albert Luthuli in 1960, Desmond Tutu in 1984, Fw De Clerck en Nelson Mandela in 1993. Beelden van deze vier laureaten vindt je ook terug in het Waterfront in Kaapstad.
Tot slot zien we nog oude karren en een brandweerwagen alsook de inboedel van een oud Victoriaans huis.

Cape Aghullas:

Wij rijden echter naar Cape Aghullas. Dit is het meest zuidelijke punt van het continent Afrika. Je waant je eigen daar aan het einde van de wereld. Het is de plaats waar de Indische en de Atlantische Oceaan samen komen. Cape Aghullas is genoemd naar de “Kaap van de naalden” omdat de naalden van de kompassen van de zeevaarders hier enkel het noorden aangaven. Het is één van de meeste gevaarlijke kusten van de wereld. Menige wrakken liggen hier op de zeebodem.

Jammer genoeg wordt ik in de loop van de dag gevat door de griep. Hoofd- en spierpijnen dwingen mij om een paar uur in bed te kruipen. Een lokale apotheker geeft mij bruistabletten die mij beter zullen maken. Hopelijk kan ik morgen beter uit de voeten want het is hier wondermooi om te wandelen. Gelukkig verblijven we in een zeer mooie en comfortabele B&B. Ocean Vieuw is waarschijnlijk één de meest luxueuse overnachtingsplaatsen van onze rondreis. We gaan hier dan ook maar van genieten ook al voel ik me mottig en ellendig. Maar ondertussen doet de medicatie al zijn werk en voel ik me al wat beter.

Zo kunnen we morgen hopelijk toch nog doen wat we gepland hebben. Maar daarover morgen meer!!!