Je bent net terug van Dale Farm inEssex. Hoe kwam je erop daar naartoe te trekken en wat motiveerde je?

Marie: “Ik hoorde over de ontruiming en het verhaal erachter tijdens het No Border Camp in Calais en vond de hele situatie maar griezelig. De travellers kochten het stuk land, een oud autokerkhof, jaren geleden, met de belofte erbij dat ze er mochten wonen. Maar ze kregen nooit een bouwvergunning, wat vaak het geval is voor travellers.”

“Engeland is namelijk heel racistisch tegenover hen. Negentig procent van de aanvragen tot bouwvergunning door travellers wordt geweigerd, terwijl dit bij de gesettelde gemeenschap slechts twintig procent is.”

“Ik voelde mij aangedaan door dit probleem en ben samen met een paar vrienden uit het Verenigd Koninkrijk daarheen getrokken.”

De argumentatie van de overheid dat Dale Farm gelegen is in een groene zone, waar niet gebouwd mag worden, is dan eerder een drogreden geweest om deze Ierse travellers uit te zetten?

Marie: “Het stuk grond werd geregistreerd als groene zone, net zoals het Lappersfort geregistreerd werd als industriezone. Dale Farm was voor de travellers er waren een autokerkhof. Er is zelfs batterijzuur in de grond gelekt op sommige plaatsen. En het asfalt werd gelegd door de overheid. Dat is allemaal bevestigd door het Hooggerechtshof.”

“Geloof mij, er heeft de laatste vijftig jaar geen sprietje gras in Dale Farm gegroeid.”

(Nvdr: De gemeente Crays Hill, in het district Basildon, had het stuk land in de jaren zestig aan een schroothandelaar verhuurd. In de jaren negentig stortte het er zelf nog allerlei afval zoals teermacadam en puin van wegenwerken en bleef men ook een deel van het land als schrootstort gebruiken. Dit tot de gemeente het verkocht aan de travellers in 2001. Nochtans was het al aangeduid als ‘groene zone’ vanaf 1982. Hoewel het in de groene zone ligt, werd het gebied vroeger trouwens beschreven als voor gemengd gebruik. Het is pas nadat de travellers in het bezit kwamen van het land dat de gemeente en het district plots de bestemming van het gebied opvallend ernstig begonnen nemen.)

Was je erbij toen de overheid overging tot de uitzetting?

Marie: “Ja, ik was erbij vanaf het begin, eind augustus, vanaf de start van Camp Constant tot het bittere einde in de cel.”

(Nvdr: Dale Farm werd omschreven als het grootste ‘illegale’ woonwagenkamp van Europa. Ongeveer negentig families, zo’n vijfhonderd mensen, waaronder een honderdtal kinderen, werden er deze maand ontruimd. Camp Constant is de naam van het kamp waar de sympathiserende actievoerders verbleven. Tijdens de definitieve uitzetting werden er drieëndertig arrestaties verricht.)

Kan je vertellen hoe het eraan toe ging?

Marie: “De ontruiming was verschrikkelijk, de verschrikkelijkste ervaring die ik ooit meegemaakt heb. Bij zonsopgang kwam er tweehonderd man van de oproerpolitie langs de achterzijde van het terrein aangemarcheerd.”

“Na ongeveer tien minuten waren ze binnen op het terrein. Maar ze konden wel nog opgehouden worden met verschillende verdedigingstechnieken. Er waren mensen die zich verdedigden met schilden en sommige travellers staken hun caravan in brand als barricade.”

“Er waren twee poorten met elk hun eigen blokkades. Je had een eerste poort, ‘The Beast’,  met een camionet met mensen eronder in een lock-on, en een tweede, roze poort, ‘The Dragon’, met lock-onsaan een wagen en een Russische legertruck met daaronder mensen die zich aan een wasmachine vastgemaakt hadden.”

“Ikzelf zat aan ‘The Beast’ vastgemaakt aan een olievat. En we zaten ook met onze hals aan de loodzware poort van stellingen en hout vastgemaakt met een D-slot, zodat de deurwaarders de poort niet konden openen zonder ons ernstig te verwonden. Dit hebben ze gelukkig niet gedaan.”

“Die blokkades waren opgeworpen om zo lang mogelijk voertuigen tegen te houden.”

Ging de uitzetting gepaard met veel geweld?

Marie: “Ik heb nog nooit zo veel geweld meegemaakt. Nora, een van de bewoners, een moeder, werd in elkaar geslagen en hield er een gebroken rug aan over. Ze zit nu in een rolstoel en is nog steeds in Dale Farm. Niet in staat om te verhuizen … en de deurwaarders hebben de ruiten van haar chalet ingeslagen.”

“Mary, een grootmoeder en kankerpatiënte, moest naar het ziekenhuis gevoerd worden omdat de elektriciteit van de machine die haar in leven hield afgesloten werd. Hetzelfde voor Cornelius, een oude man met astma. De tweede dag van de ontruiming brak hij zijn been.”

“David, een jongen van twaalf met een groot rechtvaardigheidsgevoel, werd in elkaar getimmerd door vier oproeragenten omdat hij zijn tuin verdedigde.”

“Maar ook de sympathisanten werden niet ontzien. De politie gebruikte tasers nog voor ze een voet op het terrein zetten. Een jongen werd zo driemaal in de rug geraakt, maar gaf de strijd niet op.”

“De ontruiming van de observatietoren heb ik zelf gezien en ik hoor het geschreeuw nog altijd in mijn slaap. Eerst gooide het klimteam van de politie al het voedsel en een paar paletten naar beneden op twee mensen die in een lock-on zaten en dus niet wegkonden en gewond werden.”

“Er waren twaalf mensen in de toren, in elkaar verstrengeld en aan elkaar vastgetapet. Het klimteam heeft ze een voor een losgesneden en dan elke persoon minutenlang gemarteld met pijnpunttechnieken. Hun armen en voeten werden omgewrongen en ze kregen serieuze klappen.”

“Vervolgens werden ze aan handen en voeten geboeid en onbeveiligd in een hoogtewerker gegooid. Die stond een meter van het platform. Dit gebeurde twintig meter boven de grond.”

“Een jongen van 22 werd schuddend en bevend weggevoerd in een ambulance. Hij had geen spiercontrole meer. Onder het oog van twee jonge tieners die dachten dat hij dood was, dat was wat wij ook hoorden … . En er was enorm veel verbaal geweld.”

Je gaf al aan dat er veel vooroordelen heersen tegenover deze travellers. Ze worden gediscrimineerd. Iedereen wil ze kwijt, net zoals de Roma hier. Jij hebt zelf ongeveer twee maanden bij deze mensen gewoond. Wat is jouw indruk van hen?

Marie: “De vooroordelen tegenover travellers zijn enorm. De houding van veel van de buurtbewoners deed mij denken aan de houding van de Duitse bevolking tegenover de Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog.”

“Ze zijn niet welkom in de lokale pubs, daar krijgen ze te horen: ‘we don’t serve travellers’. De kinderen worden gepest op school, in elkaar geslagen en door hun leeftijdgenootjes uitgescholden voor ‘pikey’ en ‘gyp’. De eigenaar van het kattenhotel aan het eind van de straat zei me doodgemoedereerd: ‘they can gas them for my part’.”

“Als we naar het dorp gingen, kwamen we soms in de problemen met plaatselijke bewoners die bleven beweren dat ze de hele tijd overvallen werden door travellers, terwijl er in de tien jaarDale Farm geen enkel politierapport is opgemaakt in relatie met de bewoners.”

“Mijn ervaring met de travellers was heel positief. De bewoners waren heel open en vriendelijk en behandelden ons als familie. We gingen naar verjaardagsfeestjes, bij hen ‘chillen’ in hun trailers, tekenen met de kinderen. We hielden klimlessen met beveiliging voor de kinderen. We dronken koffie en thee met hen, hadden een Dale Farm-dagje uit naar zee … .”

“Naast het bouwen van barricades hebben we ons allemaal zeer goed geamuseerd. We lieten onze banden niet kapotmaken door de media die van alles en nog wat over ons zeiden. Ik heb vrienden voor het leven gemaakt in Dale Farm.”

Krijgen de travellers ondanks de vooroordelen ook steun van bewegingen of verenigingen in het Verenigd Koninkrijk? Kwamen er veel mensen opdagen in Camp Constant?

Marie: “Het waren vooral individuen die naar Dale Farm kwamen en er bleven. Activisten uit het Verenigd Koninkrijk en het buitenland, een paar buurtbewoners … “

“Eind augustus, met de start van Camp Constant, waren er een honderdvijftigtal mensen, na dat weekend dropen de meeste mensen weer af, tot de eerste ontruimingsdreiging op 2 september. Daarna ging het cijfer terug naar beneden tot een vijftiental mensen. De harde kern bleef.”

“Tijdens de weekends groeiden we steeds terug tot een dertigtal.”

“19 september, met de eerste ernstige ontruimingsdreiging, waren we opnieuw ongeveer met tweehonderd. Maar de meesten keerden weer terug naar huis toen het gevaar geweken was, dus bleven we weer met onze burn-out-crew over. Tijdens de eigenlijke ontruiming waren we tenslotte met een tachtigtal sympathiserende activisten.”

“Maar er zijn wel organisaties die zich solidair hebben verklaard met de travellers: Amnesty International, het VN-Comité voor de Afschaffing van Rassendiscriminatie, de vakbond PCS, Defend Council Housing, Unite Against Fascism, No One Is Illegal, No Borders, solidariteitsbewegingen met migranten, Ierse volksvertegenwoordigers, de Joodse gemeenschap, de bisschoppen, …  En ook Vanessa Redgrave.”

Hoe schat jij de impact van dit alles op deze gemeenschap in? Hebben deze mensen nog enige vooruitzichten? Kunnen ze überhaupt ergens terecht, denk je?

Marie: “Ik denk dat iedereen tijd nodig zal hebben om het trauma te verwerken in de eerste plaats. Maar de travellers zeggen dat ze dankbaar zijn voor onze aanwezigheid daar, dat we zij aan zij gevochten hebben voor hun mensenrechten.”

“De meeste mensen kamperen nu op de ‘legale kant’ van Dale Farm, waar ze ook niet voor lang kunnen blijven. Sommigen zijn naar andere sites verhuisd, verspreid over het Verenigd Koninkrijk. Anderen wonen nu ergens langs de kant van de weg.”

“De meesten hebben al vaak ontruimingen meegemaakt, en weten zich wel te redden. Maar er zijn zoveel families uit elkaar gehaald, de kinderen zijn van school gehaald. Ze hebben een thuis verloren.”

“Het was de eerste keer in de geschiedenis dat mensen uit de gesettelde gemeenschap opkwamen voor travellers, en dat is ook iets dat ze niet gaan vergeten.”

“En wij laten het hier ook niet bij, op 5 november lanceren we het nieuwe Traveller Solidarity Network, een netwerk dat travellers ondersteunt waar ze ook zijn. We hebben veel vrienden gemaakt en zijn niet van plan ze in de steek te laten na Dale Farm, dit was niet het einde.”

(Nvdr: Ondertussen hebben de travellers aan de BBC meegedeeld dat eens de deurwaarders verdwenen zijn van het terrein en men gestopt is met de aan de gang zijnde opruimingswerken, ze zullen terugkeren.)