“Als junior
accountmanager was ik op bezoek bij een ziekenhuisarts ergens in
Oost-Vlaanderen. Aangezien ik net vader was geworden van een tweeling
en heel wat slapeloze nachten achter de rug had, zag ik er heel
vermoeid uit.. De arts vroeg waarom ik er zo vermoeid uit zag Ik
vertelde hem dat ik net vader ben geworden van een 2-ling. Ik citeer
hem letterlijk: “awel manneke maak u nog een 4-tal kinderen bij
zoals die makaken en je moet niet meer gaan werken en kun je genieten
van het kindergeld en ben je taxfree…”. Mijnheer had niet door
dat ik van Marokkaanse afkomst was…ik heb hem mijn visitekaartje
afgegeven en zijn aandacht gevraagd om mijn voornaam is goed na te
lezen… En ik ben dan vertrokken…”
(A.S.)

“3e
middelbaar: de leerkracht geschiedenis leest de namen en punten van
een afgelegde toets af. ?k als enige niet-Belg in de klas kom aan de
beurt. “Zaibab, zayb, zeynep! Wat is dat voor een belachelijke
naam”, waarop de meeste van mijn klasgenoten zich ziek lachen.
?k verlaat de les om mijn beklag te gaan doen bij de directeur. Die
neemt me niet au serieux en zegt dat het waarschijnlijk enkel als
grap bedoeld is. Eens terug, bleek ik de overdrijver en schuldige,
omdat ik de leerkracht met schuldgevoelens had opgezadeld.”
(Z.B.)

“Een
koude wintermorgen enkele jaren terug in de straat van mijn ouders.
Ijs en ijzel overal. Wandelaars hebben moeite om op de been te
blijven, zo glad is het. Mijn jongste broer IH wandelt de straat uit
en ziet een oude man van rond de 70 op de fiets die plots hard tegen
de grond smakt. De man probeert tevergeefs recht te komen, maar het
lukt hem gewoon niet. Mijn broer snelt de man te hulp, raapt diens
fiets op en zet die tegen een boom. Toen ie de man vastgreep om hem
op de been te helpen, keek de man op, duwde hij mijn broer weg en
riep: “vuile zwette, kheb jullie hulp niet nodig… Laat me maar
liggen!!!”
Ik heb mijn broer nog nooit zo wit van de mentale
shock, woede, teleurstelling, degout zien huiswaarts keren…”
(K.H.)

“Er
werd me gevraagd of ik me niet schaamde voor hoe ik rondliep, of ik
dacht dat het carnaval was, of ik niet elke dag mijn hoofddoek af
wilde doen aan de schoolpoort, want het gaat blijkbaar niet om wie ik
ben, maar om hoe ik eruit zie.”
(A.S.)

“Een van de ergste dingen die ik heb meegemaakt was toen ik
ongeveer 11 jaar oud was. Nietsvermoedend waren ik en mijn buurmeisje
en -jongen buiten aan het spelen waarop we ineens iemand ‘moslims,
allemaal smeerlappen’ hoorden roepen. Toen we ons omdraaiden zagen we
een overbuur zwaaien met een jachtgeweer. We zijn meteen naar binnen
gelopen. Wanneer ik daarna bij mijn vrienden ging spelen en weer naar
huis ging, ‘slalomde’ ik al lopend naar huis voor het geval die gekke
meneer weer een wapen op mij zou richten. Ik dacht dat ik zo
misschien minder kans had om geraakt te worden.

Toen ik mijn eerste studentenjob had (op 15-jarige leeftijd), werd
ik na 3 uur al naar huis gestuurd. Ik dacht eerst dat ik iets
verkeerd deed toen ik mijn ‘bazen’ met elkaar zag konkelfoezen
terwijl hun blikken op mij gericht waren, maar blijkbaar was er een
andere reden. Ik citeer: ‘Ik ben geen racist maar sommige klanten
zouden het misschien niet appreciëren dat je hier staat. We kunnen
vaste klanten verliezen door jou.'”

(Anoniem)

“Tijdens
een sollicitatiegesprek in verband met een vacature voor een
tijdelijke opdracht voor een leerkracht Engels en Nederlands in de
regio Gent houdt de directeur van een ASO-school mijn cv reeds
twintig minuten in zijn handen. In de cv staat dat ik in Amsterdam
geboren ben… ik heb school gevolgd in Nederland en heb gestudeerd
aan de Universiteit Utrecht en aan de Universiteit van Amsterdam. Ik
heb eerder ook al Engels en Nederlands gegeven aan het
Sint-Lievenscollege te Gent, en aan de OLVOO te Sint-Niklaas. De
directeur vraagt mij op bezorgde toon: ‘Bent u wel een native
speaker?’ Hij wou weten of ik met betrekking tot de Nederlandse taal
wel een ‘native speaker’ ben, en ik spreek echt vlekkeloos
Standaardnederlands. Ik ben al ruim twintig minuten in gesprek met
deze man, en nog altijd kan zijn brein – ruim 330 jaar na de dood van
Baruch Spinoza, die ook een Portugese Amsterdammer was – mijn
familienamen niet rijmen met het feit dat ik de Nederlandse taal
beheers.”

(C.D.G.)

“Er werd me
gevraagd mijn hoofddoek uit te doen of terug naar Turkije te gaan”
(A.B.)

“Vorig
jaar in het stadspark maakte iemand een handgebaar (geweer) gericht
naar mij en riep daarbij ‘pafpafpaf… raus… en dit moet er met
jullie allemaal gebeuren…’
(S.A.)

“Stilzwijgend
en wachtend in een rij aan de kassa, carrefour groenplaats, staat
iemand me plots en brutaal te woord: ‘Spreek eens Nederlands!’ .
Waarop ik verbaasd reageerde: ‘Ik heb geen woord gesproken, hoe weet
u dan welke talen ik wel en niet spreek?'”
(S.C.)

“In
het tweede middelbaar ASO kregen de studenten op het einde van het
jaar de vraag welke richting ze het jaar erop wilde volgen (2de
graad, 1ste jaar). Wanneer het mijn beurt was, antwoordde ik vol
enthousiasme dat ik graag ASO optie Humane wetenschappen verder wilde
studeren. Waarop de leerkracht antwoordde: ‘Net zoals ik graag een
Ferrari wagen zou willen hebben, maar nooit niet zal krijgen, zal jij
er ook nooit geraken’. Intussen A2 (LEES: ASO) en universitair
diploma op zak én aan het doctoreren!”
(C.A.)

Ik
ben geen racist hoor. Mijn kleinzoon is goed bevriend met een
‘negerkindje'”, zei de dame trots tegen mij
(N.D.)

12 september
2001
The day after.
Ik wandel ‘s ochtends de klas binnen, als
enigste moslim zijn alle ogen op mij gericht.
De leerkracht
Nederlands (Mevr. Vergauwen) kijkt me kwaad aan en roept: “gij
en u ouders zullen vandaag wel heel trots zijn!”Waarop ze me
meteen de les uitgooit want
“moslims moeten een lesje geleerd
worden. Ik doe mijn beklag bij de prefect, die me meteen als
straf een opstel laat schrijven waarin ik mij moet verontschuldigen
voor de terreuraanslagen.

Eerste middelbaar, leerkracht
godsdienst daagt me heel de les uit en vraagt me waarom alle jonge
Marokkanen drugsdealers zijn die met gestolen BMW’s en Mercedesen
rijden. Ik negeer hem. Hij wordt furieus en ik kijk de andere kant
op. Enkele minuten later is het pauze en kijk ik vanuit het raam op
het vierde verdiep uit op de speelplaats. De leerkracht godsdienst –
een boom van een kerel – stormt binnen, pakt me bij mijn benen vast
en hangt me een halve minuut uit het raam op 20 meter hoog. “En
vindt ge het nog plezant, dat zouden ze met jullie allemaal doen! Te
pletter gooien, dan zijn we er eindelijk vanaf!” Een half uur
later stond ik nog te trillen op mijn benen.
Dank u wel
Sint-Romboutscollege Mechelen”

(Y.K.)